Hey, sorry voor dit super korte stukje, en sorry dat ik ook wat minder plaats, ik heb het alleen heel druk met school dus sorry!
----------------------------------
Chapter 14 Abby's P.O.V.
Het is al drie uur 's middags, Zayn komt me zometeen ophalen uit school. Ik had geen spullen bij me hier, behalve wat kleding, dus dat scheelt weer koffers. De rest kon niet mee ophalen, iets voor school zeiden ze, het kwam niet heel overtuigend over, maar ik snap het wel dat ze wat beters te doen hebben. Eigelijk vond ik het wel jammer dat ze niet kwamen. Opeens hoor ik een klopje op de deur en meteen daarna gaat de deur langzaam open. Langs de deur zie ik wat omhoog schieten, een helium ballon van een dolfijn! Er kwam langzaam een hoofd om de hoek kijken. 'Zayn!' Roep ik enthousiast. Ik ren naar hem toe en bespring hem zowat. 'Hee Abs' roept hij lachend en net zo enthousiast.
Met de helium ballon stap ik de auto uit en we lopen het grote appartementen complex binnen. Als we voor onze deur staan wil ik hem open doen maar Zayn houd me tegen. Ik kijk hem verward aan, maar hij krijgt een brede grijns op zijn gezicht. Hij legt zijn handen op mijn ogen zodat ik niks kan zien. Zijn handen voelen heerlijk warm aan. 'Zayn, wat doe je?'. 'Ogen dicht' fluistert hij in mijn oor. Ik hoor de deur open gaan en dat we het appartement binnenlopen. Als hij zijn handen weghaalt zie ik dat alles donker is. Uit het niets floept het licht aan en mijn mond valt open van verbazing. Overal hangen ballonen en alles is versiert met slingers. Op de tafel stonden zelfs 7 cupcakes, allemaal met een naam erop.
'SUPRISEE!!!' Ineens kwam iedereen achter de bank vandaan. Ik zag Harry, Niall, Louis en Lexy. Mijn mond die nog steeds open stond van verbazing veranderde in een grote glimlach. 'Ohmygod... Is dit voor mij?' Was het enige wat ik eruit kon brengen. Ze knikten allemaal. 'Dankjewel, jullie zijn echt de beste' zei ik terwijl ik iedereen een knuffel gaf. 'ETEENNN' gilde ik en rende naar de cakejes. Ze moesten allemaal even lachen en pakte daarna ook een cakeje. De rest van de dag hadden we gewoon met zn alle doorgebracht. Ik had toch wel een beetje het gevoel dat ik ze had gemist, ookal leek het voor mij maar een paar uur dat ik ze niet gezien had.
