That Cursed Eyes Of Hers

Kabanata 20

-----

Maayos ang naging takbo ng training ngayong araw kahit medyo masama ang nangyari nung umaga. Miss Farrah taught me how to differentiate a bad peculiar to a good one. Damn, ang hirap pala. Kasi based kay miss, parehong- pareho sila. Pero she said I should follow my gut feel or look in their eyes.

As an electus, I have a wonderful gift. Hindi lang basta kakaiba ang kaulay ng mata ko. I can see motives through it, but I have to open it first. Parang third eye kung baga. I need to open it to see. One of this days, I know I'll learn.

Well, magtatanghali na so busy na sa pagluluto si miss Farrah. Yes, siya mismo ang nagluluto ng mga pagkain and she's not asking help from us. And yes, she's a good cook.

Nakaupo lang ako ngayon sa may sofa habang nagbabasa ng libro. Hmm, well others? Ayun ata sa labas at pinagppractice–an yung abilities nila. Ehh tinatamad ako ngayon eh kaya hayaan ko na lang sila.

Maya- maya ay nagring ang phone ko na nasa mesa. Kinuha ko ito agad at tinignan ang tumatawag. Hmm, si mom.

"Hello mom." Sabi ko bilang panimula. "Amethyst, pumunta ka ngayon dito.  Faster. " yun lang ang sinabi niya and she ended the call. Ang weird nga din kasi parang robotic yung voice niya. It's so strange that I never heard my mom talk to me that way before.

Kumunot ang noo ko, bakit niya mga ba ako papapuntahin sa hospital ngayon. She knew I was busy with my training. She's really weird and strange.

Maybe I should consult miss Farrah. She can help me with this issue. Inilapag ko na muna ang librong binabasa ko at pumunta sa kitchen. Sakto pala ang dating ko at inilalapag na ni miss ang mga niluto niya.

"Miss." I called her out at napatingin siya agad sa akin. "Let me guess, there's a problem? And you need me to help you with it?" She smiled and removed her apron. Napatango lang ako. She really know me well. Hindi ko na kailangan pang magsabi dahil nalalaman niya agad.

I sat on the chair near me. "Kasi po tumawag bigla si mommy at pinapapunta ako ngayon sa hospital. Pero I find it weird." Sabi ko. "In what way?" She asked with brows furrowed. "Kasi po parang robotic siya and walang emotion. Yung parang basta basta niya lang yun sinabi ng dire diretso. She never talked to me that way. It's the first time I heard her with that tone." Wika ko bilang pagpapaliwanag.

"I guess, you should go there and find out what's really happening. Pag kakain mo ay pasasamahan kita sa kanila. " sabi ni miss at tumango na lang ako. I need to know what's happening.

Tinawag na ni miss Farrah yung iba para makakain na kami.

***

"Bye miss. Take care po." Sabi ni Eliana bago isara ang pinto ng kotse. Tumango lang siya at ngumiti. Tinignan niya lang din ako ng makahulugan bago kami tuluyang makalayo.

"Anong kayang problema ng mom mo amethyst?" Tanong ni Yanna. Miss Farrah mentioned this awhile ago kaya alam na din nila.

Nagkibit- balikat lang ako. "I hope nothing's wrong. Pero I have this weird feeling na may mangyayaring masama. It's so strange na hindi ko mabalewala." Sabi ko at umiling na lang.

"Sana wala naman. After you parents' accident lately sana walang kasunod. Geez, I know for you it's torture." Sabi ni Eliana. Tama nga siya. Its torture for me lalo na't nag aadjust pa lang ako.

Tahimik lang ako sa buong byahe papunta ng hospital at ng makarating kami at maipark ang kotse ay sabay sabay na kaming bumaba. I used my contact lenses again. To protect my eyes.