Still Into You (ON HOLD)

29. Catfight

Alrish

Nanggigigil ako. My heart is full of gall and suddenly felt the feeling of being cheated again in an instant. I know im not in the right position to be hurt but again hindi ko maiwasan. I was like being stab repeatedly lalo na ng makita kong hinalikan ng babaeng yun si Sam. I cant fight the urge to cry kaya nagwalk out ako agad. Ayokong makita ni Mariz na affected padin ako sa mga panlalanding ginagawa nya kay Sam.

God bakit ganun? Bakit kelangan ipagtagpo tagpo mo kami sa iisang lugar? Pwede mo naman po silang pagkitain ng wala ako. Is it your sign that i need to flee from Sam? But why? Wala naman na pong kami. Sa dami naman ng pwede mong ipameet samin ng magkasama bakit si Mariz pa ?

Wala akong pakelam kahit di ako pamilyar sa lugar na to. I just wanted to walk and run as far as i could until i become physically weary. I'd been dropping a lot of tears since i left. Until now. It wont stop. It just wont stop because of the pain.

Aware akong sumusunod si Sam. She'd been whispering my name in a distant a hundred times but i never look back at her. Napapariin nadin ang kuyom ko sa palad ko at Lalo lang sumasama ang loob ko. Pag hinarap ko sya i know i would definitely break down.

"Al. Please lets talk." Mahinahon na pagkakasabi ni Sam mula sa likuran ko. Hindi ko sya pinakinggan bagkus lumiko pa ako sa isang kanto na hindi naman pamilyar sakin. The hell i care if i got lost? "Al please. This is not the way to the parking area. Maliligaw tayo."

"Who told you to follow me huh? NO ONE DOES SO GET YOUR ASS OUT OF MY SHADOW." hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya sorry sa attitude but i think she deserve this. This kind of treatment suits her duplicity.

Nakita kong nshock din sya dahil first time ko syang masigawan in public. Kahit naman dati nung kami pa hindi ako sumisigaw. Wala lang akong imik pag nagagalit. Lahat ng sakit kinikimkim ko mag isa sa sarili ko. I dont know what has gotten to me at nagawa ko to. May mangilan ngilan namang nakatambay na napatingin samin ng mapasigaw ako. Mejo natauhan din ako at tinuloy ko nalang ang paglalakad ko.

She still did follow me. Kaya ako mas nagagalit dahil lalo pa nyang pinagsisiksikan yung sarili nya sa tuwing nagagalit ako. Is it hard to understand that what i need right now is space?

Damn.

"Hindi ko naman alam na nandun din ang babaeng un sa bar. Hindi ko ineexpect na makikita natin sya. Ni hindi ko nga sya nakilala. Maniwala ka naman sakin Al. Wag mo ng ibalik ang galit sa puso mo. Matagal ng tapos yun. Hindi na mangyayari ulit yun".  At nagpapaliwanag pa nga sya? Hiningi ko ba ang paliwanag nya? Biset. Ang kitid ng utak nya at hindi sya makaramdam.

"Mangyari man ulit o hindi wala akong pakialam Sam. Pwede ba? Tantanan mo na ako. Wala akong panahong makinig sa mga paliwanag mo. Iwanan mo na ko. Gusto kong mapag isa". Pigil ko ang panginginig ng boses ko habang sinasabi ang mga ito. Naglalakad padin ako habang nagsasalita. Bahala na sya kung di nya maintindihan ang ilan sa mga sinabi ko. Ang gusto ko lang iwanan nya ko. Mag isa.

"Thats why we never resolve any single problem we had. Dahil inuuna mo ang pride at galit mo. You never listened to me." Sya.

"What is there to listen? Mga kasinungalingan mo? Damn Samantha. Sawang sawa na ko sa mga kasinungalingan. Hindi ko na alam kung ano pang papaniwalaan ko sayo." Hinarap ko sya without minding my tears and runny nose still flowing. Panay na nga singot ko panay pa pahid ko ng luha gamit ang likod ng kamay ko.

Kung sino mang nakakakita sakin ngayon mapapagkamalam talaga akong isip bata. Pinagpatuloy ko ng sabihin ang sama ng loob ko after ng ilan pang singhot. She has to know this. Its now or never. For the first time ill tell her how much it sucks being stuck in this living hell thoughts of mine.