Sanki; Şu eski zaman gözlerinden eser yok.
Eski zamanda tuttuğum ellerinde bi sıcaklık vardı,
Vicdanıyla patlamış bir volkan gibi, içimi ısıtan, güneş saklanmıştı her hücresine.
O saçların vardı, Ahmak bir masalın İçindeki, kulede tutsak prensesinkinden daha güzeldi..
Ya o konuşmaların,
Bir konuşması vardı. AZİZİM.
Bir konuşma.. Uslubû yerinde, narin, Kişiyi kırmaya bi' o kadar ırak.
Sanki 'Seni Seviyorum' dese dağların hepsi olurdu yerle yeksan
Arşa baktıkca, Arş'ta bir mavilik oluşur oldu.
Kuşların kalbi atmaktan ziyade, kürkrerdi,
Olur da arş, senin bakışına dayanamayıp yeryüzüne diz çökerse diye.
Herkeste bir korku virüsü yayıldı. Bütün kalpler karardı, Simsiyah oldu..
Bi senin kalbin vardı, Bir benim et parçam vardı, yaşayan.
Diğerleri ölü,
Bırak öyle kalsınlar, herşey böyle daha iyi.
İşte O Vakit, bir sen kaldın, birde ben.
Kuşlar yok, insanlar yok, arş yeryüzüne diz çökmüş,
Kaçışanlar yok, ses yok, SEN varsın..
Gözlerin, saçların, hoş sohbetine yol açan narin sözlerin var,
Kirpiklerin var, her kırpışında kâinatta fırtınalar oluşturan.
