Seni, en viran şehrimde anlattım, bir derviş gibi, yıkık meydanımda anlattım seni.
Seni, en viran gecemde yazdım.
O gece yıldızlarım kayboldu, her birini gökyüzüne ellerimle yerleştirmiştim oysa ki.
Yağmurda ıslandığım bir günde özledim seni,
Şu vakitlerde ise;
Seni bana yaklaştıran şiirlerimi yitirdim..
Her birinin gidişini çaresizce izledim.
Sonrasında gece çöktü şehrime.
Seni anlattığım şehir şayet birgün güneşe teslim olursa,
O gün kaybım olur, malup olurum.
Çünkü;
Ben seni hep siyah olarak anlattım, gecelerde sakladım mısralarımı.
Karanlıkta gözledim seni, o yüzden şayet güneşe teslim olursa şehrim,
Siyahlığım gecem karanlığım benliğim beni terk eder,
Bu vaziyette dahi yanlızken, benliğim herşeyim beni terk edince.
Ahvalim apaçık hâyra varmayacaktır.
