First Love ( Dashuria e pare)

chapter 14

Kristi po shkonte ne shtepi. Ndjehej me e lumtura ne bote. Kjo ndjenje qe po perjetonte i kishte mbushur jeten me dashuri,lumturi e gezim.
Cdogje perreth i dukej me e bukur dhe pse cdo gje perreth ishte njesoj.
Arrin ne shtepi por sapo hyn brenda e ema bertet:
-Futu shpejt brenda dhe mbylle deren!
Kristi u trremb. Cfare po ndodhte? "
-Mos valle me kane pare me Aldon?-mendoi ajo.
Menjehere e ema i hedh fotot ne tavoline. Kristi zverdhet ne fytyre.
-Te iku ngjyra e fytyres ee?
-Ma..
-Pusho. Te kesh turp.
-Por une skam bere asgje te gabuar..
-Si moj si?
-Lere vajzen te flase-hidhet babi. Ajo e ka nje shpjegim. Nuk mund te me zhgenjeje.
Kristi ishte pika e dobet e babait.
-E kam fshehur prej jush sepse nuk kam guxuar. Do te me thonit nuk ka dashuricka pa mbaruar shkollen. As une vete nuk e kuptova si ndodhi. Ne ishim vetem miq dhe te tille kemi qene deri para pak kohesh. Une nuk kam rene ne mesime. Thjesht plotesova jeten time me dicka qe me paska munguar...
Kristi filloi te qante. Kishte kaq shume frike. Por jo per veten. Per Aldon. Per marredhenien e tyre. Nuk donte qe kjo gje te mbaronte. Nuk mundej...
-Harroje ate djale!-i uleriti e ema.
-Por ne e kemi lidhjen serioze. Ba ai vjen qe neser te flase me ty.
Babait i mbushen syte me lot. Nenes po ashtu. Po i thyenin zemren vajzes se tyre.
-Ai nuk mund te vije e sikur te doje Krist. Ne tashme te kemi premtuar tek dikush tjeter .-i tha e ema e perlotur.
Kristi nuk mund ta besonte kete qe degjoi.
U cua ne kembe dhe u rrezua. I ati vrapoi menjehere dhe asaj i rane te fiket.
U ngrit ne dhomen e saj. I dukej sikur kishte pare nje makth. Por jo. Ishte e vertete. Filloi te qante me denese. Telefonoi Klean dhe i tregoi cdo gje. Prinderit tashme nuk e linin te dilte nga shtepia.
Menjehere Klea telefonon Aldon dhe i thote te takohen urgjent.
-Kle, perse na thirre me kaq urgjence se po na ben me zemer' i thote Klevisi duke qeshur.
Klea fillon te qaje.
-Kristin...
-Kristi cfare? Cfare ka Kristi Kle?-fillon Aldo te bertase i trembur.
-Aldo, ate duan ta fejojne. Dikush i kishte derguar fotot e juaja. Prinderit i kishin bere namin. Kristi te kishte mbrojtur por ata i thane qe tashme e kane premtuar diku tjeter.
Aldo ndjeu qe bota iu shemb siper. Edhe sikur bota te shembej ne ate moment nuk do te shkaktonte me shume vuajtje sesa ai po ndjente tani ne zemer. E ndjeu shpirtin teksa i copetohej. E ndjeu zemren te ndare ne copa qe nuk do te bashkoheshin kurre me.
Klevisi e kap prej shpatullash dhe e shkund fort.
-Eja ne vete!! Duhet te gjejme nje zgjidhje sesben. Kjo smund te perfundoje keshtu.-bertet ai.
-Jam dakort me ty-i thote Klea.
-E cmund te bej me une,-thote Aldo i perlotur dhe i perhumbur. E kishte humbur arsyen.
E dija. E dija qe nuk duhet te dashurohesha. E dija qe dashuria nuk egziston. E dija qe kjo lumturi smund te ishte e vertete. E dija dhe e lashe te ndodhte-tha Aldo nderkohe qe me nerva rrezon cdogje mbi tavoline dhe e gjuan ate me shkelm.
I gjithe lokali kthen koken.
Klevisi dhe Klea e nxjerrin Aldon jashte.
-Eja ne vete se do te te gjuaj!-i thote Klevisi i nxehur.
Klea qante e trembur.
-Shko fol me te atin.-shton ai
-Nuk ja vlen.
-Aldo eja ne vete.
-Nuk kam cbej me.
-Do e lesh Kristin ne dore te dikujt tjeter? Do e lesh ta preke dikush tjeter? Do e lej ta perqafoje e ta quaje te tijen?
Aldo u nxeh akoma me shume. Ato fjale po e cmendnin. Klevisi e dinte qe po e lendonte por duhet ta bente te reaksiononte.
-Kurre!-thote Aldo dhe fillon te gjuaje cdogje qe i del perpara.
-Epo eja atehere. Nese eshte nevoja..-shton Klevisi.
-Nese eshte nevoja cfare?-pyet Klea e trembur.
-Nese eshte nevoja do ta rrembejme -kthejne pergjigje te dy njezerezi.