Chapter 8 Abby's P.O.V.
"Pff eindelijk thuis" zeg ik. Ik en Lexy ploffen op de bank. "Wil je wat drinken?" vraag ik haar. "Doe maar water" antwoord ze. Ik loop naar de kast en haal er twee glazen uit die ik vervolgens vul met water. Ik zet ze neer op de tafel bij de bank en ga weer zitten.
"Waar zijn de jongens eigenlijk?" vraagt Lexy. "Ze zijn nog op school, nablijven denk ik". ik heb ze niet naar huis zien gaan en hier zijn ze ook niet. Lexy heeft besloen dat het handig is om een plan op te zetten, voor wat er gister allemaal is gebeurd. "We kunnen beginnen het huis te onderzoeken, misschien vinden we dan iets" stel ik voor". "Oke, en als we niets vinden?". "Dan letten we op de jongens, of ze iets verdachts doen ofzo". Eigelijk vond ik het wel een raar idee, om zo geheimzinnig te doen tegenover de jongens, ik bedoel, zo goed kennen we ze niet, en we verdenken ze al meteen. maarja, er is maar één oplossing om het te weten. Oke, dat is eigenlijk niet waar, we kunnen het ook gewoon vragen.
Lexy en ik hebben nog een tijdje op de bank tv gekeken en gekletst als het al vijf uur is. "Ik ga maar eens terug naar mijn appartement" zegt ze terwijl ze naar de deur loopt. "tot morgen!" roep ik. "Tot morgen!".
Het is al heel laat, en ik begin me echt zorgen te maken over de jongens. drie uur nablijven op de eerste dag? Ik heb ook hun nummer niet, dus ik kan ze niet proberen te bereiken. Ik besluit nog een halfuur te wachten en dan op pad te gaan om ze te zoeken.
Na ogeveer een kwartier hoor ik de deur open gaan. een opgelucht gevoel overspoelt me. Maar dat gaat metteen weer weg als ik me herinner dat ze ruim drie uur zijn weggeweest en er dus van alles heeft kunnen gebeuren.
"Eindelijk, waar waren ju...." Ik maak mijn zin niet af, ik kijk naar de jongens die net zijn binnen gekomen. Mijn ogen worden groot en ik voel dat mijn mond open staat. Bij Zayn loopt een rood straaltje langs zijn mondhoek omlaag. Hij veegt het snel weg, maar ik sta nog steeds in shock. "W-we ehh waren even naar de winkel" Stottert Zayn. Ze hebben inderdaad een tasje, maar ik zie niet wat erin zit. Ik sta nog steeds met grote ogen en open mond te kijken. "Ja we ehh kregen wat te drinken, niet gezien dat je had gemorst Zayn" zegt Louis snel. Ik zie dat hij liegt, maar ga er niet op in. "ja, tuurlijk, ik ga even mijn huiswerk maken. Ik glimlach en loop dan zo rustig mogenlijk naar mijn kamer. Ik Whatsapp meteen Lexy over wat er is gebeurd.
Zayn's P.O.V.
We hebben net een konijn gehaald, niet op de manier waarop gewone mensen het zouden doen, maargoed. We hebben het in een zakje gedaan voor als Abby iets zou merken. We lopen de kamer in en meteen komt Abby naar ons toe. Ik was zo blij toen ik zag dat we bij elkaar in de klas zaten. ze lijkt me echt een aardig meisje, net als haar vriendin, Lexy. En hopelijk verpesten die Emma, Mandy en Cleo het niet. En die arme Liam die er achteraan strompelde. Ik was ook blij dat Niall en Harry bij ons in de klas zaten, ik had hun ook gemist.
"Eindelijk, waar waren ju...." Ze maakte haar zin niet af, maar staard geschrokken naar mijn gezicht. Is er soms iets mis?. Ineens voel ik iets via mijn mondhoek naar beneden lopen. dat moet bloed zijn! Ik veeg het snel weg maar het is te laat, ze heeft het gezien. "W-we ehh waren even naar de winkel" verzin ik snel. Snel schiet Louis me te hulp. "Ja we ehh kregen wat te drinken, niet gezien dat je had gemorst Zayn". Ik zie dat ze het niet geloofd, maar gelukkig zegt ze er niks over. "ja, tuurlijk, ik ga even mijn huiswerk maken" en ze loopt de kamer uit. dat ging maar net goed.
Louis en ik lopen naar de keuken en pakken een groot bord, voor als we morsen, en leggen het konijn erop. "Eerst ontharen of meteen opeten?" Vraagt hij. "We kunnen hem beter meteen opeten, voordat Abby iets ziet" hij knikt en we zetten onze tanden in het al dode konijn.
