They Don't Know About Us

Part 8 | you're learning everything.

BİLGİ: EĞİK YAZDIĞIM YERLER GEÇMİŞTE YAŞANAN ŞEYLERDİR.

"Sevgili Günlük,

Ben artık Mags değilim, Erin'im. One Direction'un piyanistiyim. Zain ile burun burunayım. Hemen yan taraftaki odada kalıyor ama Maggie'yi değil Erin görüyor. Ona sarılmayı o kadar çok özledim ki...

Eskisinden daha çok acı çekiyorum. Eskiden o yanımda değildi ve ben ona dokunamıyordum. Şimdi yanımda ama hala dokunamıyorum. Perrie de buraya geldi. Lanet olsun! Tanrım al canımı! Güçlü Kal Maggie...Güçlü Kal..."

Günlüğü kapattım ve gözlerimden dökülen yaşları sildim. Nasıl anlayamadım?! Çok aptaldım! O mavi gözler, o gülüş Mags'den başkasına ait olamazdı. Piyano çalışı, sesi ve en önemlisi parfümü... Aman Tanrım, ne kadar da salaktım, nasıl da anlayamamıştım. Ama anlamadığım bir şey vardı. Erin'i stüdyoya getiren sarışın çocuk kimdi?

Maggie'nin ağzından;

Oteli gezmek de can sıkıntıma çare olmamıştı. Odama dönmekten başka bir seçeneğim yoktu. Odama dönerken Perrie'yle karşılaştım. Ağlıyordu ve açıkçası bu hoşuma gitmişti.

Kapım mı açıktı? Yoksa ben mi yanlış görüyordum? Adımlarımı hızlandırdım ve içeri girdim.

Yok, hayır yanlış görüyordum değil mi? Zayn yatağımda oturuyordu ve günlüğüm elindeydi! Lanet olsun!

''Zayn! Ne işin var burada?!'' günlüğümü hızla elinden aldım.

Başını kaldırıp bana baktı. Gözleri kıpkırmızı olmuştu ve ağlıyordu. Bakışları biraz da olsa beni yumuşatmıştı.

''Biliyordum...'' ayağa kalktı.

''Neyi?'' arkamı döndüm ve pencerenin önüne ilerleyip dışarı baktım.

''Mags...''

Kalbimde kopan kıyamet refleks olarak gözlerimi kapatmama neden oldu. Onun ağzından 'Mags.' lafını duymayalı o kadar zaman olmuştu ki. Onu ne kadar özlediğimi bir kez daha anlamış oldum. Kadife gibi sesi tekrar benim adımı söylemişti.

''Ben Mags değilim.'' gözlerim doldu.

''Bu fotoğraflar ve günlük öyle demiyor ama. Gülüşün, gözlerin öyle demiyor. Sen Mags'sin...''

Ona döndüm.

''Gerçekten mi?! Bana olanları görmüyor musun? Ben Mags değilim. Çok değiştim. Bileklerim, eski bileklerim değil. Saçlarım eski saçlarım değil. Ben Mags değilim!''

Bana yaklaştı.

''Sen, eski Mags'sin. Benim Mags'im...''

''Hayır! Ben Maggie değilim! Senin Mags'in değilim! Sen dün Perrie'yle -!'' devamı gelmedi. Konuşamadım. Ne diyecektim ki? Nasıl dilim varırdı bunu söylemeye?

O da bir şey söylemedi. Konuşmadı.

''Yalnız olmak istiyorum Zain. Git lütfen.''

Zayn başını önüne eğdi ve kapıya doğru ilerledi.

Ben pencereye döndüm, üşüyordum.

Biri kolumdan tutup beni kendine çevirdi ve dudaklarını dudaklarıma bastırarak beni öptü. Gözlerimi açıp ona baktım. Zayn'di ve gözleri kapalıydı. Bu anı hiç bozmak istemiyordum, sonuçta bu ilk öpüşmemizdi ve onunla sonsuza kadar öpüşebilirdim. Ama o an ona karşılık vermedim ve onu ittim.

''Ne yaptığını sanıyorsun sen?!''

''O sarışın çocuk kimdi?''

''Anlamadım?''