Mr. Mendes ~ herschrijving

Chapter 49

Hanna
Vandaag is mijn eerste examen, Wiskunde. Ik kan je wel vertellen dat ik er geen zin heb, because. I suck at math.

Ik ben vanochtend in een hele vervelende mood en besluit Shawn te irrirteren.

"Shawnieeeee! Shawn, Shawn, Shawn. Shawnieeeeee!" Roep ik en prik in zijn wang. Hij lag lekker te slapen maar nu niet meer. Hehe.

Ik ga op hem zitten en prik in zijn zij.

"Babeee. Hou op." Zegt hij en slaat in de lucht waardoor ik moet lachen.

"Shaaaaawnieeee." Hij zit in een keer recht op, slaat zijn armen om mij heen en gaat weer liggen met mij in zijn armen.

"Heb ik jou ooit wel verteld dat je ontzettend lekker bent." Zeg ik en prik in zijn wang.

"Waddup babe, zo heb ik je nooit gezien. Je lijkt wel dronken." Lacht Shawn.

"Het zijn de hormonen, i guess." Lach ik en kus zijn hele gezicht.

"Je hebt vandaag examen." Zegt Shawn en meteen is mijn mood veranderd. Ik ga van hem af.

"Thanks for the reminder." Zeg ik en loop naar de keuken. Hij loopt achter me aan en slaat zijn armen om mij heen van achteren.

"Ik weet dat je het kunt babe, kijk jij nog maar wiskunde even over. Dan maak ik een ontbijtje voor je." Zegt hij en legt zijn hoofd in mijn nek. Ik glimlach.

"Thanks, Shawnie." Zeg ik. Hij kreunt bij de naam.

"Die bijnaam is echt verschrikkelijk." Zegt hij en laat mij los.

"I like it." Zeg ik, tik op zijn neus en loop naar de woonkamer om wiskunde over te kijken.

Ik ga met mijn wiskunde boek op de bank zitten. Dan komt Shawn met een heel lekker ontbijtje.

"Alsjeblieft babe." Zegt hij en geeft een kusje.

"Dankje." Glimlach ik en kijk weer in mijn wiskunde boek.

"Auw." Mompel ik en wrijf over mijn buikje.

"Wat is er babe?" Vraagt Shawn en gaat voor mij zitten op de bank. Ik haal mijn schouders op. Hij haalt mijn handen weg en legt zijn handen op mijn buikje. De warmte van zijn handen verspreid snel over mijn buik. Ik zucht tevreden.

"Beter?" Vraagt hij bezorgd. Ik knik.

"Beter." Hij gaat achter mij zitten en houd nog steeds zijn handen van achter op mijn buik. Ik leg mijn hoofd in zijn nek. Shawn geeft lieve kusjes.

Ik kijk op de klok. "Shit, Shawn ik moet gaan." Zeg ik. Ik sta op en krijg meteen weer een steek.

"Auw." Mompel ik weer. Ik begin bijna te huilen, want één, het doet zeer en twee, Shawn zijn handen doen wonderen en nu moet ik weer weg. Hij staat op en omhelst mij.

"Lieverd je kan dit, je maakt je examen goed. Als je klaar bent haal ik je stiekem op en kan ik je de hele dag verwennen, oke?" Ik knik, kus hem en fiets naar school.

Shawn is echt de liefste.

-
Lieff ❤