A ş k ı n A c ı H a l i / Tamamlandı

2.8 "Acı ve Tatlı hisler"

###

-"Ne- ne ne demeye çalışıyorsun?"

-"Şştt sus dedim dimi."

-"Şimdi git bana yiyecek bir şeyler yap karıcım acıktım."

Aynı sırada Nur'u kendinden uzaklaştırıp rahat bırakmıştı fakat onun hâlâ bakışlarını üzerinde hissedince tam ne olduğunu soracakken Nur daha önce atılmıştı lafa.

-"Kolun. Gömleğinin kolunda kan var!"

Çağatay, duyduğu kelimelerle birlikte bakışlarını gömleğinin kollarına doğru çevirdi. Ama halbuki sıyırmıştım o adamı döverken ben kollarımı diye düşündü.

Yüzüne bir gülümseme yayılırken salona doğru ilerledi. Arkasında ise meraktan ve korkudan ölen bir kadın bırakarak.

Nur, Çağatay'ın salona doğru gitmesiyle beraber oda arkasından hızla ilerlemişti salona doğru. Korkuyordu...Belki de...Belki de... Kerem? Evet kendi yüzünden birde Kerem' e bir şey olmasını hiç istemiyordu ki. Aslında o asla kendi yüzünden veya kendi hatası yüzünden bir başkasının acı çekmesini istemiyordu.

Koltukta çok rahat bir şekilde oturan Çağatay'a korku dolu bir sesle konuştu.

-"Çağatay? Bir şey mi oldu? Kolunda ki kan--"

Çağatay, Nur'un endişesini anlamıştı. Kerem için endişeleniyordu. Biliyordu işte. Kolundaki kanın Kerem' in olduğunu öğrense anında onu arayıp iyi olup olmadığını soracağını biliyordu.
Biran düşündü. Eğer bu kolumdaki kan bana ait olsa bu kadar yine korku dolu bakar mıydı Nur bana? Bu kadar endişelenir miydi ki benim için?

Çağatay hüzünlü gözlerle karşısındaki güzeller abidesi kadına baktı. Sevmiyordu...Aslında onu hiç istemiyordu ki...

Üzgün ve sert sesiyle Nur' un gözlerinin içine bakarak konuştu.

-"Ne o? Çok üzüldün bakıyorum da? Hayırdır? Keremciğin' inimi merak ettin?"

-"Ça- Çağatay ona bir şey yapmadın dimi!?"

Nur, korku dolu bir şekilde kendisine yardım etmeye çalışan adama bir şey oldu endişesiyle konuşurken aksine Çağatay sinirliydi.

Nur'un Kerem'le yakınlaşmasına. Onu merak etmesine. O adama olan korkusuna.
Gözlerini yumdu usulca. Sinirliydi. Sakinleşmesi gerekiyordu yoksa... Yoksa karşısındaki bu kadını hiç dinlemeden, kendinden istemsizce fena bir şekilde kalbini kırabilirdi.

-"Sanane lan! Ha sanane o adamdan!!"

Olmamıştı işte. Yapamamıştı. Kendine hakim olamamıştı. Nur'un Kerem'e olan ilgisi çok zoruna gidiyordu. O adamın ismini bile ağzına almasını hiç istemiyordu ki Nur'un ama o, Nur Kerem' e bir şey oldu korkusuyla şuan kendisine bakıyordu. Çağatay üzgündü. Yalnız içten, bunu ona gösteremezdi. Henüz değildi. Ona güvenemiyordu daha. Hoş güvense ne yazardı ki.

-"Be- ben şey?"

-"Ne ne! Ha ? Gelmiş o adamı bana soruyorsun."

Çağatay rahatça oturduğu koltuktan hızla ayağa kalkarken salonda bir o yana bir bu yana gidip geliyordu. Sakin olamıyordu.
Neden? Neden, Nur o adamı düşünüyordu ki?
Sinirli bir halde ayakta duran Nur'a doğru yaklaştı ve bileğinden kavradı.