Til Death Do us Part [Under Construction]

Chapter 29

JED'S POV

From: Orlando

"Jed, She just said Yes. I hope yung sa inyo na naman ni Chereese yung Maayos bro."

I've reading this text message from him for the Nth time since last night. I don't know. Maybe gusto ko lang makasiguro na hindi mali yung nababasa ko. Baka kasi trip lang to ni Orlando at gusto lang nya na bumalik na ako sa probinsya at balikan si Jazmyn. Iniisip ko na lang na kaibigan ko siya at alam ko na kahit ano ang mangyari at pipiliin namin ni Jazmyn maiintidihan nila at magiging masaya sila sa ganito.. Na wala na kami. 

I'd love to go run after her as possible siyempre Mahal ko yun. Kaya nga kahit na nga pinagbantaan na ako ni Andrei na makaktikim sa kanya pag di ko nilayuan si Jazmyn dahil may magandang plano na si Marky para sa kanilang dalawa eh di ko ginawa. Naging tanga na ako na pinakawalan ko siya dati. Hindi naging maayos ang buhay ko after that break up. Bakit ba ngayon pa ako susuko? Bakit ba i-gigive up ko siya na alam ko naman na mahal niya rin ako.. But.. well I think I am very stupid cause I just did... I just did let her go. Kung hindi lang kasi naglayas si Chereese dala-dala si Carlisle. Malamang walang proposal na magaganap. Siya na lang sana yung naglayas kung ayaw na niya.. Hindi yung dinadamay pa niya yung bata. Yung Anak ko.

Yeah Right. Anak ko.. Anak ko ba talaga? 

Halos walong taon na kami na hiwalay ni Jazmyn. 7 years na din kami na nagsasama kami ni Chereese o sabi pa nga nong iba pinakikisamahan. 7 years na pinakikisamahan ko si Chereese at almost 7 years old na din si Carlisle next year. At higit sa lahat pitong taon ko na rin hinaharap ang kontrobersya tungkol kay Carlisle. 

 "Wake up Jed!! You're not going to do that are you?" si Simon habang nakatayo sa harapan ko. Hindi na lang ako nagsalita. Ano ba sasabihin ko? na 'Oo papanindigan ko na talaga si Chereese dahil may nangyari samin kahit na hindi ako sigurado.'

"Pare si Chereese yan. Halos lahat ng lalaki dito sa bayan eh pinagpapasahan na yan! Sure ka ba sa'yo talaga yan?! Magising ka nga!"

"Paano na lang si Jazmyn? Ano na lang yung sasabihin non sa'yo? Sila Mamu?? Pare pinagkasundo na kayo ng parents niyo!" sermon ni Orlando.

"Maiintidihan niya.."

"Jed!? Maiintindihan? Hello? Sino bang babae ang makakaintindi diyan at pipilitin na intindihin ang sitwasyon mo??" Sabi naman ni Queennie habang dinuduro-duro ako. 

"Guys! ito na. Final na tong desisyon ko.. Pwede?? I don't know.. Hindi ko alam papano i-eeplain kay Jazmyn lahat ng to.. Pero hahanapan ko ng paraan!"

"Ang tanga mo!!" pahabol ni Queennie.

That was the exact conversation we had eight years ago. At kahit na marami ang nagsasabi na hindi ko anak yung dinadala ni Chereese hindi pa rin ako naniniwala kasi.. Kasi ako man gusto ko rin na magkaanak. Kasi alam ko na malabo rin. 

Before ako nagpa-enroll nong nag college ako I took a Medical exam. Kasi Kailangan sa school yun. Hindi naman ako nagmamadali don at nagtambay pa ako ng konti sa Clinic. Then I saw a paper na naging interested ako. It was about Semen examination. In that Examination you'll know if magkakaanak ka ba. Kung sakto lang ba yung mobility ng Semen mo. At yung kung gaano siya karami at kung sakto na ba na makak-produce ng bata. Well, inisip ko naman ang advantage na atleast kung anu't ano man ang mangyari alam ko. Nasa lahi kasi namin yan. Nakakahiya man na aminin but it's true.

I took the Examination kahit nga nagdadalawang isip ako non. Sabi ko nga nong time na yun.. 'Whatever will be.. will be..' Wala naman na akong magagawa kung hindi. Tatanggapin ko.. I think..