VOLG DIT BOEK'S PLAYLIST OP SPOTIFY: 'I DIDN'T KNOW' VAN 'Brent De Boeck'
Liefde kan soms wel eens een akelig monster zijn. Het dringt zomaar je huid binnen en voor je het weet neemt het je hele lichaam over. Vele zeggen dan: "Niets aan te doen!". M...
Ik zit wat nerveus rond te ijsberen door de kamer nadat ik beide deuren op slot gedaan had als ik plots mijn GSM hoor afgaan.
'Al je ook maar iets aan iemand vertelt, kom ik je eigenhandig ophangen.. Groetjes Brandon' klinkt het bericht.
Ik laat me neerzakken op mijn bed en bedenk me hoe het nu mogelijk kan zijn dat ik een moord ga verzwijgen. Ik wordt uit mij gedachten gehaald door wat geklop op de deur als ik al meteen bang wordt. Ik blijf verstijfd zitten als mijn blik gefocust blijft op de deur.
"Alex? Ik ben het hè!" Hoor ik Cane's stem dan toch langs de andere kant weerklinken.
Ik spring snel recht, loop richting de deur en doe die dan ook weer terug open als Cane in de deuropening verschijnt.
"Scheelt er iets?" Vraagt hij als hij me bezorgd en met een vragende blik aanstaart.
"Euhm.. nee" krijg ik er na een tijdje toch nog uit ook al wil ik zó ontzettende graag 'ja' zeggen en hem het hele verhaal vertellen.
"Oké dan.." draait hij een keer met zijn ogen als hij langs me heen naar binnen loopt. "Zullen we gaan slapen?" Stelt hij dan ook voor, waar ik mee instem als ik richting de badkamer loop en men slaapkleding daar aantrek.
Ik loop snel terug naar de kamer waar Cane nog net in zijn boxer onder zijn dekens kruipt waarop ik ook in mijn bed kruip.
"Slaapwel"
"Wel te rusten"
~Volgende ochtend~
Cane en ik werden best laat wakker waardoor we best snel moesten gaan eten en ik dus ook maar snel een makkelijke outfit aantrok.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Ik zie je tijdens de middag wel weer!" Roep ik nog naar Cane als de bel weerklinkt en ik de trap opren.
Ik zie dat ze de klas al inlopen als ik nog snel als laatste het lokaal instap. Ik kijk de klas rond en zie dat er nog maar één plekje vrij is.. naast Brandon.
"Hey" glimlacht hij breed als ik me naast hem neerzet. "Echt heel spijtig dat je net stond te kijken hè.." grijnst hij scheef.
"Hoe bedoel je 'stond te kijken'?" Probeer ik wat te acteren.
"Denk je nu echt dat ik daar ga intrappen?" Grinnikt hij.
"Ik snap echt niet hoe je hier nu kan zitten lachen? Wie was dat? Waarom heb je het gedaan?" Stel ik de verschillende vragen die al de hele nacht door men hoofd gespookt hebben.
"Daar hoef jij je echt helemaal niets van aan te trekken.. Maar als ik merk of denk dat je ook maar iets aan iemand gaat vertellen of niet gaat zwijgen, grijp ik meteen in en gaan er nog meer consequenties volgen!" Dreigt hij meteen als hij me doordringend aanstaart.
"Ik wil antwoorden.." zeg ik stil als ook ik hem dan blijf aankijken.
"Begrijp jij nu niet dat jij op dit moment niets te willen hebt? Vergeet gewoon wat je gezien hebt en zwijg erover, dan zal er niets met je gebeuren" verzekerd hij me.
"Ik kan niets beloven.." mompel ik stil.
"Ik kan je wel beloven dat ik niet makkelijk iets vergeef of vergeet"..
