ARAFTA

Bölüm:8

• Arya'nın ağzından•

O gün beni havuza atıp birde üstüne öptüğünden 4 gün geçmişti.

Çok garip bir duygu ne yaptığımı bile anlamamışken su yüzeyine çıkmış ve birde beni orda dım dızlak bırakıp gitmişti.

Bende Berk'i durdurup onun peşinden arabamla takip etmiştim, sahilde bir kızla konuşup sarılmıştılar.

Kalbime saplanan hançerlerin kanı beni boğarken hayal kırıklıklarımla başbaşa kalmıştım.

Demek o yüzdenmiş bırakıp gitmesi, öptükten sonra pişman olması hepsi bu yüzdenmiş nerden bilebilirdim ki?

Onları sarılarak daha fazla göremeyeceğimi anladığımda hızla ordan uzaklaştım.

Günlerdir ruh gibiyim, halsiz ve bıkkın. Bana etkisi gözle görünürdü içimde,fakat yaralarıda öyle.

Okula gittiğimde derslerden sonra direk eve geliyordum ha birde ortadan kaybolması var birde.

O günden bu yana Berk'i zorlasamda yerini söylemiyor, ona kızacağım bunu bana yapmaya hakkı yok hesabını sormam gerekçesiyle defalarca Berk'i sıkıştırdım ama ruh diyor peygamber demiyor Batuhan kılıklı işte.

Özlem var içimde ne kadar itiraf edemesemde kendime var işte onun bıraktığı kırıklar kesiyor kalbimi, kalbimdeki sevmediğimi söyleyen tarafı öldürüyor ansızın.

Gün geçtikçe artıyor öfkem. Şuanda yatağıma oturmuş, dizlerimi kendime çekmiş vaziyetteyim.

Onu düşünüyorum. Onu , yaşananları birde o akşamı hatırladıkça yanaklarım kızarırken sonrası geliyor o kıza sarılışı tabi sevgilisi desek daha doğru, yanaklarım sinirle kızarıyor.Bu sefer kıskançlık mı dersiniz buna bilemem ama o kızı öldürmek istemem normal mi?

Çalan telefonumla gözlerimi saatlerdir diktiğim duvardan ayırdım,

Berk arıyor...

Yazısına şaşırark baktım ve,

"Efendim Berk"

"Asya sana onun yerini söyleyeceğim
fakat haberi yok öğrenirse gider ordan o yüzden kimseye çaktırma ve tek git olur mu?"

"Tamam olur söyle"dedim çığlık atarçasına

"Şilede, şilede kışlıkta şuan"

"Tamam mesaj olarak atsan olur dimi"

"Olur tamam"

Telefonu kapatır kapatmaz mesaj gelmişti saat  18:12 geçiyordu yani biraz hızlı olmalıyım.

Hızlıca arabama atladım, emliyet kemerimide taktıktan sonra anahtarı çevirip arabayı çalıştırdım.

Navigasyonun gösterdiği yolda ilerlerken karanlık çoküyordu yavaş yavaş.

Ormanlık alanlardan geçerken biraz tedirgin oldum eşşek şakası değildir dimi?

Uzun yolculuğun sonuna yaklaşırken evi arıyorum, Berk'in bahsettiği evi bulmam zor olmadı arabamdan sinirle inip kendimi hesap sorma moduma aldım.

Evin arka kapısına sırasıyla yumruklarımı geçitirken çıt çıkmıyordu etraftan. Ama ön bahçenin çimenliklerine ışık yansıdığını görünce hızla oraya koştum.

Ön bahçeye varmadan önce birde birgüzel düştüm bileğimi burktum fakat vazgeçmek yok!

Evin duvar yerine camdan oluşan yerinden Batuhan'ı görünce heyecanlandım.