That Cursed Eyes Of Hers

Kabanata 35

A/N: Kung iyakin ka pakihanda ang tissue! Lol.

-------

It's been a week after he confessed to me. Isang linggo ng pagkakailangan at minsan ay pagkakahiyaan. I don't really like that feeling. Ayoko nung may iwasan pang nagaganap.

Kaya ngayon ay kakausapin ko siya ng masinsinan para sana maging okay na ulit kami. As in. Naglalakad ako ngayon papunta sa may west wing kung saan sila tumutuloy. Medyo kinakabahan ako dahil baka magkahiyaan ulit pero pinipilit kong alisin yun. This is for both of us.

Bakit ba kasi naimbento pa ang pagkakagusto sa isang tao eh. Hindi ba nila alam na yan ang isang dahilan kung bakit may mga pagkakaibigang nabubuwag? Nasisira?

Tumigil ako sa tapat ng pinto ng kwarto niya. Itinaas ko palang sana ang kamay ko para kumatok pero pinagbuksan niya na ako ng pinto. Hindi na ko nagtataka kung paano niya nalaman na nandoon ako.

He can hear thoughts from a distance.

Pumasok naman ako sa loob. His room is neat and clean. Parang hindi kwarto ng lalaki dahil sa ayos. Sky blue ang color ng pintura at may mga paintings na nakasabit.

"So...why are you here?" He asked after sitting on his bed. Tumikhim naman ako bago magsalita. "Ahhh. I know that you know why. I just wanna clear things up. Ghad, the awkwardness between us is really killing me!" Sigaw ko habang pumadyak padyak ng paa.

Magsasalita pa sana siya pero nagpatuloy ako. "Ano yun, kapag mag uusap tayo nagkakanda utal-utal. Tapos kapag magkaksalubong iiwas! I don't like that! Pakiramdam ko may dala akong deadly virus na ewan! Aish!"

"Kaya I just wanna ask you a favor, pwede bang bumalik na lang sa dati ang pakikitungo mo sakin? Yung kinukulit ko mo, inaasar asar, at iniinis? Ayos na yun kesa naman dito. Halos mamatay na ko sa hiyaan." Tinignan niya lang ako at bahagyang tumawa.

"I don't want to ruin your moment but you really look cute when you're mad." Umiiling iling pa siya at kumunot naman ang noo ko. Me? Cute? Pagkatapos nung mga sinabi ko yun yung napansin niya?! Na cute ako mainis?!

Nakangiti niyang itinaas ang dalawang kamay niya para sumuko. "Okay, okay. Chill. I get your point. Sorry kasi hindi ko lang maiwasan. It's normal for a boy to be embarrassed after confessing his feelings. And I'm sorry that I made you feel uneasy." Napakamot siya sa batok at tumingin sa ibaba.

"I know hindi ka sanay nang may nagcoconfess sayo or what kaya I will respect your decision. Na hindi ka pa handa para sa ganito. Basta wag ka lang magsisi kung magiging masama ako sayo." He chuckled at nanlaki naman ang mata ko.

"Ehh baka naman masamang-masama na ang pakikitungo mo sakin. Hayyst, sorry ha. Hindi talaga kasi ako sanay sa ganyan at baka din nabibigla ka rin lang. And thank you for understanding." Ngumiti ako sa kanya.

A genuine smile.

He also smiled back. "So the other reason why you are here?" Tinaasan niya ako ng kilay at napanguso naman ako. Nakakainis naman tong mind reader na to. Wala atang ligtas ang mga sikreto ko. "Ehh, will you stop reading my mind?"

Umiling lang siya at nagpout kaya binato ko siya nang pinakamalapit na bagay sa akin. "Aray naman!" Hinawakan niya pa ang ulo niyang nasapul nung ibato ko ang walis.

"Sabi ko nga oo na diba." Tumawa pa siya kaya sinamaan ko ng tingin. Nakipagsukatan siya ng tingin sa akin bago kunwaring ini zip ang bibig niya.

I sighed upon seeing his childish acts. "So... I just wanna ask if you can accompany me? Balak ko sanang puntahan sina mommy and si sir San Lorenzo ma din. Okay lang kung hindi! Nagtatanong lang ako?!" Depensa ko bago tumibgin sa ibang direksyon.