Til Death Do us Part [Under Construction]

Chapter 8

hi! here's the next update!

waaait!

IamJohnnnn Super Thank you sa pagiging super supportive! :)) ^_^ Malapit na ang KimXi! :)) Wait lang tayo!

------------------------------------------------

After nong oras na na-blackout yung buong paligid ko, I woke up in a Familiar room. Hospital Room to be precise. 

Napatingin ako sa right side ng bed ko. Nakita ko si Glady na natutulog sa Couch. Hinanap ko siya pero wala eh. Wala siya. Maybe that was only a Dream. A Beautiful Dream.

Siguro matagal ko na tong nararamdaman ko kay Marky pero pinipigilan ko lang. And maybe because he likes me too right? Maybe this is the right time to tell him everything he needs to know. Tha I love him ever since he's there.

Oo nga no? Eight years na kaming magkaibigan. Nag-aaway paminsan-minsan. Tinatarayan, but he never ever left me alone. I'm so lucky having him in my life.

"O? Gising ka na pala.."

Napatingin ako sa nagsasalita. It's Him, staring completelt at me with that worried but relieved look and that gorgeous smile. Tumango lang ako and I smiled back. Hindi na ako magsasalita, kasi kung magsasalita ako baka may masabi pa ako na hindi tama. Kahit na gusto ko siyang tanungin about sa nangyari sa akin. Wag na..

Yun ang sinasabi ko sa sarili ko, pero iba yung sinisigaw ng damdamin ko. Gusto ko rin namang malaman niya ito diba? I love him, I don't care if he doesn't feel the same way.

I don't care of being hurt anymore.

"Next time kasi, wag kang nagpapagod. Tingnan mo.. imbes na ikaw yung Nurse, ikaw na yung nina-Nurse." Tinitigan ko lang siya habang sinesermonan ako at binabalatan ang orange na dala niya kanina. "Nag-Hyperventilate ka kagabi.. buti na lang talaga at sinundan kita kagabi kasi kung hindi na--" nakatigin lang siya sa binabalatan niyang orangce nun.

"Marunong ka sa Math diba?"

"Huh?" tinignan niya ako tapos inabot niya yung Orange.

"I mean Favorite mo ang Math, so Marunong ka sa Math."

"Oo. Bakit? Marunong ka din na--."

"Can you replace my X without asking why?" I looked at him. Kitang-kita mo yung confusement sa mukha niya. Nagtataka talaga siya.

Hindi ko alam kung saan ko kinuha yung lakas ng loob ko ngayon, pero wala ng bawian to. Nasabi na ang dapat masabi. It's now or Never.

"This is Crazy. I know.." tapos nagsmile ako, yung papilit. Nahihiya na rin kasi ako. Huminga ako ng malalim. "Napanaginipan kita kagabi. In my dream you said you loved me and K-kissed me. Pero ang tanga ko kasi wala akong nasabi at kinompare pa kita kay Jed. Nag-walk out ka.. You didn't give me a chance to tell you how much you mean to me and how much i love you.. Kanina na-realize ko baka wake up Call yun." Kahit nahihiya ako pinilit kong makipag-eye to eye sa kanya. Kasi nga mas makikita mo yung sincerity kung sinasabi ko yun habang tinititigan siya sa mata.

Nakatayo lang siya ng tuwid nun. He's back to his normal facial expression. It's like na-answer ko yung mga tanong niya sa sarili niya kanina.

"In my dreams I wanted to tell you na kahit hindi ikaw yung nauna ikaw naman ang bumuhay ng mga pangarap ko, ng mundo ko.. at ng ... Puso ko.. Tama man o Mali, Mahal kita.." Then I looked down.. Hindi na kinaya na ng dibdib ko ang mga titig niya. Feeling ko kung magtatagal na ganun baka ako yung bumigay at mahalikan ko siya. He's very tempting you know. "Hindi ko alam kung bakit.. kailan.. pero Mahal kita.. Mahal na mahal."