Heey, ik heb dit stuk wat langer gemaakt omdat ik soms heel lang niet update :) ik hoop dat jullie het leuk vinden xx
-----------------------------------------------
Chapter 21 Zayn's P.O.V.
Ik zag Abby met een wit gezicht naar Mandy kijken. 'Fuck...' was het enige wat ik kon zeggen. We zijn er geweest, Abby is geen klein kind, ze trapt er echt niet in als ik haar nog een keer zeg dat het nep was. Binnen een seconde staan ze voor onze neus, waardoor Abby en Lexy's ogen nog groter worden. Mandy gaat vlak tegenover Abby staan, maar ik duw haar snel naar achter en ga beschermend voor haar staan. 'Zozo, gaat meneertje nu opeens beschermend doen?' Vraagt ze vals. Ik voel mijn woede opborrelen en laat mijn tand een beetje zien. 'Geen zorgen hoor, ik zou jou en dat lieve vriendinnetje van je noooit iets aandoen, dat weet je toch?' Zegt ze alsof ze tegen een baby praat, en ze trekt ook nog een pruillipje. Ik bal mijn vuisten. Ze grinnikt gemeen en gaat snel naar mijn achterkant, waar Abby nog steeds staat. Zo snel als ik kan vlieg ik op haar af, en zoals je misschien wel kan raden was dat geen gewone snelheid. Ze valt op de grond maar staat snel weer op. Ik pak haar bij haar kraag. 'Als je Abby ook maar iets aandoet...' Sis ik. Ze grijnst 'dan wat, Zayn, je weet zelf ook wel dat je niks kan doen'. Ik kijk haar nog bozer aan dan dat ik al deed. 'Kom op Zayn, ik ken je al langer dan vandaag, je bent gewoon een zwakke loser, een mietje, niemand wil je Zayn, kijk maar naar je ouders' zegt ze fel. Ik slik even en duw haar dan op de grond. Voordat iemand wat kan zeggen ren ik zo hard mogelijk weg. Ik voel tranen achter mijn ogen prikken maar knipper ze snel weg. Ik ren naar het bos, waar ik vroeger altijd met mijn ouders heen ging. Er is een plek waar ze niks vanaf wisten, waar ik altijd alleen heen ging om na te denken, of tot rust te komen. Tot nu toe weet niemand er wat van.
Ik schuif de slierten bladeren opzij en zie de boom bij het beekje. Ik zak naar beneden tegen de boom aan en leg mijn hoofd tegen mijn benen. Nu kan ik het niet meer tegenhouden, ik laat de koude tranen over mijn wangen lopen.
Abby's P.O.V.
Zayn rende weg, in weer zo'n onmenselijke snelheid. Ik keek hem met open mond na. Gelukkig liepen Emma, Mandy en Cleo weg. Liam zag ik wat eerder nog weg strompelen, maar ik besteed er geen aandacht aan. 'Wat in godsnaam is er net gebeurd' weet ik er na een lange tijd uit te brengen. Ik zie de jongens peinzend naar elkaar kijken, ze weten er sowieso meer over. Na een tijdje zucht Louis diep 'kom, we gaan naar huis, dan leggen we alles uit'. Een beetje verstijfd lopen Lexy en ik achter de jongens aan. Tijdens de fietsreis werd er niks gezegd.
Na de fietsen te hebben afgeleverd lopen we met zn alle mijn appartement binnen en gaan op de bank zitten. Op dat moment gaat de deur open. Zayn komt binnen, zijn ogen zijn helemaal rood van het huilen. Met zijn hoofd naar beneden loopt hij naar zijn kamer. Ik wil achter hem aan lopen, maar Harry houd me tegen. 'We moeten dit eerst uitleggen'. Langzaam ga ik weer zitten en kijk ze allemaal één voor één aan. Het duurt een tijdje voordat Louis wat zegt. 'Kijk... Wij zijn ehm... Niet echt gewone mensen... Eigenlijk zijn we niet eens... Mensen'. Ik kijk hem verschrikt aan, wat bedoelt hij daar nou mee? Ze zijn toch geen aliens... Harry zucht diep en verteld dan 'wat Louis bedoelt is... We zijn ehh... Vampiers'. Ik voel dat al het bloed uit mijn lichaam weg trekt. 'M-ma... W-wat... D-dat kan n-niet' zeg ik met een bibberende stem. 'Jawel, dat kan wel' zucht iemand vanuit de gang. Zayn komt naar voren en gaat op de bank zitten. Zijn ogen zijn iets minder rood, maar je kunt nog steeds tranen achter zijn ogen zien. 'Het is belangrijk dat jullie dit geheim houden, voor iedereen' zegt Niall. Maar ik hoor hem maar half, ik staar met open mond voor me uit. Het klopt... Alles wat ik heb gezien klopt... De rode ogen van de vrouw achter de balie, Louis' grote scherpe hoektand, wat Mandy, Cleo en Emma hebben gedaan, de bekertjes die ik in de badkamer vond. Opeens voel ik een vlaag van misselijkheid. Ik ren naar de wc en spuug letterlijk alles uit. Ik spoel snel mijn mond met water en loop terug naar de kamer. 'Gaat het wel?' Vraagt Zayn bezorgd. Ik knik zachtjes en ga weer zitten. 'M-maar drinken j-jullie dan ook m-mensen b-bloed?' Vraagt Lexy stamelend. Ze schudden allemaal snel van nee. 'We hebben nog nooit mensen bloed gedronken, we drinken vaak wat van dieren of kopen nep-bloed'. We halen opgelucht adem.
'We zullen jullie alles vertellen, van begin tot nu, morgen'. Ik knik, het is nogal laat, dus ik snap het wel. Ik neem afscheid van Harry, Niall en Lexy. Opeens schiet me iets te binnen. 'Zayn?' Hij kijkt me vragend aan. 'Is dat waarom jullie altijd zo vroeg al aan de keukentafel zitten, slapen jullie niet?'. Hij knikt langzaam. Ik kijk naar beneden. Hij tilt met zijn vinger mijn hoofd een stukje op waardoor ik recht in zijn ogen kijk. 'Je moet weten dat ik jou nooit wat aan zou doen'. Hij zegt het zo lief, ik kan het niet helpen en glimlach even. Ik knik 'zou je misschien... Vannacht bij me willen sla... Ehh liggen?'. Hij grinnikt even en trekt me dan mee naar mijn bed. Ik ga liggen, hij komt achter me liggen en slaat zijn armen om me heen. 'Ik ben en blijf de zelfde Zayn' fluistert hij. Ik draai me om en ga wat dichter tegen hem aan liggen. 'Dat weet ik toch'. Na een tijdje voel ik mijn ogen zwaar worden en val in een diepe slaap.
