KOR

33.Ben ve müstakbel sevgilim

Merhabalar , sonunda yeni bölüm geldi!
Beklettiğim için üzgünüm. Bu arada kapak için @azra_dilek 'e buradan tekrar teşekkür ederim 😙

Yatağında sere serpe uzanmış kollarının arasında yatarken saçlarımı okşayıp yüzüme ufak ufak öpücükler konduruyordu.

'Nasıl hissediyorsun?'

'Huzurlu' diye cevapladım gülümseyerek. 'Sen?'

'Hissettiğim huzurun , mutluluğun haddi hesabı yok Mehir.' 'Artık her şey tamamlanmış gibi geliyor.'

Gülümsedim. 'Biliyor musun hakkında konuşulanların aksine hiç de gece hayatı aktif olan o adamlara benzemiyorsun.' dedim kafamı kaldırarak.
Henüz tanışmadan duyduklarım,  tanıştığımız gece yaşadıklarım, tonlarca ön yargı ile ona yaklaşmama sebep olmuştu.
İtirafımın bu kadar zaman alması bundan kaynaklanıyordu. Boktan hareketlerini saymazsak tabi.

'Sen hayatıma girdiğinden beri tam anlamıyla pasifleşti.'

"Sahibi olduğunu söylediğin o mekana da gitmiyorsun."

"Evet , Eren'e bıraktım." "Şu an da onun sorumluluğunda."

'Bundan memnunsun?' dedim soru sorar bir ton ile.

'Memnunum, çünkü sana değer veriyorum.'
'Öyle aksiyonlu bir hayatın var ki , seninle meşgul olmaktan başka bir şeye istesem bile vakit ayıramam.' 

Haklıydı. İkinci söylediğinden çok ilk söylediği ile ilgilendim.
'Yani bu beni gördüğün ilk andan beri ...' cümlemi bitiremeden 'Evet' dedi.

'O zamandan hissetmiştim diyebiliriz.'

Aslında ben ilk görüşte aşk mı ? diye soracaktım ama böyle olmadığını da biliyordum. Öyle olmuş olsaydı en başında bana karşı sergilediği dengesiz tavırları sergilemezdi. Şükürler olsun ki sık sık yaptığım gibi saçmalamamıştım.

Yanaklarımdan boynuma inen öpücükler dikkatimi düşüncelerimden uzaklaştırdı. Beklentiyle gözlerimi Aren'e çevirdiğimde "Seni özledim" diye fısıldadı. Bende özlemiştim .

"Ama bacağım?' diye sordum. Sargı henüz yeniydi ve bileğim ağrıyordu.

Kazağımın içine soktuğu elleri çıplak bel oyuntumda gezerken "Endişelenme, bana bırak" diye fısıldadı.

Başka yolum yoktu zaten , bıraktım...

Hiçbir acı, sızlama hissetmeden nefes nefese yatağa yığıldığımda tamamıyla rahatlamış hissediyordum.

"Acıdı mı ?" diye sordu hemen yanıma devrilen Aren.

"Hayır , hiç" dedim duvarla bakışırken hala soluklarımı düzenlemeye çalışıyordum.

Usulca kollarının arasına aldığı bedenime sarılarak başını boyun girintime soktu.
"Keşke hep benimle kalsan."

"Uyuyalım mı?" diye fısıldadım onu geçiştirmeye çalışırken. Odunluk ediyordum ama yorgundum ne yapayım ?

Kafasını soktuğu boyun girintimden çıkardı. "Neden konuyu değiştiriyorsun? Yanıma taşınmayı istemez misin?' diye sordu şaşkınlık dolu bir ses tonuyla.

Böyle bir tepki verdiğine göre sanırım istemeliydim.

"Kızları bırakamam ki , hem bu nereden çıktı şimdi ?"

"Bırakamaz mısın , bırakmaz mısın ?"

"Her ikisi de."

Tekrar ağzını açmaya yeltendiğinde "Ya Aren çok yorgunum." diyerek isyan ettim.
Herif sürekli yeni icat çıkarıyordu başıma ya!