Biraz gözlerini unutsam, tonunu, ışığını, yansımasındaki seni.
Hemen yıldızlara bakıyorum.
Anlatamam seni herkese, gözlerini gözlerimde saklamak istiyorum.
Bekleyen aciz, bekliyor işte zalim bekleteni, sevmeyeni.
Biraz saçlarını unutsam, kokusunu, ipeksi dokusunu,
Hemen bin harbin ortasında buluyorum kendimi.
Mızraklar, oklar havada uçuyor.. Dört bin kalbe saplanmışlar, görebilen yok sonunu.
Savaş gibi, ama değil, ne kazananı var ne kaybedeni.
Yeniden, birşeyleri hatırlamak pahasına gökyüzüne danıştım;
Ki pelesenk oldu dahi şimdiden, "Özledim.. alıştım.. Sustum.. "
Biraz suskunluğunu unutsam, susmanı, kelimelerini kendine saklamanı,
Hemen şükrediyorum..
