Kabanata 5

13.7K 363 33
                                    

***

"What happened?" Sabay na tanong namin sa isa't-isa habang hinihingal pa. 

 Ano ba kasi yun? Hinawakan ko lang siya tapos..ayun na."Parang  may naramdaman akong energy na nag circulate sa akin. Ikaw ba?" sabi ko sa kanya.

"Hindi ko din alam."

"Parang may naramdaman akong something eh. Parang may nawala na energy sakin. Hindi kaya...yung nawala sa akin ay nalipat sa'yo?" tanong niya. "It can be possible. Pero ano nga kaya ang magiging epekto nun sa atin?" Sabi ko.


"I'm not feeling anything bad or strange." sabi niya at ineexamine ang sarili niya. I examined myself too and nothing seems  strange. I'm still complete.

"Well nevermind that energy transfer thingy. What's important is wala naman atang bad effect and we're still alive and breathing." I said. I'm about to speak again but my phone rang. "I'll take this call. Excuse me." Sabi ko at kinuha ang cellphone ko sa bulsa at naglakad ng medyo malayo sa kanya.


I looked at the caller's name and it's an unknown number. Uhm okay. Should I answer this call? I think twice before answering it. "Hello. Who's this?" I said and waited for the person on the other line to speak.

But there's silence. Prank caller maybe. Okay then.

I'm wasting my time now. I'm about to end the call when I heard a voice.

"Wait." It's a man's voice.

"I know you don't know me, but I know you. We know you. You need to come with us. There are changes happening to you right now. Alam kong hindi mo maintindihan. We're here to help." sabi nito. "I don't need help. Bye." sabi ko at ibinaba na. Gulong-gulo ang isip ko dahil sa mga sinabi nun.

Sino naman kaya yun at bakit niya ako kilala. I know maybe it's a prank call but half of me is not convinced. Curiosity will kill me. Ugh. Huminga ako ng malalim bago naglakad pabalik kay Yanna. Nakaupo lang sya doon sa may bench and as usual tinatakpan niya naman yung mga hindi dapat makita. Actually naaawa na ko sa kanya. I'm all that she have right now. Nung makita niya ako ay ngumiti siya. 


Bigla akong napatingin sa relos ko at napamura. "Shit. Late na ako sa art class." Sabi ko at napasabunot ng buhok ko. How come I forgot about the time. "Hala. Sorry dahil sakin late ka na. Sige tumakbo ka na lang ng mabilis para umabot ka pa. Dito na lang muna ako." Sabi niya at ngumiti ulit.


 I started walking down the hallway but then I paused. Ugh. I'm torn. Should I go to my favorite class or should I stay with this invisible girl? What the heck is happening to me? Am I staring to care now? Hell no! I shouldn't. Okay fine. Maybe even just for now, I will care for others. Tsk.


"Hala bakit ka bumalik? Napagalitan ka na ba ng prof mo? Sorry sorry talaga!" Sabi niya at nagbobow. Yas. Bumalik ako. "Bumalik lang naman ako dahil wala na ring use kung hahabol pa ako. Too late." Sabi ko then kinuha yung car keys.


"So ano ng gagawin mo?"

"Uhm, adventure for a while? Hindi naman ako pwedeng umuwi sa bahay namin eh. My parents will get mad." Sabi ko at pumasok na ng kotse habang siya ay nanatili lang sa labas. Nakatulala lang.

"Ahh sige! Enjoy ka ha!" Sabi niya ng may halong lungkot.

"Maiiwan na naman ako. Yanna wag kang iiyak." I heard her inner thought.


"The heck will you get in the car now? Ayokong maghintay dito buong araw." Sabi ko at hinahampas hampas ang manibela. "Huh? Anong sinasabi mo?" Tanong niya ng may pagtataka.

That Cursed Eyes Of HersTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon