They Don't Know About Us

Part 40 | do you wanna listen a long story?

Merhabalaaaar! Canımın sıkıldığı bir bölümde yine birlikteyiz. -.- Aman Allahım! 40. bölümü yazdığıma inanamıyorum. 52K'lık bir okunma var :D Gerçekten inanamıyorum. TDKAU 40 bölüm oldu. Vay be. Baya yol katettik. Bugüne kadar yanımda olan herkese teşekkür ediyorum. Bu hikaye siz varsınız diye var. Duygulandım ya :D inanamıyorum hala. 40 bölüm. Dile kolay. Eksik etmediğiniz desteğiniz için çok teşekkür ederim. Sizi ne kadar çok sevdiğimi tahmin bile edemezsiniz. Bana kendimi bir yazar gibi hissettiriyorsunuz :D bunun için çok teşekkür ederim :D hayallerimden birini gerçekleştiriyormuşum gibi geliyor :D teşekkür ederim :D ve bu sıkıcı yazımı okuduğunuz için, bana, hikayeme ve her bölüme yazdığım bu sıkıcı konuşmaya zaman ayırdığınız için teşekkür ederim. <3 sizi çooook seviyorum <3

@beinginlovewithblack : yorumunu ilk okuduğumda attığım kahkahayla ve suratımdan düşmeyen gülümsemeyle annemin sevgilimin olduğunu düşünmesini sağladım. -.- bunun sorumlusu sensin -.- şaka yapıyorum :D ama gerçekten annem öyle düşündü. asdsfdsgd :D yorumun için teşekkür ederim. Sanırım hikayeye ilk defa yorum yaptın, ve ilk yorumun beni çok mutlu etti. İlk değilsede affet beni :D Tekrar teşekkür ederim. <3

@cikolatayaasikkiz : eğer yazmazsam içim gerçekten rahat etmez. Sen uzun süredir takip ediyorsun biliyorum.Yorum yapamasanda biz konuşuyorduk :D desteğin için çok teşekkür ederim <3 seviliyorsun öpüldün kalpkalp. <3

Hatırlatma:

Katherine'in evine döndüğümüzde üçümüzde sessizdik ve üçümüzde Mags'i düşünüyorduk. O küçük odada tek başına ne yapıyordu ki acaba? Nasıl hissediyordu şuan? Ya yine bir kriz geçiriyorsa? Tanrım ona yardım et.

''Alisa biz Sebastian ile markete gideceğiz. Sen kalabilirsin değil mi?''

''Tabi ki.'' dedim hızla.

''Geç kalmayız.'' dedi kapıdan çıkarken. Sesi hala zayıf çıkıyordu. Mags'i çok özlediğini hissedebiliyordum.

Kapıyı kapattı bende televizyonun karşısına geçip Mags'i düşünmeye başladım. Orada tek başına olması iyi bir şey değil. Dertleşecek birine ihtiyacı var.

Kapı tekrar çalınca bir şey mi unuttular diye düşündüm. Kalktım ve kapıyı açtım. Sebastian'ı veya Katherine'i göreceğimi sanıyordum. Onu göreceğim hiç aklıma gelmezdi. Yani gelenin Zayn olacağı hiç aklıma gelmezdi.

--------------------------------

''O nerede?'' dedi gözü içeriyi tararken.

''Burada ne işin var?'' dedim sakin olmaya çalışarak. Şu an ona saldırmamak için kendimi çok zor tutuyordum.

''O nerede dedim.'' dedi gözlerini yüzümde gezdirirken. Çok sinirliydi ve bu beni biraz korkutmuştu.

''Burada değil!'' diye gürledim. Ve bu başlangıçtı. Eğer üzerime gelmeye devam ederse kimse onu elimden alamazdı.

''Nerede?''

''Söylemeyeceğimi biliyorsun!''

''Söylemek zorundasın!''

''Değilim!''

''Alisa, seni incitmek istemiyorum!''

''İncitebileceğini mi sanıyorsun?!''

''Konuyu dağıtmaya çalışıyorsun!''

''Öyle mi yapıyorum?!''

Evet, aslında tam olarak onu yapıyordum.

''Evet! O nerede?!''

''Söy-le-me-ye-ce-ğim!''

''Söy-le-ye-cek-sin!''