Yağmur çiselemeye başladı,
Azize sığınalım bir çatı altına, tüm yağmur bizi ıslatsın.
Fatih'ten kaçana dek bütün ıslanalım
Zaten gidersin birazdan gri şehre,
Bir saltanat daha yıkılır.
Bir ses kısılır korkak kıza aittir bu ses, bu sesin her zerresi yağmur.
Şu güvencileri kovalayan çocuk ne kadar da inatçı.
Ya şu parkta koşuşturan kız çocuğu, fazla da sen değil mi?
Öyle ki bir okla yarışırdı bir daha ki görüşmemiz.
Ne vakit bitti desek bir mabedin hürmetine yine kavuşuruz.
Bir martı uçar, bir vapur yine Kadıköy İskelesine yaraşır.
Bak biri yine Galata'ya tutuldu, bende gözlerine.
İki siyahı kavuşturmak mavi gök altına sığınmış yeşile düşüyor.
Bir yıldız fezadan öyle bir düşüyor ki dilek tutuluyor.
Bu yıldız öyle parlak ve öyle kalbizime sığınmış
Bana öyle bakma, her an çok sevebilmeye ikna oluyorum.
Şöyle de gülümseme, seni senden kıskanabilirim!
Ama buna rağmen memleketin kara ceketli modern külhanbeyleri yine mahalle istilasına başlayabilir.
Naralar patlar Amerika üzerinden geçip yine bir çöle tahrip getirir.
Unutmuşum bu yılların ardına saklanan acıları, fakat buldum...
Ve de dedim ya ben katilim Azize, bütün kasvetleri sen geldikten sonra bir bir kılıçtan geçirdim.
Senin şu kentten gidişine yakın tertib edilen, resmi geçit töreni,
Ve sıkıcı bando ekibi ve sel götüren yağmur.
Herkes telaşa tutunmuş her yağmur katresinden kaçmak için can atıyorlar.
Biz ki Azize! ;
Telaşsız, sakin ve ıslanmaktan usanmadan, huzurun ne olduğunu bizden öğrenek ıslanıyoruz.
Aslında şikayetçi de değiliz.
Hem yan yanaysak ne gerek var konuşmaya.
Sussakta gözler konuşmayı bilir...
Şu şaşkın gülüşlerine düşecek Vanga kehanetleri bilirim.
İçim dışım feryad figân
Şaşkınsa gri şehir almıştır seni benden.
Kaburgamda hapis kalbimde ağrıyorsa sanırım başardık, demektir.
Ki kokunda sardıysa aklımı, Korkma!
Uykularımda, yastığımda, şuracıkta, yanımda sen.
Bırak ellerinden kaçsın gece, bırak martıları
Deniz mavidir gözlerinin yanı sıra, bırak öyle kalsın.
Sessiz sokaklarda geziniriz hem korkmadan.
Azize, bırakma tut kolumdan.
