That Cursed Eyes Of Hers

Kabanata 26

-------
Buong gabi ata akong hindi makakatulog dahil sa pag iisip. Iniisip ko kung tama ba ang magiging desisyon ko na pag sunod sa deal na yun. Ang gusto ko lang amg mas makakabuti para sa lahat. Mas isusugal ko na ang sarili ko kesa naman sa kanila.

Nakaupo ako ngayon sa gilid ng rehas ng selda namin at nag iisip pa din. Hindi ko alam kung saan gawa ang rehas pero alam kong matibay talaga. Kita sa mga ito na sinubukan itong gibain, sunigin at kung ano- ano pa pero eto at hindi natibag. Mula dito ay kita ko ang mga musmos na bata na nasa kabilang selda. Kaawa-awa na sa murang edad ay nararanasan na nila 'to.

Hayys. What kind of evil are they? Hindi na pinatawad ang mga bata. Sana lang talaga magiging tama ang desisyong gagawin ko. Sana ito na ang tumapos ng lahat ng mga paghihirap nila.

"Hey." lumingon ako at nakita na nakaupo sa kabilang banda si Zyrus na hindi rin natutulog. "Ba't di ka pa matulog? Tulog na silang lahat." sabi ko sa kanya at muling tumingin sa labas.

"I can't sleep. Thinking that our lives are in danger." napangiti naman ako ng mapait. "Hindi niyo na naman kailangan pang masaktan eh. Me, as a tribute will be enough to save you all. Sana lang talaga tumupad sila sa usapan."sabi ko pa.

"Kung hindi sila tutupad, we will have a plan B." napatingin ako sa kanya nung sabihin niya yun. Plan B? "Yes a plan B. Kung hindi nila kami rito palalayain, dadaanin na namin sa dahas. We will not die here. Hindi kami papayag." sabi niya habang seryosong nakahawak sa mga rehas na parang puno ng galit.

"How can you even do that? This railings are unbreakable. See?" bahagya kong pinukpok ang rehas.

"I know this is unbreakable and I won't try to break this. Thus, I will use who's outside." sabi niya pa. "You mean?" Does he mean he will manipulate others. The guards? Oh hell that's insane. Baka naman hindi niya kayanin silang lahat. "I'm touched of your concern, but I'm not alone here. We are many in here." minsan talaga naiinis na ko sa ability niyang mag mind read. Naku talaga.

"Pero sa tingin ko kasi sumuko na silang lahat. Napagod na sa paulit- ulit na sakit na naramdaman nila dito. Sa lugar na to." nadismaya ako ng maisip ko yun. Hayyys. "Don't lose hope. Ikaw,  kausapin mo sila." Sabi niya sa akin.

"What if they won't listen or even if they do,  they won't do anything?" Tanong ko. "You're too negative you know that." Sabi niya. Wow ha makapagsalita to ng negative isa rin naman kaya siya diyan.

"The thing is, as long as you try it. Wala naman sigurong mawawala right?" Tanong niya atsaka ulit ako napaisip. Pero paano ko naman sila kakausapin? Ngayon na ba? Makukuha namin ang atensyon ng CCTV's niyan.

"Use telepathy." Sabi ni Zyrus at pumikit. Will it work? They are sleeping. Tumingin lang ako kay Zyrus at tumango siya. Well, eto naman ang ability niya so I'm sure alam niya ang sinasabi niya sa akin.

Huminga muna ako ng malalim. Kaya ko to. I need to do this. Nagconcentrate ako at dinamdam ang enerhiyang pumapalibot sa akin. Maybe I'll need a lot of energy just to do this.

"My dear peculiars, I am Amethyst, your electus. I would like you to know how sorry I am to come this late." Ang iba ay naalimpungatan na pero halatang nagsisimula nang makinig.

"We lost a lot. I don't know how many or who you've lost but this time let us not let them take away another life. They gave me a choice, I can save you all. They will let you live freely in exchange of me." Napapikit na ko.

"I would like to ask a favor. If they won't be fair with us, this is your time to fight back. Fight for those you lost. Fight to live. Not for me, but for yourself. The future is not in our hands but whatever happens, let's stay as one." 

Nasabi ko na ang mga gusto kong sabihin at nasa kanila na ang desisyon. Kung susundin ba nila ako o hindi. Nanatiling tahimik ang mga nasa selda. Walang umimik ni isa hanggang sa marinig namin ang mga mabibigat na yabag ng paa.

May paparating. Sila na yan, at aalamin na nila ang desisyon ko. I am left with only one choice.

Nagsibukasan ang mga ilaw kaya naman nagliwanag ang paligid. Nakalapit na saamin ang mga guards at ang nangunguna ay si Cedric. "Good evening my dear peculiars. Sorry to wake you all up at this time. But I have a really important thing to ask your electus. I'm sure you all know her already."

Tumingin siya sa akin ng nakangisi at tinitigan ko lang siya. "Sorry kung kaunting oras lang ang ibinigay ko para makapag isip ka pero we're in a rush. Let me as you, what is your decision my dear?" Tanong niya.

Tinignan ko muna ang mga taong naririto bago ako bumuntong hininga. "I will come with you, but let them go." Sagot ko.

"Very nice decision!! Ilabas na siya ngayon din sa selda at kailangan niya pang makapagpahinga ng mabuting...mabutiii." Pumalakpak pa siya kasabay ng pag alis.

Binuksan na ng isang guard ang pinto ng selda atsaka ako hinila. Habang naglalakad sa gitna ay tinigan ko sila sa mga mata. Walang bahid ng takot o anuman. Gusto ko silang bigyan ng pag asa.

This is my decision, and I hops that I won't regret this.

***
Pagmulat ko ng mata ko ay bumungad ang nakakasilaw na sinag ng araw. Another day. Mula sa pagkakahiga ay umupo ako sa kama. Isang malambot at malinis na kama malayong-malayo sa malamig na sahig sa selda.

I pity them. All of them in there.

"I see, you are finally awake! Good morning my dear!" the speakers inside my room roared. Nasira na agad ang umaga ko ng dahil sa dumadagungdong na boses na iyon. "Please proceed to the dining hall after fixing yourself. "

Tumayo na ako at pumasok ng CR para maligo. Kumpara sa unang kwartong pinagdalhan sakin, mas maganda dito. May sarili din CR.

Nag ayos na ako kaagad at lumabas na. Sinamahan pa din amo ng dalawang guards sa dining hall.

Mabilis lang akong kumain at dumiretso na sa office niya. Walang katok-katok akong pumasok.  "Oh you're here. Have a seat. Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. I need to know where the core is located. Tell me. " sabi niya agad.

"What?! Ngayon ko nga lang narinig yan eh! "Singhal ko. "Hah. Talaga lang ha. Hindi pwedeng hindi mo yun alam! Alalahanin mo! Mga lugar na pinuntahan mo inisip mo o basta kahit ano! " nagagalit na siya.

Pero wala talaga akong maalalang mga lugar. Wala akong alam doon. Kahit ano. Aiist at ano naman any gagawin ko? Isip. Isip.

Teka...possible kayang yung mga lugar na pinaint ko dati...may kaugnayan dito?

"O ano may naalala ka na ba? " tanong niya. "Teka...baka hung paintings ko dati. " sabi ko ng hindi sigurado. "Nasaan?! "Sabi niya at napatayo. Napakagahaman talaga.

"Sa dati kong school." Sabi ko at hinila niya na ako patayo. "Puntahan natin ngayon din." At lumabas na kami ng opisina niya. Sana lang nandoon nga ang hinahanap namin dahil dito na kasalalay ang buhay nila.

Itutuloy...

=================================
Chapter done!  Sarreh tamad ako kaya ayan ang pangit.  Pero thanks for reading.