A ş k ı n A c ı H a l i / Tamamlandı

0.3 "Acı Serzeniş"

***

Bedeni yıkık, ruhu çöküşteydi bir genç kızın. İçindeki acı dolmuş taşmıştı adeta. Boğazına kadar gelen acının tonu, soluklarını kesiyor nefes almasını zorlaştırıyordu. Acı, acıydı fazlasıyla. Yaraları acıya mahkumdu.

Ne demişti adam?

"Siz, siz kimsiniz?"

Peki kadın ne diyecekti? Veya ne diyebilirdi ki?

Bir an önce buradan uzaklaşmalıydı yoksa abilerinden birisi onu görürse o zaman hiç iyi olmayacaktı Nur için.

Genç kız, olayın farkındalığında bilerek arkasına dönmeden devam etti yoluna fakat adam arkasından öylece bakakalmıştı. Sessizdi genç adam. Hayatın da ilk defa bir kadın ona ismini vermiyordu hatta isim vermeyi bırakın hayatında ilk defa bir kadın adamın yüzüne bakmıyordu.

Adam istemese de kötü olmuştu. Yada ne diyelim gururu zedelenmişti. Kızların gözdesi, kadınların tutkusuydu Çağatay.

Hayatın da ilk defa bu kadın, kapalı bu kadın onu istemiyordu.

Bu Çağatay'ın içinde bir şeyler bırakmıştı. İçinde kırık cam parçalarının sızısını hissediyor gibiydi. Nedense adam kadının ona bakmasını o kadar istiyordu ki neden istediğini ise hiç bilmiyordu.

Genç adam, elindeki aldığı şeyin ne olduğunu bilmeden arabasına doğru ilerleyip gaza bastığı gibi yabancısı olduğu bu alandan kurtuldu.

Kadını merak ediyordu. Hemde fazlasıyla. İçindeki bu merakta neyin nesiydi böyle?

Cebinden çıkardığı telefonun rehberinde gördüğü Ali yazısının üzerine tıkladı ve karşı tarafın açmasını bekledi. Bir kaç saniye sonra telefon açılmıştı.

-"Alo. Buyrun Çağatay bey. Bir şey mi olmuştu?"

-"Yok, hayır! Bir şey yok. Ali sana bir adres vereceğim oraya gidipte kameradan birisini bulacaksın ve o kişinin hayatını sayfalar dolusu kağıtlarla önümde görmek istiyorum. Her ayrıntısıyla, her inciği cinciğiyle. Anlaşıldı mı? "

-"Tabi abi. Nasıl istersen. De bir sorun yok dimi? "

-" Yok koçum, yok. Düşmanlar falan değil."

-"Peki abi. 2 gün sonra kağıtlar odanda olur. "

-" İyi. "

★★★

Genç kadın, evin kapısını anahtarla açarken evin içinde deliler gibi ordan oraya sinirden dolaşan abisi Mert' ten haberi hiç ama hiç yoktu. Olayın farkında değildi. Hiçbir şeyi bilmiyordu.

-"Anne ben geldim" diye seslenip içeri hafif gülümser bir şekilde ilerlerken önünde sinirden küplere binmiş abisini görünce şaşırdı. Ne olmuştu ki acaba? Abisinin öfkeli bu halide neydi böyle? Abisini bu kadar sinirlendiren şey neydi, bilmiyordu Nur fakat Mert biliyordu. Her şeyi biliyordu.

Genç kızın, yanına hızla gidip siyah başörtüsünü kafasından bir hışımla çıkarıverdi ve koluna var gücüyle abandı.