Bir sana düşman olamadım
En savunmasız anımda sahiplenmiştim
Yalnız tek damlan yetiyordu, ağlamama
Zor ne ki yokluğunun sabahının karşısında
Anlamsız bir renk savaşı, harp meydanımda
Kahve bir şefkat kapladı gözleri
Sevginin en saf hali konduruldu;
Yüreğimize.
Bir papatyanın tacına adımızı kazıdık
Birçok geceye de
Onlarca mısraya.
Yorulduğum bir akşamüstü yine, özlem...
Gözlerin meraklısı, acziyeti yüksek şair
Hem sen utanmıyor musun Papatya!
Bir tebessüme iki hayatı sığdırdın
Gülüşüne bakıyordu herşey, herşey
Utanmıyor musun!?
Kelimelerin acziyetini bu kadar aşikar kılıyorsun
Kifayetsiz bırakıyorsun
PAPATYA!
Sonra; gece susuyor yıldız susuyor beyaz da öyle
Fakat biz susamıyorduk
O vakte kadar...
Sonra;
Sonrası siyah sonrası sessizlik...
