"Senin ne işin var lan benim evimde!"
Aren hızla oturduğu yerden kalkıp Onat'ın yakasına yapıştığında gözümden namıdiğer görümcemin sinsi gülümsemesi kaçmamıştı.
Ne zannediyordu acaba?
Aren'in Onata kendisi yüzünden püskürdüğünü mü?
Beni kıskandığı için dövüyordu çocuğu bir kere! Ay ben ne kadar rahatım böyle ya!
Eren kalkmış Aren'i tutmaya çalışıyordu. Su bir köşede izliyor benim pısırık arkadaşlarım ise bu saatten sonra pısırık olmuşlardı çünkü birbirlerine sarılarak korkuyla izliyorlardı resmen!
Yerimden zar zor kalkarak Eren'e yardım etmeye giriştim.
Nasıl, ne ara gördü kalktığımı bilmiyorum ama bir anda öfkeli bakışlarını bana doğrultup "Mehir otur yerine!" diye bağırınca mecburen oturdum.
Tekrar çocuğu duvara yapıştırıp "Ben sana Mehir'e bundan sonra bir metre dahil yaklaşmayacaksın demedim mi lan!" diye bir daha hırladı.
"Ne işin var bizim yanımızda!"
Bir gariplik vardı. Neden Onat hiçbir girişimde bulunmadan sadece tahammül etmekle yetiniyordu? Aren'i daha fazla sinirlendirmek miydi amacı ? Ya da kendini durumdan suçsuz göstermek ?
Aren'in bu cümlesinden itibaren Su nihayet cazgırlığını göstermeye başlamıştı.
"Ne alakası var ya?" "Her şey Mehir ile mi ilgili olmak zorunda!" "Bırak Aren , o benim sevgilim diyorum ya!"
"Ulan seni de sevgilini de..." "Aren!"
Eren ile aynı anda bağırdığımda Aren duraksamak sorunda kaldı.
Sanırım Eren biz kızlar izlediğimiz için uyarmıştı ama benim için durum tamamen cümlede ve o cümlenin Su'ya ne yönde gittiğiydi.
Evet, küfür olsa bile eminim hoşuna gidecekti ve asla buna tahammülüm yoktu.
Of, küfrü bile kıskanır olmuştum. Daha fazla abayı yakabilir miydim acaba ?
"Defolun lan evimden!" "Haydi!"
"Bizi kovuyor musun?" diye sordu Su şaşkınlıkla.
"Sağır mısın?" "Dediğimi duydun!"
"Bu yaptığın terbiyesizlik!"
"Su!" dedi Aren sabır dilenirmiş gibi bir iki saniye derin soluklar aldığında.
"Sen terbiyesizlik dediğin şeyi bu herifi benim evime getirmekle yaptın zaten!"
"Tüm bunları babama anlatacağım" diyen Su kibirli bakışlarını bir anlık bana çevirdi.
Öyle bir baktı ki. Anlamıştım. Aren değil tüm bunları benim inadıma yapıyordu. Anlayamadığım , Onat zeki bir adamdı , uyanıktı. Nasıl Su'nun böylesine basit oyununa kanmıştı?
"Bekliyorum!" dedi Aren umursamazca.
Onat göz ucuyla kısa bir an bana baktıktan sonra pes etti. Su ya hiçbir şey demeden arkasını döndü ve bahçe kapısına ilerledi.
Orada kapı olduğunu nereden biliyordu? Bu evde daha önce tartışmışlar mıydı yoksa ? Aren bir metre bahsinden dediğine göre benim haberim olmadan birden çok kez tartışmış olmaları muhtemeldi.
Su parmağını doğrultup sinirle "Hesaplaşacağız!" diyerek Onat'ın peşinden gittiğinde donuk bir şekilde arkalarından baktım. Bu gece bizi böyle bir olayın beklediği aklımın ucundan dahi geçmezdi.
"Kusura bakma o da senin kardeşin Aren ama bu yapılan tamamen Mehir'e yönelik ona gıcıklığına yapılmış belli." dedi karşımızdan Yeşim.
O bilmiyordu tabi Aren'in bunu zaten bildiğini. Hatta Aren'in ben ne üvey kardeşini ne de annesini zerre kadar sevdiğini sanmıyordum. Umurunda bile değildiler.
