Chapter 20 Abby's P.O.V.
Ik word langzaam wakker van het zonlicht dat door mijn raam schijnt. Ik kijk op de klok, half elf. Heerlijk, weekend. Ik loop naar de keuken en zie Zayn en Louis zoals gewoonlijk weer aan de keukentafel. 'Lekker geslapen slaapkop?' Grinnikt Zayn. Ik grinnik en pak een broodje en een glas melk. Ik ga aan de keukentafel zitten en eet mijn broodje op. 'Wat zullen we vandaag doen?' Vraagt Louis. Ik haal mijn schouders op en ga verder met mijn broodje. 'We kunnen naar de bioscoop!' Gilt Louis enthousiast. 'JA GOED IDEE!' Schreeuwt Zayn terug. Ik moet lachen en Zayn en Louis lachen mee. 'Oke is goed, maar naar welke film gaan we dan?' Vraag ik na een tijdje. Zayn kijkt even bedenkelijk. 'Ik heb Frozen nog niet gezien?' Ik knik en kijk naar Louis, hij stemt ook in. Ik kijk snel op de site welke tijden er zijn. 'Kwart voor een goed?' Vraag ik. Ze knikken 'dan kunnen we ook wel even luchen van te voren in de stad?' Vraagt Louis. 'Is goed' zeg ik. Ik pak mijn mobiel en bel Lexy.
'Heey Lex, ik en de jongens willen naar die film, Frozen, gaan, hebben jullie zin om mee te gaan?'
'Ja leuk!, wacht ik vraag de jongens even'
Ik hoor wat stemmen aan de andere kant van de lijn maar kan het niet verstaan. Na een tijdje hoor ik Lexy weer.
'Is goed, hoe laat moeten we er zijn?'
'We wilde ook nog even lunchen in de stad, dus kwart over twaalf?'
'Okee, tot straks!'
'Doeei tot straks!'
Ik hing op en liep naar de woonkamer waar Zayn en Louis zaten. Ik informeerde dat de rest ook kon komen en zag dat het al kwart over elf was. 'Ik ga maar eens douchen' zeg ik en loop de kamer uit.
We lopen naar de fietsenstalling om de hoek waar ze fietsen verhuren, aangezien we hier geen fiets hebben. We betalen de borg en stappen op de fiets. Gelukkig weet Harry de weg hier en leid ons de stad in. 'Hey, ze hebben Starbucks hier!' Roept Lexy blij. Ik grinnik en we fietsen die kant op.
We lopen de bioscoopzaal binnen. Het is aardig leeg, alleen aan de zijkant zitten twee meisjes van dertien. Helemaal achteraan zaten een moeder en vader met een zoontje van ongeveer zeven. Opeens realiseerde ik me hoe kinderachtig we wel niet waren, om als negentien jarige naar een kinderfilm te gaan, al helemaal voor Zayn en Louis. Achja, het kon me eigenlijk ook niet zo veel schelen. Ik ging op mijn stoel zitten, Zayn kwam meteen naast me zitten. We legde de vier grote bakken met popcorn, twee zakken M&M's en zes bekers cola op het houten plankje voor ons, vastgemaakt aan de achterkant van de stoelen voor ons.
Lachend lopen we de bioscoop uit, de hele film hebben we super overdreven 'oh nee!' Of 'aaahww'. Het gezinnetje dat met ons in de zaal zat lopen chagrijnig de deur uit, waardoor we allemaal nog harder moeten lachen. Opeens stopt Lexy met lachen. Ik kijk haar aan, haar ogen zijn groot en haar gezicht is spierwit. Ik kijk dezelfde kant op naar waar zij heen kijkt, en dan zie ik het. Mandy staat voor Liam, Cleo en Emma staan achter haar. Ze houd Liam met één hand vast aan zijn kraag en hij bungelt hoog in de lucht. Hij kijkt bang naar haar. Opeens draaien ze zich om en Laten Liam op de grond vallen. Ze grijnst gemeen, en ik zie haar hoektanden, groot en scherp. Nu weet ik het zeker, mijn droom was geen droom, het was echt gebeurt.
