Bir kadının hikayesi değil bu. Tüm kadınların hikayesi. Nur Kaya, hayatının baharında dalından koparılmış gonca bir gül daha. Neşeli, yardımsever, iyi, hoşgörülü, güzel ahlaklı, saf kalpli güzel bir genç kız. Herkes tarafından sevilen bir kız, ailes...
Çağatay, hiçbir şey yapamadan öylece yerinde kalakalmıştı. Sevdiği kadın ise önünde nereye gittiğini bilmeden dümdüz yürüyordu. Gözlerini hızla defalarca kapatıp açtı. Lanet olsundu ki, kadının söylediklerinin hepsi gerçek ve doğrulardı. Hepsi kendisi yüzündendi.
Hayatını mahvetmişti. Evet kendi elleriyle yapmıştı bunu sevdiği kadına. O zaman anlayamıyordu onu ne kadar çok sevdiğini fakat şimdi, şimdi her şeyi daha çok iyi anlayabiliyordu. Aşkını, sevgisini, acısını, ona olan ilgisini...
Arkasını döndü Nur' a doğru ve düşünceli bir halde kenara parkettiği arabasına doğru ilerledi. Haklıydı. Onun arkasından gidemezdi. Buna hakkı yoktu. "Zorbalıkla belki evlendim ama zorbalıkla onu boşanmamaya ikna edemem çünkü artık onu seviyorum. Onun canının yanmasını istemiyorum. Acı çeksin, ağlasın, üzülsün istemiyorum. Sadece, sadece mutlu olsun istiyorum" diye düşündü dalgınlıkla.
Gerçektende Nur' un eğer kendisinden boşandıktan sonra çok mutlu olucağının %100 doğru olduğunu öğrense, emin olsa, gerekirse onun mutlu olması için boşanmaya razı bile gelebilirdi.
Ön kapıyı açıp şoför koltuğuna oturduğu gibi sertçe kapıyı bir daha kapattı. Sinirden elleri yumruk olmuş, gözleri ise kıpkırmızı bir renk tonunu kaplamıştı. Artık yeşil gözleri bile arka planda kalmıştı. Aniden yumruk olan elini direksiyona hızla geçirip vurdu. Acı çekiyordu. Yine her zamanki gibi acı çekiyordu.
Biraz daha bekledikten sonra gaza basıp arabayı sürdü. Nereye gittiğini bilmeden sürmeye devam etti. Canı yanıyordu. Sevdiği kadına yaptıkları, yaşattıkları, hepsi gözünün önünde teker teker canlanıveriyordular.
Çağatay, o hızla birlikte otobana girdiğini bile farkedememişti. Ama yinede hızını düşürmedi, aynı hızla yola devam etti.
-"HEPSİ BENİM YÜZÜMDEN, HEPSİ BENİM!!! LANET BİR HERİFİN TEKİYİM. ŞEREFSİZİM! BİR KADINA ACI ÇEKTİRECEK KADAR GERİZEKALI, BİR HAYVANIN TEKİYİM. HAKKETMİYORUM. BEN...ONU....HAK-KET-Mİ-YOR-UM!!!!"
-"LANET OLSUN! LANET OLSUN! LANET OLSUN Kİ BEN MAL BİR ADAMIM!!!
Arabanın aynasına bakarak yüksek bir sesle bağırıyordu. Artık mutlu olmak istiyordu sadece sadece mutlu olmak. Ufacık, ufacıkda olsa mutlu olmak. Tam o esnada ne ara yan şerite geçtiğini bile bilmiyordu Çağatay ta ki üzerine doğru gelen bir kamyonu farkedene kadar.
Hemen ani bir çeviklikle arabayı kenardaki çimenliklere doğru sürdü ve oraya varınca frene bastı. İşte şimdi gerçektende gerizekalı bir herifin tekiyim ben diye düşündü. Araba istop etmiş bir şekilde kenarda dururken Çağatay, el freninide çekti. Ardından kafasını defalarca direksiyona geçirirken bir yandan ise delilercesine bağırıyordu.
-"GERİZEKALIYIM, TAM BİR GERİZEKALI! BEN, BEN HİÇBİR ŞEYİ AMA HİÇBİR ŞEYİ HAKKETMİYORUM! BEN, BEN ANCA ACIYI HAKKEDİYORUM. LAN BEN DAHA ÖLÜME BİLE LAYIK OLAMADIM. ŞURAYA BAK! HİÇBİR ŞEYİ HAKKETMEDİĞİM GİBİ, ŞİMDİ İSE ÖLÜMÜ BİLE HAKKEDEMEDİM ÇÜNKÜ BANA SADECE ACI YAKIŞIYOR, SADECE ACI...!
•●~13 GÜN SONRA~●•
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
