Dwa Serca

Rozdział 8

Od; Fujarka
Dlaczego nie możemy się spotkać? Jane, kurwa mać. 

Do; Fujarka
Jak spierdolisz mi z nim wyjście, ja spierdolę ci życie.

Od; Fujarka
Przecież wiesz, że tego nie zrobię. To twój wybór, a uwierz mi, że bliższy kontakt z Jack'iem spowoduje, że ty sama spierdolisz sobie życie. Tak tylko stwierdzam fakt :))))))

Do; Fujarka
Jak na razie tylko ty potrafisz mi je spierdolić. Tak tylko stwierdzam fakt :))))))

Od; Fujarka
Przepraszam cię, naprawdę cię przepraszam, dlaczego nie możemy porozmawiać, uparta idiotko? Przestań mnie ignorować na dodatek w moim własnym ciele, które chcę zobaczyć, czy się dobrze trzyma! 

Do; Fujarka
Trzyma się dobrze :)))))

Od; Fujarka
Trzyma się dobrze mojego kutasa?

Prychnęłam pod nosem i rzuciłam telefon na łóżko, prostując się. Z trudem podeszłam przed wielkie lustro i spojrzałam w jego oczy, w jego błękitne oczy, których nie chcę widzieć. Pomimo ich piękna, ja nie chcę na nie patrzeć. Przejechałam ręką po jego czarnych włosach, układając grzywkę delikatnie w górę i poprawiłam czarną koszulę, odpinając dodatkowo kolejny guziczek. Wygląda ładnie, przyzwoicie, nie miałam zamiaru ubierać go brzydko, on nawet takich ubrań nie posiada. Co nie znajdzie się w mojej dłoni, zawsze będzie pasować. Część jego garderoby jest ciemna, jedynie koszule są kolorowe, dlatego trudno dobrać mu brzydki wygląd. Zresztą, nie mam zamiaru ośmieszać go przed Ashley, w moich oczach jest już skończonym frajerem. 

Wzięłam głęboki wdech i przejechałam rękoma po twarzy, czując napływający stres w ciele. Denerwuję się, nie mam pojęcia jak to wszystko będzie wyglądać, a zwłaszcza co Will będzie wyprawiał z Jack'iem, gdzie to ja miałam być z nim, a nie z tą dziwką. Na całe szczęście będzie na bilardzie, chociaż i ta myśl nie sprawia, że będę czuć się lepiej. Wciągnęłam więcej powietrza do płuc i sięgnęłam jedynie do komórki, chowając ją w kieszeń spodni. Wyszłam z pokoju i skierowałam się na parter, słysząc dodatkowo rozmowę jego mamy z mamą Rachel i moją. Cholera jasna.

— Wychodzę! — krzyknęłam.

— Zaraz, zaraz... — usłyszałam głos swojej rodzicielki, a później kroki. Kurwa mać, kurwa mać, kurwa mać.

Pojawiła się obok mnie, przyglądając się dokładnie Will'owi. Przełknęłam ślinę i poczułam, jak jeszcze większy stres mnie oblewa. Cholera jasna, czego ty, kobieto, chcesz? 

— T-Tak..? — wykrztusiłam z siebie.

— Czy to przez ciebie moja Jane chodzi zdołowana?! — powiedziała, udając groźną, a ja pomrugałam kilka razy — Will, czy ty coś znowu jej zrobiłeś? 

— C-Co? Nie! — krzyknęłam.

— To chociaż wiesz co się stało? Od kilku dni zamyka się w pokoju, nie rozmawia ze mną, a już nie wspomnę o oschłym stosunku do ojca. Od kiedy wróciła ze spotkania z tobą, stała się jeszcze gorsza! — zdenerwowała się — Czy coś między wami się stało? 

— Nie, nic. — burknęłam i otworzyłam drzwi — Wychodzę! 

Dostałam kolejnego esemesa w drodze do miasta. Wywróciłam oczami, gdy na wyświetlaczu była jego nazwa.

Od; Fujarka
Jack zaraz PO CIEBIE przyjeżdża :))) 

Do; Fujarka
Liczę na ciebie :)))

Od; Fujarka
Ależ oczywiście, księżniczko.

Zmarszczyłam brwi i schowałam komórkę do kieszeni, wzdychając głośno. Pięknie, ja muszę zapieprzać na bilard, męczyć się z busem, a on ma podwózkę na dodatek z Jack'iem, z kimś, z kim ja miałam być. Jestem pewna, że zniszczy mi wszystko, zniszczy mi wszystko, on uwielbia mi niszczyć wszystko, to jest William, który uwielbia mi niszczyć życie.