Mr. Mendes ~ herschrijving

Chapter 25

Hanna
Ik sta met moeite op uit bed. Ik ga voor die spiegel staan. Gadver, ik ben dik, wallen onder mijn ogen, mijn haar zit door de war, ugh. Ik kleed me om. Ik heb geen zin om iets aan me uiterlijk te doen, ik ga gewoon lekker als zombie naar school. Ik heb ook geen zin om iets te eten dus wacht ik tot het tijd is om te gaan. Oma ligt waarschijnlijk nog in bed, dus ik kan gewoon weg sneaken.

-
Zoals gewoonlijk wacht ik op het schoolplein. Iedereen staart mij aan, waarschijnlijk omdat ik heb besloten om als zombie in een joggingsbroek naar school te gaan. Dan komt Joy naar mij toe. Ik negeer haar.

"Hey Hanna." Zegt ze vrolijk. Ik kijk haar arrogant aan.

"Ieuw, wat zie jij eruit! Kom we gaan je make-up doen." Zegt ze en wilt mij me sleuren. Maar ik ruk me van haar los en loop naar een bankje op het schoolplein toe. Ze kijkt mij raar aan, maar laat mij gelukkig alleen.

Bah ik heb echt geen zin in school, denk ik als de bel gaat. Ik sta op en loop naar mentor uur. Joehoe.

Ik besluit achteraan te gaan zitten. Gelukkig is het lokaal al vol, dan val ik niet zo op.

"Goedemorgen klas." Zegt meneer Mendes als iedereen zit. Hij kijkt rond maar ziet mij niet zitten op de plek waar ik normaal zit.

"Weet iemand waar Hanna is?" Vraagt hij. Ik steek mijn hand op zodat hij ziet dat ik achteraan zit. Hij knipoogt naar me.

"Ik heb vandaag niet veel te bespreken met jullie, de dericteur heeft mij dus gevraagd om jullie seksuele voorlichting te geven na dat ik een paar mentor geprekken heb gehad. Degene die ik graag wil spreken zijn, Joy, Calum, Hanna, Lily en Jack." Er juigen een paar mensen vanwege de voorlichting maar er kreunen ook mensen vanwege de mentor gesprekken.

"De eerste die ik wil spreken is Calum, dan volgt Joy, Lily, Jack en als laatste Hanna."

Iedereen loopt de klas uit behalve Calum natuurlijk. Ik loop naar de aula en ga in een hoekje wachten tot ik aan de beurt ben. Gelukkig is dat al snel.

"Waarom wilt u mij spreken, meneer?" Vraag ik als ik bij hem zit. Ik kijk hem verveeld aan.

"Hanna, wat is er met je? Waarom doe je zo?" Vraagt hij bezorgd en legt zijn hand op mijn been. Ik sla zijn hand van mijn been af. Ik heb geen zin in medelijden.

"Blijf van me af!" Zeg ik en loop de school uit.

Tranen glijden weer over mijn wangen. Het is niet eerlijk om zo tegen Shawn te doen, dat weet ik. Maar ik kan het nu even niet hebben.

Ik loop naar mijn moeders graf, kniel en begin harder te huilen.

"Oh mam, was je nu maar hier. Ik mis je!" Huil ik. Dan voel ik een hand op mijn schouder, maar ik zie niks.

Een stem in mijn hoofd zeg dat ik niet hoef te huilen en dat het goed komt.

Dat moet God zijn. Ik bedank Hem.

Ik loop naar huis en fris me op. Ik trek nettere kleren aan, doe mijn make up, doe deo en parfum op. En ik fix mijn haar even. Ik kijk tevreden in de spiegel. Mam had niet gewild dat ik als zombie door leven zou gaan, ze zou willen dat ik er voor ging. En dat is precies hoe ik het nu ga doen.

Ik ga op bed liggen en denk over een paar dingen na. Over een maand of drie haal ik mijn diploma en dan is het eindelijk legaal om met Shawn te zijn. Zelfs in openbaar! Ik kan niet wachten.

Ik pak mijn mobiel en sms hem. Ik had gebeld als ik wist dat hij nu geen les gaf.

Ik loop naar beneden en praat even met oma.

"Mis jij mama?" Vraag ik. Ze knikt.

"Maar het leven gaat door lieverd, je moet ermee leren leven dat dit soort dingen gebeuren. De wereld is wreed, Hanna lieverd, ooit komt er een dag en is dat niet meer zo. Ooit komt Jezus op aarde en is alle pijn weg. En snel genoeg zul jij je moeder weer zien." Zegt ze. Ik geef haar een knuffel.

"Thanks oma, dit had ik echt nodig."

Dan gaat mijn telefoon, een sms van Shawn.

My boy 😍❤: Kom je straks even bij mij langs?

H: sure liefje, tot zo x

"Oma, ik ga naar Joy." Zeg ik. Ze knikt en zwaait.

Ik druk op de bel van Shawns flatje. De deur gaat open.

Ik loop naar de tweede verdieping en dan naar het vijfde apartament waar Shawn woont.

De deur staat open. En daar staat Shawn. Ik vlieg om zijn nek.

"Het spijt mij zo zo zo erg, Shawn. Vergeef me?" Vraag ik.

Hij kijkt me aan. "Je bent weer de oude, what happened?" Vraagt hij.

"God happened. God is good, all the time." Zeg ik.

Hij glimlacht. "Je geloof is mooi." Zegt hij.

"Dat is het zeker." Zeg ik.

Onze hoofden komen dichterbij. Dit lijkt de eerste keer wel dat we gingen zoenen.

Ik spring en leg mijn benen om zijn heupen. We lopen naar zijn bed. Hij legt mij lief neer en klimt dan op mij.

"Weetje het zeker? Vertrouw je mij?" Vraagt hij bezorgd.

"Babe, natuurlijk vertrouw ik je." Zeg ik.

En die avond, was de geweldigste avond die ik me ooit kon wensen.

-
Sweet