Mr. Mendes ~ herschrijving

Chapter 5

Hanna
Ik zit al op de fiets onderweg naar school. Ik zie er zo tegen op. We hebben vandaag zelfs 2 uur les van hem.

Op het schoolplein zie ik Joy al staan.

"Ik laat je geen moment alleen vandaag. Beloofd." Zegt Joy als we elkaar een knuffel hebben gegeven. Ze houd haar pink omhoog. Ik lach en haak mijn pink om die van haar. Dan gaat de bel. Gelukkig hebben we eerst Maatschappijleer en daarna pas 2 uur engels.

"We hebben vandaag toch gym?" Fluister ik naar Joy als we zitten bij maatschappijleer. Ze knikt. Dat ook nog eens, ik haat gym!

Maatschappijleer is te snel voorbij en voordat ik het weet zitten we bij engels. Gelukkig is meneer Mendes er nog niet. Misschien is hij ziek.

"Ik hoop dat hij ziek is." Zeg ik tegen Joy. Ze lacht, daarna knikt ze.

"Goedemorgen klas." Zegt meneer Mendes. Hij houdt zijn hand achter zijn oor, zodat wij goedemorgen terug zeggen.

"Goedemorgen meneer Mendes." Klinkt de klas.

"Ik heb leuk nieuws voor jullie. Jullie mentor heeft helaas ontslag genomen, dus hebben ze gevraagd of ik jullie mentor wou worden. Dus hier ben ik, jullie nieuwe mentor." Zegt hij. Mijn ogen worden groot en ik kijk Joy aan. Ze glimlacht zwakjes. De helft van de klas juicht.

"Laten we beginnen met de les."

Een paar minuutjes later, als we zelfstandig werken, weet ik een opdracht niet. Ik steek mijn hand op. Meneer Mendes staat op en loopt naar me toe. Hij buigt over mij heen en legt zijn handen op mijn schouders. Ik voel zijn adem in mijn nek.

"Ik snap d-die opdracht niet." Zeg ik. Hij begint uit te leggen, maar zijn handen blijven op mijn schouders. Er gaan rillingen over mij heen.

Als hij het heeft uitgelegd, gaat hij weer achter zijn bureau zitten. Waarom moet ik nou weer helemaal vooraan zitten. Meneer Mendes had een plattegrond gemaakt van waar we moeten zitten en nu zit ik tegenover hem.

Hij strekt zijn benen en zijn voeten komen tegen mijn voeten aan. Ik kijk op maar hij blijft geconcentreerd nakijken. Dan begint hij met zijn voeten te wrijven tegen mijn voeten. Snel trek ik ze weg. Bah, viespeuk.

Gelukkig is de 2 uur snel voorbij. De bel gaat en ik loop weg. Maar meneer Mendes roept me terug. Ik kijk Joy aan.

"Ik wacht hier op de gang." Zegt ze. Ik knik. Meneer Mendes vraagt of ik de deur dicht wil doen, met tegenzin doe ik dat. Langzaam loop ik naar zijn bureau.

"Snap je die ene opdracht nu?" Vraagt hij als ik bij zijn bureau sta. Hij gaat op zijn bureau zitten.

Ik knik. "J-ja ik snap h-het." Zeg ik en trek mijn tas goed.

Zijn hand ligt nu op mijn heup, hij trekt mij voorzichtig dichterbij. Ik doe m'n best om niet te huilen.

"Goed, want ik vind het belangrijk dat je het snapt." Zegt hij. Hij trekt me nog dichterbij, zo dichtbij dat ik zijn ademhaling voel. Zijn hand ligt nu op mijn onderrug en gaat steeds lager. Nu vallen de tranen, maar snel veeg ik ze weg.

"Wat dacht je van bijles bij mij thuis." Fluistert hij in mijn oor. Ik ril.

"N-nou, is dat e-echt nodig?" Vraag ik stotterend. Hij lacht. Nu ligt zijn hand op mijn billen. Ik neem een grote stap achteruit.

Hij kijkt mij raar aan, maar zegt niks.

"Je kan gaan, we praten een andere keer wel verder." Zegt hij.

Ik knik en loop zo snel mogelijk weg.

-
Ik vind het zoo spannend ookal schrijf ik het zelf 😂