The More You Laugh, The More You Cry

PROLOGUE

Nagmahal ka na ba..?

Nasaktan..?

Muling nagmahal..?

Muling nasaktan..?

Lumaban hanggang dulo kasi akala mo kayo pa rin..?

Nasaktan ng TODO kasi nagmahal ng TODO..?

Sumaya ka na ba?? Umiyak?? Umasa??

Naging masaya ka nga sa kanya kaso siya rin pala ang mga dahilan kung bakit papatak ang mga luha na iniingat-ingatan mo.

Hmmm. Kung ganyan ka rin. Parehas lang tayo.

---***---

Nasa park ako ngayon.

Inaalala ko ang mga time na masaya kaming magkasama. Nagbabangayan... Nagaasaran... Nagkakatuwaan... Nagdadamayan... Nagsasagutan... Nagaaway... Nagmamahalan... Nagiintindihan.

Hindi ko akalain na magiging magkaibigan kami at magiging malapit sa isa't-isa. 'Di ko akalain na AKO at SIYA AY pwedeng maging ganito...

Nakakatuwang isipin na sa kabila ng lahat ay nagustuhan at nahulog na ang loob ko sa kanya, even I don't know if he feels the same...

Pero masaya ako na ganito ang nararamdaman ko... Masaya ako na nakilala ko siya... at kahit isang parte ng buhay ko ang nangyari simula nung nakilala ko siya ay wala akong pinagsisisihan kahit isa...

Inlove na ako sa kanya...
Nahulog na ako sa kanya...
Gusto ko na siya...
M-mahal ko na siya...

Napangiti ako sa mga naiisip ko. Hindi ko mapigilan ang tuwa at saya na nadarama ko.
Nakaupo ako sa swing at tumingin sa malayo.

Patuloy kong inaalala ang mga masasaya at malulungkot na bagay na nangyari sakin kasama siya.

Hindi ko mapigilang mapangiti at mapapikit para mas lalo kong madama ang presensya niya.

"Woi! Ngumingiti ka na naman! Hhahaha. Tuwing magkasama tayo lagi ka na lang pangiti ngiti na parang may nakikita..? May nakikita ka ba na 'di ko nakikita..? Ha?"rinig kong sabi niya...

"Sino ba iniisip mo? Share naman oh! Heheheh! Kaw talaaga masyado ka ng baliw diyan eh! Tsk! Gwapo ko kasi kaya ka nagkakaganyan! Heheheh!"siya ulit...

"Tse! Manahimik ka nga! Kapal ng mukha mo eh noh?! Saan mo ba nakuha yang pagmumukha mong yan?! Parang bet ko magkaroon niyan eh!"

"Ahh... hehehhe... sorry! Wala na eh..!! Nag iisa lang kasi ako.!"

^_^*

"Ahh ganun ba? Sayang! As I know na mas gwapo pa ako sayo eh!"biro ko.

"Ahh hehehhe syempre! Ikaw yata boss ko ehh! PinakaMAGANDA este PinakaGWAPONG boss KO."nakangiting sabi niya. At di ko maiwasang mapangiti.

Makasama ko lang siya eh masaya na ako...

Napapangiti ako sa mga ala-alang iniwan niya sakin.

Makita ko lang na nakangiti sya eh napapangiti na rin ako ng kusa.

Lagi niya akong PINAPASAYA...

PINAPANGITI...

And he is THE REASON WHY I SMILE.

:::----:::

On the way na ako papunta'ng park. Sa tambayan namin. Kasama ko ngayon ang tropa riders at top 6. Oo, malungkot pa rin ako dahil sa mga nangyari last time. Humingi siya ng space eh. Gusto niya daw muna'ng mapag isa. Naiintindihan ko naman siya kaya pumayag na ako. Kahit sa school tahimik lang siya. Alam ko nasa tree house yun ngayon. May dala'ng foods ang mga kasama ko. At ako naman dala ko ang regalo ko.

Nahirapan man ako'ng gawin yun pero magiging madali pa rin sakin yun. Kahit ano'ng hirap ang ipagawa sakin, basta para sa kanya kakayanin ko. Tatlo'ng gabi ko'ng pinagpuyatan 'toh eh.

Simple lang siya. Isa siya'ng box. Simple'ng box pero hindi lang siya basta box. Kapag binuksan mo, magsisilawitan ang mga pictures . Tapos sa gitna andun si lucy at natsu. May maliit na papel tapos kapag binuklat mo lilitaw ang salita'ng
"Sam-Key Forever"

Hindi ko na maiisa isa pa ang mga nilagay ko'ng pasabog sa box.. hehehhe ang hirap eh. Basta yun na yun. Yayks! Andito na kami! Bumaba na kami. Hindi muna ako umakyat sa hagdan.
Huminga ako ng malalim. Hinawakan nila ako sa balikat na para ba'ng sinasabi na 'KAYA MO YAN. ANDITO LANG KAMI." Tumingin ako sa kanila. Tinanguan nila ako at ngumiti.

"Promise, masu-surprise siya jan. "Sabi ni kuya. At lahat sila sumang ayon. Okay andito na ako.

'Sana talaga ma surprise kita.'

Dahan dahan ko'ng binuksan ang pinto.

KLAAAANKK!***

Lumaglag ang mga luha ko sa nakita ko. Alam ko nabitawan ko ang regalo ko, hindi ko yun pinansin. Nanatili lang ako sa pwesto ko at dun na ako humagulgol sa pag iyak. B-bakit?? Bakit?? Kita'ng kita ko kung pano sila nagulat. Lalo na siya.

S-Sabi niya gusto niya mapag isa...
S-Sabi niya gusto niya ng space...

P-pero bakit ganun?? Gusto niya mapag isa pero bakit sila magkasama?? Hindi ko mapigilan ang emosyon ko. H-hindi ko kaya'ng titigan ang lalaki'ng mahal ko na nakikipaghalikan sa bestfriend ko. Alam ko ayaw niya'ng umiiyak ako. Ngumiti ako sa kanya.

"H-happy monthsary."yun lang ang sinabi ko at tumalikod. Dun ako umiyak ng umiyak. Naramdaman ko ang mga kamay niya pero agad ko siya'ng naitulak. Dali dali ako'ng bumaba.

"HAPPY MONTHSARY!!! Sam-Key FOREVER! WOOOOOHHH!"sigaw nila'ng lahat. Ramdam na ramdam ko yung sakit. Ang sakit pala?? Ang sakit sakit pala... Ayoko na. Ayoko nang mag mahal. Hindi ko sila pinansin. Dumeretso ako sa kotse ko at pumasok.

Simula ngayon. Wala na ako'ng boyfriend. Simula ngayon, wala nang kami. Bakit ganun? Pano niya nagawa sakin ang bagay na 'toh. Mahal niya ako pero bakit niya ako sinasaktan?
Ayoko na. Hikbi ang nangibabaw sa loob ng kotse ko. Sumadal ako at tinakpan ko ang mukha ko. Ang bigat sa loob. Masakit pala masaktan 'noh?? Sobra'ng sakit. Tanga ako eh. Minahal ko siya ng higit pa sa sarili ko. Hindi ako nagtira ng para sakin.

Umiyak lang ako ng umiyak.

"Gag* ka! Ipinagkatiwala ko sayo ang kapatid ko tapos sasaktan mo lang?!!"

Hindi na ako nanatilinsa lugar na iyon. Umalis ako habang patuloy pa rin sa pag iyak. Hindi ko alam kung saan ako pupunta ngayon. Bahala na kung saan ako dahil. 

HE IS THE REASON WHY I SMILE BEFORE.

AND HE IS THE REASON WHY I CRY NOW RIGHT HERE.