Yaptığım doğru muydu Luhan?.
Seni öpmek doğru mu? .Neden geri çekilemiyorum?.
Neden seni daha fazla istiyorum?.
Bana gülümseme.
Adımı söyleme.
Beni sevme.
Korkuyorum Luhan.
İlk kez birini kaybetmekten korkuyorum.
Kai ıslak dudaklardan ayrıldığında sonu olmayan bir boşluğa düşüyormuş gibi hissetti.Alnını onunkine dayayıp bekledi. Onu bir daha öpmeyi mi?.Ya da onu herkesin içinde becermesine neden olacak hormonlarının sakinleşmesini mi?.Hayır,o sadece...onu bekledi.Gözlerini açmasını ve ona gülümsemesini.
"Yanımdan ayrılma burası çok kalabalık kaybolabilirsin."
Kai yüksek ses yüzünden bağırmak zorunda kalmıştı.Luhan kalabalığın içinde kalan küçük bir çocuk gibiydi.Korkuyor ve nereye gideceğini bilemiyordu.Çeşit çeşit takıların,yiyeceklerin ya da kıyafetlerin satıldığı cadde boyunca ilerlediler.Kai beğendiği şeyler Luhan'a gösteriyordu.Luhan her seferinde Kai'nin kahkaha atmasına neden olacak şekilde tepki veriyordu .
Kai adımlarını hızlandırdığında Luhan ona ayak uydurmaya çalışmıştı.Kai ile arasında birkaç adım vardı ki biri ona çarptı.Luhan sendeledi ve hemen kendini toparladı.Adam eğilip özür dilerken Luhan şaşkınlıkla onu bakıyordu.Daha sonra bir şeyi fark etti.
Kai kalabalığın arasında kaybolmuştu.Luhan onu göremiyordu.Sağa sola gitmeye başladı.Gözleri yanıyor ve kalbi sıkışıyordu .
"Jongin!."
Defalarca bağırdı ama Kai geri gelmedi.Elleri titremeye başladığında zihnindeki sesler yine yerini almıştı.İnsanların ona tuhaf bir şekilde baktığını hissediyordu.
Işıl ışıl sokak şimdi tam anlamıyla bir cehennemdi.Sarı ışıklar gözlerini alıyor ve sesler kulaklarını kemiriyordu.Elini terle kaplı alnına bastırdı.
"J-Jongin.."diye mırıldandı.Neden onu bırakıp gitmişti?.Kalbindeki ağrı dayanılmaz olduğunda çığlık attı Luhan.Ellerini kalbinin üzerine bastırıp tekrar bağırdı.Yanından geçen insanların kaçıştığını ya da birinin ona doğru koştuğunu görememişti.
Sonra tanıdığı sıcaklığın onu sardığını hissetti.Kokusu her şeyi eski haline getirirken Luhan ağlamaya başlamıştı.Elleriyle Kai'nin ceketini sıktı ve yüzünü diğerinin boynuna gömdü.
"Shh..buradayım Luhan.Seninleyim.Seninleyim."
Luhan iyi olduğu konusunda Kai'yi ikna etmiş,hastaneye geri dönmek için yola çıkmışlardı.Kai taksiden indiğinde Luhan'ın elini tuttu.
"Şimdi uyu ben Kyungsoo Hyung'a geldiğimizi söyleyeceğim."
Luhan isteksizce başını salladı.Kai'nin yanından gitmesini istemiyordu.Ne olursa olsun onunla olmalıydı.Kai onun sahte gülüşünü görünce tekrar yatağa oturdu ve onu kendine çekti.Saçlarının arasına küçük bir öpücük bırakıp ona sarıldı.Luhan onun hızla atan kalbini dinliyordu.Gözlerini kapatıp ellerini Kai'nin beline sardı.
"Bana böyle sarılmaya devam edersen Kyungsoo Hyung'ın yanına gidemem Luhan."Luhan omuz silkti ve ellerini daha da sıkı sardı.
"Şuan odası meniyle kaplanmış olmalı."Kai ne söylediğimin farkına vardığında kızardı ve yavaşça geri çekildi.Luhan tüm dişlerini göstererek gülüyordu.
"Komik değil,Kyungsoo'nun canı yanmış olmalı.Sehun.."
Neden bunu yapıyorsun Luhan?.
Neden sana daha çok aşık olmamı sağlıyorsun?.
Neden beni öpüyorsun?.
Ve ben, neden her seferinde seni daha fazla istiyorum?.
Kai,Luhan'ın dudaklarını araladı ve dilini küçük ağızın içine sokup keşfe çıktı.Luhan'ın kesik kesik nefes aldığını hissediyordu,tıpkı onun gibi.Kai eğer devam ederse meniye bulanan tek şeyin Kyungsoo'nun odasın olmayacağını anlamıştı.Geri çekilirken Luhan'ın alt dudağını dişledi.
"Bunu bir daha yapma!"
Luhan gözlerini kaçırdı ve parmaklarıyla oynamaya başladı.Eğer Kai bir kelime daha ederse ağlayacağını belirten sinyaller veriyordu.
"Bambi..."Luhan gözlerini kocaman açıp ona baktı.
"BAMBİİİ~"
Kai başıyla onayladı.
"Sen benim küçük geyiğimsin.Eğer beni bir daha öpersen asla büyümezsin.Hep küçük kalmak istiyor musun?"
Luhan hızlıca başını iki yana salladı.
Kai onun saçlarını karıştırıp ayağa kalktı.Kapıya doğru yaklaşırken Luhan ona seslendi.
"Jongin.." Kai başını geriye çevirdiğinde Luhan ona doğru yürüdü. "Gitme."
Kai şaşkınca ona baktı.Geriye döndü ve küçük geyiğine yaklaştı.
"Ne dedin?"
"Jongin..gitme..Luhan.."gözlerini odanın içinde dolaştırdı ve yutkundu."..korkuyor"
Kai elinin onun omzuna koydu ve eğildi."Benimle gelmek ister misin?.Her ne kadar Kyungsoo'nun odasını gördüğünde korkacak olsan da,burada yalnız kalmaktan daha iyidir."Luhan gülümsedi ve omzundaki eli tutup Kai'yi çekiştirmeye başladı.
Bana sadece korktuğunu söyledin Luhan.
Neden ya da kimden diye sormadım.
Yalnızlıktan korktuğunu sandım çünkü.
Ama yanıldım Luhan.
Sen aslında kendinden korkuyordun.
İçinde gizlenen canavardan korkuyordun.
Kai odanın kapısına geldiğinde Luhan'a baktı.Onun gülen yüzünü görmek istiyordu.Ama görmedi.Luhan,Kai'nin elini daha çok sıktı ve başını eğdi.Sanki birinin onu görmemesini istiyordu.Küçük ayakları kıpırdayıp Kai'nin arkasına yöneldi.Luhan onun arkasına saklandığında gözlerini kapattı ve onu fark etmemesi için dua etti.
Yanlarından hemşireyle geçen adam birkaç adım sonra durdu.Adam,yanındaki güzel hemşirenin kolundan çıkıp Luhan'a doğru ilerledi.
*Hayır,gelme.Buraya gelme.*
Luhan onun iğrenç kokusunu alabiliyordu.Nefes alış verişini ya da sesini.Onu hatırlıyordu.Adam onlara birkaç adım kala durdu.Kai bu durumdan huzursuz olmuştu.Gözlerini arkasında saklanan çocuktan ayırıp önüne döndü.
Bu,Luhan'ın saldırdığı adamdı.
"Beni selamlamayacak mısın?"Luhan onun sesini duyduğunda Kai'nin ceketine asıldı.
"Ben mi?"Kai kendisini gösterdiğinde adam bakışlarını ona çevirmişti.Ondan bahseden kimdi?.
"Luhan."
Luhan'ın ağzından küçük bir hıçkırık kaçtı.Kai yanında olsa bile ondan korkuyordu.Başını Kai'nin sırtına yasladı ve gözyaşlarını içinde tutmaya çalıştı.O sırada kapı açılmış,Kyungsoo eve gitmek için çıkmıştı.Sehun hemen arkasındaydı.
"Kai,ne oluyor?" Kai,Kyungsoo'ya döndüğünde korkulu gözlerle karşılaştı. "Luhan'ı hemen buradan götür,hemen Kai.Onu buradan götür."
Kai,Luhan'ın titrediğini fark etti.Luhan onun arkasından çıkıp adama doğru koştu.Adam ona doğru gelen yumruğu havada yakaladı.
"Bana saldıracak mısın?.Yine mi?.Beni öldürmeyi başaramadın Luhan.Babanı öldürmeyi başaramadın."
