Heey. Heel er sorry voor het lange wachten!
---------------------------------------Chapter 27 Zayn's P.O.V.
Als Abby in bed ligt trek ik Louis, die nog verbaasd stond te kijken, mee het balkon op. 'Gast, als je niet was binnen gekomen, hadden we gezoend! Denk ik' zeg ik boos, maar dan besef ik dat hij er natuurlijk ook niks aan kan doen. 'Sorry' zeg ik snel. Maar in plaats van boos te worden, of mijn excuses te aanvaarden, begint hij te grijnzen. Oh god. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik hem aan. 'Je hebt dus bijna met Abby gezoend...?' Grijnst hij. Bij het horen van haar naam alleen al voel ik mijn buik tintelen. 'Nou, ik ga de stad in het donker eens verkennen, ga je mee?'. Ik zucht en knik, en we springen van het balkon af.
-de volgende ochtend- Abby's P.O.V.
Met een zucht plof ik neer op Lexy's bed. Ik heb haar net uitgelegd wat er gisteravond is gebeurt. 'En het ergste is nog, dat ik nu niet weet of hij me wel had gezoend als Louis niet was binnengekomen' zucht ik. Ze kijkt me grijnzend aan. 'Wat sta jij nou te grijnzen?' Vraag ik verbaasd. 'Besef je wel dat je bijna gezoend hebt met Zayn?'. Als vanzelf begin ik ook te grijnzen, het is wel waar, we hadden bijna gezoend. Het lijkt wel alsof het nu pas tot me doordringt. Zayn en ik hebben de hele ochtend nog niks tegen elkaar gezegd, ook niet aangekeken. Ik zucht weer. 'Wat als het verder niks word, als we dit beschouwen als een 'foutje'. Misschien doen we wel nooit meer normaal tegen elkaar, of worden we gewoon vrienden waarbij we na een tijdje niks meer van elkaar horen'. Zeg ik. Volgensmij begin ik echt te flippen. 'Abby, rustig, ik ga je helpen oke!'. Meteen verschijnt er een glimlach op mijn gezicht, ik ben blij dat ik Lexy heb, ze weet altijd wat ik nodig heb. 'Oke... We hebben nog anderhalf uur de tijd voordat we met de klas naar de eiffeltoren gaan' zegt ze terwijl ze op haar horloge kijkt. 'Dat moet lukken' grijnst ze. Ik kijk haar vragend aan, benieuwd wat ze nu weer bedacht heeft. 'Ik ga je een make-over geven, en als ik klaar ben, kan Zayn zijn ogen niet meer van je afhouden'. Voordat ik iets. Kan zeggen duwt ze me grijnzend in een stoel.
Een beetje onzeker loop ik met Lexy de straat door. Ze heeft me gelukkig niet té erg opgemaakt. Alleen mascara, eyeliner en een klein beetje foundation om mijn huid egaler te maken. Qua kleding heb ik een wit hemdje met een plaatje van de eiffeltoren erop. De rok is zwart en zit los aan mijn benen, daaronder heb ik mijn vans aan, anders werd het te tuttig, zei Lexy. Mijn haar zit gewoon in een slordige knot met wat vlechtjes ertussendoor. Zenuwachtig frummel ik wat met mijn handen, wat als het helemaal niet helpt, ik bedoel, waarom zou het überhaupt helpen? We lopen de hoek om waar we moeten verzamelen, een paar kinderen staan er al, Zayn ook.
Zayn's P.O.V.
Ik sta met Louis, Harry en Niall te wachten op het pleintje voor de eiffeltoren, we moeten nog op een paar mensen wachten voordat we de eiffeltoren ingaan. Om de hoek zie ik Lexy en Abby komen lopen. Meteen voel ik kriebels in mijn buik, ze ziet er zó mooi uit... Was Louis maar niet binnengekomen vannacht. Achja, hij kan er ook niks aan doen natuurlijk. Als ze merkt dat ik naar haar staar begint ze te blozen, het maakt haar alleen maar nog schattiger.
Gister avond heeft Louis bijna de hele tijd gezegd dat ik haar mee uit moet vragen maar ik denk niet dat ik durf, ik bedoel, waarom zou ze dat überhaupt willen? Met een vampier daten... Dat zou toch niemand willen?
Met een schokkende beweging komt de lift in beweging. We zouden twee uur hier zijn, inclusief een lunch in het dure restaurant. Ik verbaas me erover hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen, zo rijk is de school ook weer niet. Ik kijk opzij, waar Abby tegen me aangedrukt stond. We zitten met zn zessen in de lift, dus moesten we proppen om in de lift te komen, eigelijk voelt het wel fijn, zo dicht tegen haar te staan. Volgensmij sta ik al een tijdje te kijken, want haar felblauwe ogen kijken opeens recht in die van mij. Meteen maakt mijn hart een sprongetje, en nu is het mijn tijd om te blozen. Ik zie dat ze ook begint te blozen en er verschijnt een glimlach op haar gezicht. Als vanzelf glimlach ik terug. Ik heb het gevoel dat ik elk moment kan ontploffen. Ik schrik op als ik een pling hoor. De liftdeuren gaan open en de rest van ons groepje loopt uit de lift. Een beetje beduusd loop ik achter ze aan, Abby volgt.
Na de lunch lopen we het restaurant weer uit. Ik begon me inmiddels best te vervelen, ik bedoel, het uitzicht is natuurlijk prachtig. Maar... Drie uur? We moeten nog een uur, wat ga ik daarin doen? Nog meer foto's maken? Ik zag Abby weer aan de rand staan met haar camera. Volgensmij had ze inmiddels al elk hoekje en gaatje op de foto, maar ze hield maar niet op, het zag er best schattig uit eigenlijk. Ze ziet er altijd schattig uit. Snel schudde ik mijn gedachtes weg, ik moet haar vergeten. Ik bedoel, we blijven gewoon vrienden, en als vrienden denk je niet zo over elkaar. Toch?
In mijn ooghoek zie ik Louis mijn kant oplopen. 'Gast ik zei het toch, je kan je ogen niet van haar afhouden! Vraag haar nou mee uit!' Roep hij. Verschrikt kijk ik om me heen, ik hoop dat Abby dat niet gehoord heeft... Gelukkig staat ze nog in dezelfde houding foto's te maken. 'Niet iedereen hoeft het te horen!' Sis ik. Hij grijnst alleen een beetje als reactie. Ik rol met mijn ogen en zucht. 'Kom op, als jij haar niet mee uit vraagt doe ik het' grijnst hij. Verschrikt kijk ik naar hem. Een zucht verlaat mijn mond. 'Goed, ik doe het'. Hij geeft me een bemoedigend knikje. Ik neem diep adem en loop dan naar haar toe.
