Still Into You (ON HOLD)

7.Sorry Na

ALRiSH

I will never let myself look miserable infront of everybody so I decided not to skip a day at work although ate Lindsay says I can have a break if I want.

Para saan? Para patunayan na napaka vulnerable ko? No way.

I glanced at myself again in the mirror inside my room. Mukang maayos ko namang natakpan ng concealer ang mga pasa ko. Kung mahahalata ito ni mama siguradong hindi nya ko tatantanan at baka pati sya ay mapa away.

So pag napa away sya sasabihin na naman sakin ng mokang na yon na nagpapaawa ako? I cant remember I acted like that in my whole entire life. Never. She again caused me so much pain now. Yung disgust ko para sa kanya nadagdagan na ng hate. Argh! Damn her.

After composing myself I immediately got out of my room ,kumiss kay mama at nagpaalam na. Hindi na ko mag aabalang kumain baka tanungin nya pa ko tungkol sa party at mahuli lang ako kaya nagpalusot nalang akong mas feel ko kumain sa fastfood ngayon. Buti na nga lang pag uwi ko tulog na sya kagabi kaya hindi nya nakitang umiiyak ako.

Habang byahe I pushed myself be busy sa kahit anung bagay. Tignan yung mga kasakay ko sa jeep,tingin sa labas tingin sa phone. Tingnan na lahat wag lang makapag isip ng tungkol sa nangyari kagabi.

Ng makarating ako sa shop nabuksan na ito ni Mia as usual. Binati ko sya ng tipid at dumiretso sa computer. Magpapakabusy talaga ako sa kahit na anung bagay.

"Al. Kamusta nga pala party ni Mam Ganda?" Lumapit sakin si Mia at bahagyang tinapik ang braso ko to get my attention out of the computer. Wrong move Mia..

I bit my lower lip and arched a brow as i felt the pain from one of my bruises that Mia just slapped a bit. Hays. Sana hindi nya nahalata.

"Bakit Al? Napano ka?".

Ok. Kakapanalangin ko pa lang na sana hindi nya nahalata pero nahalata na nga nya talaga. Galenggg..

"Ahhh.a-ahhh . G-gutom ba. Oo nga. Nagugutom ako ehh. Hindi kasi ako nakapag breakfast". Alangan ang muka ko sa pagsagot pero paninindigan ko nalang.

"Oa teh. Makareact sa gutom wagas?". Nginusuan pa nya ko na.parang di naniniwala.

"Lalabas lang ako para kumain saglit. May papabili ka ba?". Sabi ko nalang at di pinansin ang panguso nguso nya.

"Wala na kong pera. Dalhan mo nalang ako ng tira mo". Irap nya sakin.

I rolled my eyes at her at dumiretso na sa labas. Kahit kailan talaga ang babaeng yon.

Pagbukas ko ng sliding door nakatawag agad ng pansin sakin ang bouquet of white roses in a basket sa tabi ng pinto. Fresh na fresh pa ang mga ito at mukang mabangong amuy amoyin.

Pero sino kaya ang naglagay nito dito? Ng gantong kaaga talaga? Pasado alas otso manliligaw?

Baka para kay Mia to.

Ng maisip yon ay binuksan ko ulit ang pinto at tinawag si Mia mula sa pagpupunas ng glass cabinet. "Sayo yata to babae".

"Patingin nga." Kunot noo syang lumapit at kinuha ang basket tapus inumpisahang maghanap ng kung ano.

Nakita nya ang isang maikling note at binasa ito tapos lalong sumimangot at tumingin sakin.

"Oh bakit?". Inosente kong tanung.

"To my dearest Alrish Elizabeth Prudencio. Im so sorry for everything that happened last night. From: Sam. Sayo naman pala to eh". Sabi nyang baling sakin.

Pagkarinig ko ng nakasulat sa note ay agad nag init ang muka ko. Hindi sa kilig kundi sa inis. Agad kong kinuha ang basket ng bulaklak at tinapon sa basurahan. Kahit gaano ka pa kabango at kaganda i dont care. Jan ka nababagay. Galit na sigaw ng isip ko.