They Don't Know About Us

Part 24 | your hand fits in mine like it's made just for me

Selaaam! Öncelikle beklettiğim için çok üzgünüm. :/ umarım beğenirsiniiiiz. Güzel yorumlarınız için çok teşekkür ederiiiim. <3 vote atıp yorum yapmayanlar var ama umarım onlardda beğeniyordur. :D beğenmeseler vote atmazlar bence ama nys. .s.nyse bn yzsm ii olck snrm. .s.s

Veee;

@MissQueen_1907'ye güzel yorumu için teşekkür ediyorum <3 bu bölümde sana gelsin <3

@BuseKoali desteğinden dolayı çok teşkkür ederim uzun yorum istiyorum -.- -.- -.- :D <3

@MeryemMalik neredeyse hikayeye başladığımdan beri okuyor <3 seni çok seviyorum çok teşekkür ederim <3

@TubaEr4 yeni okuyor olmasına rağmen uzun yorumlarıyla yüzümü güldürüyor. çok teşekkür ederiiim. <3 seni seviyorum <3

İyi okumalaaar!

---------------------

''Ne yaptığını sanıyorsun sen?!''

''Sana güzelce konuşmak istediğimi söyledim ama sen beni dinlemedin!''

''Bana bağırma!''

''Bağıran sensin!''

Gözlerimi kapattım ve aklımı boşaltmaya çalıştım. Kafamı hızla sağa sola salladım.

''Zayn. Bak,'' derin nefeslerle sakinleşmey çalışıyordum ama arabayı sürmesi buna engel oluyordu. ''Annem beni merak eder. Eve götür beni. Ve şu lanet olası arabayı yavaş sür!''

Ani bir frenle durdu. Hızla kafasını bana çevirdi. Gözbebekleri haddinden fazla büyümüştü. Fazla sinirlenmişti.

''Konuşmadan eve dönmeyeceksin! Anladın mı?! Konuşacağız! Ve sakın bir daha bana beni eve götür deme! O piç Sebastian'ın seni ellerimden alıp götürmesine izin vermeyeceğim! Anladın mı?!''

Ne zamandır tuttuğumu bilmediğim nefesimi sessizce verdim. Tekrar gaza bastı ve ben istemsizce arkama yaslandım.

''Nereye gidiyoruz?'' dedim zorlukla.

Cevap vermedi.

''Seni kimsenin sevemeyeceği kadar çok seviyorum Mags. Hayatımda senin kadar değerli olan bir insan daha yok. Seni tekrar bırakamam anlıyor musun?''

Tanrım. Zayn'i böyle görmek beni korkutuyordu. Gözü dönmüştü resmen. Yanında güvende hissettiğiniz insan canavarlaşıncca ne yapacağınızı şaşırırdınız. Şu an benim şaşırdığım gibi.

Aslında ona güvenip güvenmediğimden de emin değildim. Sonuçta yaptığı şeyler güvenimi sarsmaya sebep olacak şeylerdi. Ama konumuz bu değildi.

Bir şey söylemeye korkuyordum çünkü bağıracaktı. Bu yüzden sessiz kalmayı tercih ettim.

****

Uykusuzluktan ölüyordum. Dağ yolundaydık ve yoldaki çukurlar arabanın sallanmasına neden oluyordu ve doğal olarak uyuyamıyordum. Gün doğuyordu. Zayn bir dağ evinin önünde durdu. Arkasına yaslandı ve derin bir nefes verdi.

''İyi misin?'' dedi.

''Neredeyiz?'' dedim sorusunu umursamadan.

Arabadan indi. O inince ben de indim. Bahçe kapısı açıp içeri girdi. Merdivenleri çıkarken birkaç adım gerisindeydim. Verandaya gelince konuşmaya başladı.

''Buraya en son 12 yaşındayken gelmiştim. Büyükbabam burayı babam için yaptırmış. Küçükken yaz tatillerimizi burada geçirirdik. Biraz bakıma ihtiyacı var ama kullanılabilir.'' dedi bana bakmadan.