In The Forest

-2-Rüya

Bir sürü kurt etrafımı sarmıştı ve bana hırlıyorlardı. Onlar bana hırladıkça ben onların üstüne gidiyordum. Birden ormanın içinden siyah kurt çıktığında yüzümde bir panik oluştu. Önümde ki 6 kurt Siyah olanın üstüne atladığında ağlamaya başladım. Oraya doğru koşuyordum ama koştukça kurtlardan daha çok uzaklaşıyordum.

"Hayır! Dokunmayın ona!"

Ben çığlık atarken, diğer kurtlar siyah olanı parçalıyordu. Siyah olansa hiçbir tepki vermeden bana bakıyordu. Çaresizce ona baktım.

"Bir şey yap! Tanrım, seni öldürecekler bir şey yap!"

Bende onun gözlerinin içine bakıp ağlayarak konuştuğumda kurt hala bana bakıyordu.

"Bir şey yap!"

Nefes nefese yattığım yerden doğruldum.

Rüya. Bu sadece bir rüya.

Tanımadığım odaya göz gezdirdim. Başımda büyük aletleri ve kolumdaki serumu gördüğümde hastanede olduğumu anladım. Ormanda olanlar tekrar aklıma geldiğinde korkuyla titredim. Bu kesinlikle hayatım boyunca başıma gelen en korkunç gündü. Onlar... kesinlikle normal değildi. Bir kurt bu kadar büyük olamazdı! Odanın kapısı açılıp içeriye Bay Norm girdi ve uyandığımı görünce gülümseyip konuştu.

"Elizabeth iyi misin?"

"Sanırım."

Bay Norm elindeki ışığı gözüme tutarken bir yandan da benimle konuşuyordu.

"Ormanda ne oldu Elizabeth?"

Gergince dudağımı dişledim. Olanları birine anlatamazdım, anlatsam bile kimse bana inanmazdı. Bay Norm bizim aile dostumuzdu ama ona bile olanları nasıl açıklayacağımı bilmiyordum. Herkesin beni deli olarak düşünmesini istemiyorum yada siyah kurdu bulup öldürmelerini.

"Çok fazla içmiştik ve ıhm ben ormandaydım. Sonra düştüğümü ve yuvarlandığımı biliyorum. Kalanı yok."

"Yuvarlandın mı? Seni açıklıkta bulmuşlar."

Işığı gözümden çekip başımın üstünde öten alete bakarken konuştuğunda iyi rol yapabildiğim için Tanrıya şükrettim ve Oscarlık bir performansla devam ettim.

"Söylediğim gibi. Sadece o kadar sonrasını hatırlamıyorum."

Bay Norm bana inanmış olacak ki gülümsedi.

"Pekala küçük hanım bu olayı gençliğinize veriyorum ve uzatmadan kapatıyorum."

"Çok teşekkür ederim."

"Kan değerlerin normal. Her hangi bir sorununda yok sadece biraz fazla üşümüşsün ve bacakların çiziklerle dolu. Arkadaşlarının ısrarıyla ve telaş yaratmamak için annene haber vermedim ama bir daha ki sefer olmayacağını düşünüyorum Elizabeth."

"Elbette Bay Norm bir daha ki sefer olmayacak. Şey ben ne zaman gidebilirim?"

"İyi hissettiğinden emin misin?"

"Evet eminim."

"Tamam o zaman serumun bitince çıkabilirsin. Kendine dikkat et genç bayan, geçmiş olsun."

Bay Norm'a gülümsediğim de odadan çıktı. Onun çıkmasıyla içeriye ağlayan bir Jenna ve gözleri kıpkırmızı olmuş bir Tyler girdi.

"Beth!"