Yaklaşık beş dakikadır bekliyordum. Sena'dan haber gelmemişti. Gelen giden de yoktu.
Hoş , olsada birşey farketmezdi herhalde . Adamdaki rahatlık cidden hayret vericiydi .
Hâlbuki ben bekliyordum da o ne arıyordu hala burada .
Karşımda çömelmiş , durmadan beni göz hapsinde tutması tedirgin olmama sebep oluyordu. Artık gitmesi gerekiyordu.
Boğazımı temizleyip , sakin bir sesle 'Yardım ettiğin için teşekkür ederim bundan sonrasını kendim halledebilirim' dedim ifadesini inceleyerek .
Sanki ben konuşmamışım gibi hiç istifini bozmadan oturmaya devam etti .
Elimi dikkatini çekebilmek adına gözlerinin önünde sallayarak 'Sana söylüyorum , artık gidebilirsin' diyerek yineledim .
'Kes artık hiçbir yere gitmiyorum' dedi öfkeli sesi ile . Bir anlık gözlerimin içine bakıp birde gözleriyle uyardıktan sonra bedenimde kaldığı yere geri döndü.
Nereye bakıyordu bu ?
-Neye bakıyorsun sen ?
Bedenimdeki bakışlarını takip ederek kafamı aşağı doğru eğdim . Tam olarak karnıma bakıyordu.
İyi de neden ?
Tabi ya Sena'nın söylediklerine takılmıştı. Ertesi gün haplarını aldığım için Sena'nın söylediklerini dikkate dahi almamıştım .
Peki ya onun tedirginliği neden bu kadar belliydi ? Halen mimiklerini incelemeye devam ederken aklıma düşen şüphe ile irkildim.
-Birşey soracağım.
-Sor!
-Birlikte olduğumuz gece korunmuştun öyle değil mi ?
-Hayır .
-Ne demek hayır ?
-Basbayağı hayır işte , korunmadım .
-Neden !?
-Unuttum .
'Unuttun mu !? ' Dehşete uğramıştım . Bir insan böyle bir şeyi nasıl unutabilirdi ? Öfkeyle üzerine atıldım .
'Sen delirdin mi ? Nasıl unutabilirsin ?'
-Bana sesini yükseltme !
-Yükseltirsem ne olur !?
'Yürü hadi hastaneye gidiyoruz ' diyerek bileğimden çekmeye başladı .
-Bırak beni , seninle hiçbir yere gelmiyorum!
-Sana yürü dedim !
-Kolum acıyor .
İkazım üzerine parmaklarını biraz gevşetince hızla kolumu çekerek arkamdaki kapıya tutundum .
'Nereye gidiyorsan git , seninle hiçbir yere gelmem ben .
-Mehir benim sabrımı sınama !
Şaşkınlıkla kafamı çevirip yüzüne baktım .
'İsmimi nereden biliyorsun ? '
Bir anda boşluğumdan yararlanmış olmalı ki beni yapışmış olduğum kapıdan ayırarak kucağına aldı .
-Bence bu kadar konuşmak yeter . Gidiyoruz diyorsam gidiyoruz .
-Ya bak hayır , lütfen , dur indir beni . Ben sonrasında ilaç almıştım .
-Demekki işe yaramamış .
-Hayır hastalandım ben o yüzden böyle oldum .
'Sus artık' dedi bıkkın ses tonuyla .
Kapıdan çıkar çıkmaz birkaç bakışın bize sabitlenmesi bir olmuştu. İnsanlar önce bana bakıp kaşlarını çatıyor sonrasında bulunduğum kolların sahibine bakarak çatılan kaşlarını kaldırıyorlardı. Birkaç kişiden aynı tepkiyi alınca başımı boynuna gömerek kendimi saklamaya çalıştım. Elimde olmadan içime derin bir nefes çekmiştim. Kafasını eğip bakışları beni bulduğunda ne yaptığımı anlamaya çalışıyor gibiydi.
Onu şaşırtmıştım.
Bozuntuya vermemeye çalışarak 'Senin yüzünden herkese rezil oluyorum' dedim.
