Mr. Mendes ~ herschrijving

Chapter 51

Hanna
Vandaag hebben we twintig weken echo. Shawn ging nu wel mee, maar vermomd. Het is al een beginnetje.

"Ready babe?" Vraagt hij. Ik knik en pak zijn hand vast. Samen lopen we naar de auto.

Als we in de auto zitten, neem ik een diepe zucht. "Ik maak me zorgen om de baby Shawn, ik voel hem of haar niet zo goed meer." Paniek ik. Hij legt een hand op mijn been. "Het komt goed schatje." Zegt hij en rijd naar het ziekenhuis.

"Mevrouw en meneer Mendes?" Wordt er geroepen. We staan allebei op en lopen met de verloskundige mee, nadat we haar een hand hebben gegeven.

Ik ga op de stoel liggen. Shawn zit naast mij en pakt mijn hand vast.

"Zo hoe gaat het?" Vraagt de verloskundige terwijl ze alles klaar zet.

"Ik maak mij een beetje zorgen, ik voel hem of haar niet zo goed meer." Zeg ik.

"Dat kan, dat de baby gewoon even wat rustiger is." Antwoord de verloskundige. "Ready?" Vraagt ze. Ik knik. We kijken allebei naar de monitor. We zien niet veel gebeuren. Ik knijp in Shawn zijn hand.

De verloskundige kijkt bedenkelijk. "Ik ben zo terug." Zegt ze en loopt weg. Shawn kijkt mij bezorgd aan.

"Hoe voel je je babe?" Vraagt hij. Ik kan niet antwoorden, dus ik haal mijn schouders omhoog.

De verloskundige komt met iemand anders binnen en kijkt bestuderend naar de monitor. Ze fluisteren wat.

"Meneer en mevrouw Mendes, we moeten wat vertellen."

De grip van mij en Shawn zijn hand versterkt.

"Het kindje heeft het niet overleeft." De verloskundige heeft het moeilijk ermee om het te zeggen. Daarna laat ze ons alleen.

Ik staar voor me uit. Shawn probeert aandacht te krijgen.

Ik kan eindelijk wat zeggen.

"I-ik heb een d-dood kindje in m-mijn b-buik." Pieker ik. Shawn heeft tranen in zijn ogen en legt zijn hoofd op mijn borst. Na een paar minuten komt de verloskundige weer terug.

"Mevrouw Mendes, u heeft twee keuzes. Of we halen het kindje er nu uit, of het gaat er ooit vanzelf uit."

Ik en Shawn kijken elkaar aan.

"E-ehm... de b-baby mag e-er n-nu uit." Stotter ik. De verloskundige legt een hand op mijn schouder. Dan pakt ze de spullen die ze nodig heeft. Shawn wil weglopen, maar ik houd hem tegen.

"I-ik heb je e-echt nod-dig nu." Zeg ik. Hij knikt verdrietig en gaat weer naast mij zitten.

Ze helpen mij allebei om mijn broek en onderbroek uit te krijgen.

"Dan mag u uw benen wijd leggen en ontspannen. Kijkt u maar naar uw man." Zegt de verloskundige en doet iets heel naars. De tranen schieten weer in mijn ogen. Shawn aait mijn wang.

Na een half uur is het klaar.

Shawn helpt mij met aankleden. We nemen afscheid van de verloskundige en in stilte rijden we naar huis.

-
..... 😭