Til Death Do us Part [Under Construction]

Chapter 17

I woke up early Today.

Ang ganda mag-unat-unat sa sikat ng araw galing sa bintana ko, at mas maganda rin na matulog uli kaysa bumangon ng ganito kaaga. Nilingon ko ang wall clock sa may kanan ko, it's just 7am. Ang aga naman. Hindi ako nagigising ng ganito kaaga sa Cebu kahit na Off ako.

Matatawag ngang Himala. Well Siguro.. Ang ganda kaya ng Pinaginipan ko.

Ipipikit ko na sana ulit  ang mga mata ko non para matuog uli ng mahagip ng mata ko ang isang picture frame na nasa bedside table ko. Napa-balikwas naman ako ng bangon. I wasn't dreaming. What happened last night wasn't a Dream. Twas all real and true. He's mine again. I'm his again. We're together once more.

I smiled alone when I thought of that but the other side of my mind is telling me it's wrong.. "Yeah. We're together again.. Together again to be hurt once more." Hindi ko na lang hinayaan na pumasok uli ang thought na yun.

Naghilamos ako at Nag-tooth brush. Katapos ay dali-dali akong lumabas ng kwarto. Dumerecho agad ako sa Sala kung saan huli kong natandaan na natuog siya. I was wearing that beautiful smile only to find out the couch empty. He's gone.

Yeah, Maybe that was just a dream.

Nag-fade naman yung smile ko non. Naisip ko na lang na magluto para makapag-almusal na ako. Nong patungo na ako sa Kitchen may nakita ako sa dining table na red paper. Nilapitan ko naman.

Good Morning Miss Beautiful!

Pakiss nga!! I Love you! 

I left early today para walang makahalata. Mahirap na at baka may manakit na naman sayo. Here's Your breakfast today. I'll Miss you. See you Later Babe.

*Jed.

Natuwa naman ako sa ginawa niya. Well pamawi na rin to sa mga kasalanan niya. Kung gusto niyang maniwala ako sa kanya dapat gumawa siya ng move at simulan na niya ngayon. Not tomorrow, not later, not neaxt day but today.

Umupo na naman ako para makapag-almusal. Ilang minutes ko ring tinitigan lang yung pagkain. I don't care kung lalamig. First time lang kasi na nagluto siya sakin. Nakakatuwa. Parang ayoko tuloy na umuwi ng Cebu pag ganito araw-araw.

Susubo na sana ako for the first time ng luto niya eh ng may narinig akong kumatok. Kainis naman. Kung kailan kakain yung tao. Now Who's this Pokemon?

Si Jed? Akala ko mamayang gabi pa yung Later na tinutukoy niya.

"JAZMYN LIM!!! HAPPY BIRTHDAY!!!" huh? Bungad ni Orlando at Napanga-nga na lang talaga ako. Anong Birthday? Ang alam ko na-Celebrate ko na yung Birthday ko this year.

Isang batok naman mula sa likod niya ang natanggap niya at napa-awwwe na lang siya. 

"Puro ka talaga Biro Orlando eh." inirapan niya si Orlando. "Hi Jaz! Good Morning!"

"Parang ang aga niyo yata?" tanong ko kay Queennie.

"Oo. Alam kasi naming wala kang kasama mo dito tiyak Bored na bored ka na." Wala na silang iba pang sinabi at tumuloy na talaga sila sa bahay ko. Bahay lang nila e noh?

Nauna si Queennie, Orlando, Simon, Carl, Naiza, Glady, Andrei then Jed. Naghintay pa ako na may magpakita sa Gate. Hinawakan naman ako sa Braso ni Jed sabay sabi na "Kami-kmai lang. Wala siya."

"Hoy! Jed. Wag ka ngang Dikit ng dikit diyan kay Jazmyn, Masusugod na naman tayo dito ng Toro eh.. Ako una niyang makikita kasi nakapula ako." inilayo naman niya agad si Jed sakin, tapos nagtawanan kami.

"Hahahah! Sure akong knock out ka! Kahit magpustahan pa tayong lahat dito." si Simon tapos tawa  lang kami ng tawa lahat.

"Aba naman! Alam niyo namang napaka-Patpatin ko. Kita niyo." sani ni Nazia sabay pakita sa braso niya.

Right in the corner of my Eye nakita ko na sumimangot si Jed. Well nababastosan din siguro siya sa sinasabi ng mga kaibigan namin. Hindi naman din tama. Gusto kong magselos pero nilalagay ko na lang sa utak ko na kahit kami na sila pa rin naman. At kasabay nagpag-oo ko kagabi na magbalikan kami ay tinaggap ko na hanggang nandiyan si Chereese dalawa kami.

"Guys.. Wag niyo ngang pagtawanan si Chereese. Alam niyo naman nandiyan si Jed eh." awat ni Andrei sabay kumindat pa sakin. Nakita niya rin siguro yung facial reaction ni Jed kanina. Nag-smile na lang din ako then mouth the word thanks.

Naintindihan din naman nila yung sinabi ni Andrei alo na nong lihim na nag-sign si Andrei na tignan si Jed. Well, Masunurin naman din yang mga taong yan. Ako na lang yung natawa sa guilt na nakikita ko sa mata nila.

"JAZMYN! MAHAL NA TALAGA KITA!!" tinaas ko naman yung kilay ko non. Parang nasisiraan na talaga ng Bait si Orlando. Kung hindi pa ako tumingin sa kanya I won't Understand What he meant. Kinakain niya pala yung almusal ko. Natawa na lang ako. Nakalimutan ko pala na kakain dapat ako.

"Hoy Orlando! Almusal yan ni Jazmyn." Si Jed at parang may halong galit yung tono ng pananlita niya. Well he has the right. Siya kaya yung nagluto non. Ako lang yung hindi makapag-react talaga  kasi Ayoko naman na makahalata sila na may nililihim kami ni Jed sa kanila. Panigurado Magtatampo sila. Well, hindi lang basta-bastang tampo but kokontra talaga sila. Hindi ako sure but nase-sense ko na talaga.

"Hindi mo ba narinig na tapos ng kumain si Jazmyn? diba Jaz?" sabay tango-tango niya sa sarili niya ako natameme na lang at parang sira na ngumingiti. "Oh diba? Sabi ko sayo eh. I Love You Jaz!"

"Malandi! Haliiparot!! Mahalay! Yan ang tamang words para sayo." si Sharmane.

Bumuntong hininga lang naman si Orlando sabay sabi na "Kay Jazmyn lang naman eh.." tapos nag-smirk siya. "Wala na naman magagalit Jaz diba?" Nagtawanan lang kaming lahat. Oh Well Si Orlando yan kahit na sino ang babaeng dumadaan sa harap niya nilalandi niya. Kahit hindi pa niya kilala. Kami naman sinasakyan lang namin siya kasi alam naming biro lang lahat.

"You Think so?" yang tanong lang naman na yan ang pumutol ng tawanan namin.

"Bakit? Magagalit ka? Sa pagkakatanda ko.. Wala na kayo almost eight years ago.." tango-tango pa siya non.

Tinignan ko ng masa si Jed para mag-warning na wag patulan si Orlando kasi mabubuking kami sa ginagawa niya. Pero hindi niya ako nakita. At sa Bilis ng pangyayari hindi ko na alam bakit nagkagnon. Basta sunod na alam ko.. Yung baso na hawak-hawak ni Jed non basag na.