VOLG DIT BOEK'S PLAYLIST OP SPOTIFY: 'I DIDN'T KNOW' VAN 'Brent De Boeck'
Liefde kan soms wel eens een akelig monster zijn. Het dringt zomaar je huid binnen en voor je het weet neemt het je hele lichaam over. Vele zeggen dan: "Niets aan te doen!". M...
"Kijk dan gewoon!" Is Cane men getwijfel duidelijk beu als hij een hap neemt van zijn pizza.
"Maar wat als hij me dan ziet" ben ik wat aan het stressen.
"Dan doe je het toch niet hè.." verandert hij alweer van gedacht.
"Oké jawel, ik ga het doen!" Zeg ik vastberaden.
Voor diegene die op dit moment niet echt goed kunnen volgen, hier even een uitleg. Toen ik door had dat die ene Brandon White, mijn kamerbuur, het lief is van die ene bitch Avery, wou ik echt zijn kamer zien. Geen idee waarom, maar ik ben gewoon mega nieuwsgierig.
"Daar ga ik dan!" Probeer ik Cane zijn aandacht te trekken. "Ga je me echt niet tegenhouden?" Vraag ik hem nog eens.
"Nope, doe wat je niet laten kunt zussie" mompelt hij met zijn mond vol eten.
Voor ik het ook maar al te goed besef, draai ik de deur, die naar de andere kamer lijdt, stil open. Ik kijk eens door het spleetje van de deur, maar zie niet echt iemand zitten, waarop ik de deur wat meer openzwaai.
"Oww.. je was echt serieus!" Brengt Cane verrast uit als hij een slok van zijn water neemt en ik hem een teken geef dat hij stiller moet praten.
Ik draai men blik weer richting de andere kamer en loop traag naar binnen. Ik hoor wat geluid van stromend water en bedenk me dat hij zich waarschijnlijk aan het wassen is. Ik begin wat rond te kijken en vindt dat zijn kamer er best ordelijk uit ziet om een jongen te zijn.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
'Dat tweepersoonsbed is vast voor Avery' denk ik bij mezelf.
"Wat doe je nu?" Staat Cane daar plots in de deuropening als ik wat in zijn schuiven begin te kijken.
"Wees toch eens wat stiller!" Fluister ik hem toe. "Ik ben gewoon wat aan het rondkijken.." zeg ik stil. "Hij gaat het vast gezellig hebben" lach ik als ik een pakje condooms uit de kast haal.
"Kom nu gewoon terug" probeert Cane me uit de kamer te krijgen.
"Hé stresskip! Er gaat heus niets gebeuren hoor" zeg ik nog voor hij eens zucht en weer wegloopt.
Ik haal wat brieven uit zijn nachtkastje en begin ze rustig te lezen.
'Hey jongen! Hoe gaat het daar? Dit is de zoveelste brief die ik je stuur omdat ik nog steeds geen antwoord heb gekregen.. Ik snap dat je nog altijd boos bent om je moeder, maar je moet gewoon snappen dat het niet anders kon. Ik hoop dat we terug normaal gaan kunnen doen tegen elkaar, want ik ga hieronder kapot! Laten we elkaar verge-'
"Kom jij altijd zomaar in iemands kamer binnen lopen?" Wordt ik plots verstoord.
Ik kijk snel op en stop de brieven meteen weer weg als ik daar een jongen zie staan, die waarschijnlijk Brandon moet zijn.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Zit je lekker op men bed?" Vraagt hij vervolgens, zonder ook maar enige emotie te tonen als ik stokstijf op zijn bed blijf zitten.
"Ik.. Euhm, ik wou me even komen voorstellen.." verzin ik dan snel.
"Oh natuurlijk, gezellig.. Wie ben jij?" Vraagt hij nog steeds zonder emoties te laten zien.
"Ik ben Alex, de nieuwe leerling, ik verblijf in de kamer naast jou.." leg ik hem meteen uit.
"Die vraag was sarcastisch.. Het interesseert mij echt geen bal wie je bent of waar je slaapt" zegt hij droog als hij me recht in men ogen blijft aanstaren. "De meeste kamergenoten en buren helpen elkaar en zijn er voor elkaar, maar je moet weten dat ik niet zo ben.. Ik ben er alleen voor mijn vrienden en voor diegene die van me houden! Dus je moet me niets vragen of niets van me verwachten, begrepen?" Ben ik wat geschrokken van zijn hele uitleg als ik toch eens snel knik.
"Dan ga ik nu maar weg.." zeg ik nogal awkward als ik recht spring vanop zijn bed.
"Lijkt me het best ja!" Zie ik hem denk ik toch even kort glimlachen.
Ik loop zo snel als ik kan richting de deur en sluit die achter me als ik me laat neervallen in de zetel. Nog geen minuut later zie ik plots een briefje onder de deur geschreven worden. Ik sta terug recht, loop naar de deur en neem het blauw, verfrommelde papiertje en plooi het open.
'Ik mag je nu al niet.. Kan misschien nog verandering in komen hè
