Bana Sevmeyi Anlat (G.S.A Serisi 3) Düzenlendi

15 Aşkın Her Hali

Keyifle okuyun...

...

Seni Seviyorum Duru

           Benimle Evlenir misin?

Ali Rüzgâr Asilkan

Bir anda üzerine dönen gözleri görmek istemiyordu. Yinede fark etmemesi imkansızdı. Yanında durduğu ailesi, arkadaşları hepsi ona dönmüştü. Bilen, bilmeyenden daha şaşkındı.

Buna nasıl cesaret edebildiğine hala
inanamıyorlardı. Bu nasıl bir delilikti? Bu nasıl bir pervasızlıktı? Sorumsuzca davranmıştı ama Ali Rüzgâr Asilkan ne zaman doğru biri olmuştu ki? Hiç bir zaman! Üzerine dönen bakışlara dönmesi gerekiyordu. En korktuğu kişi hiç şüphesiz Karahan'dı. Başını yavaşça onlara çevirdi. Gözlerini ürkek bir edayla kaldırdı.

İlk gördüğü kişi gülümseyen Nazlı olmuştu. Niye hiç şaşırmış gibi durmuyordu. "Bence çok hoş bir jest." dedi Nazlı. Kocasının kolunun altına sokulurken. Nazlı'ya kocaman gözleriyle bakarken abisinin sesine döndü. "Bana söyleyebilirdin." dedi Karahan.

Nefeslerini tutan kızlar, birbirlerine göz ucuyla bakıyorlardı. Duru abisinin ne demek istediğini  tam olarak anlayamamıştı. Şoktan çıkıp şoka giriyordu. "Neyi söyleseydim abi, anlayamadım?" Cümlenin sonuna doğru sesi kısılmıştı. Gözlerini kaçırdı abisinden.

Ensesinde bir ürperti hissetti. Rüzgâr'ın sesi tüm sistemlerini yakmaya başlamıştı.

"Beni diyor, sevdiğini söyleyebilirdin." diyen Rüzgâr ellerini cebine sokmuş gayet ciddi bir tavırla arkasında duruyordu.

Ensesine değen buz gibi hava ve döktüğü boncuk boncuk sıcak ter damlaları sırtına doğru akarken yerini buza çeviriyordu.

Korku filmi fragmanı izleniyor olsaydı aynen kızların hali bu olurdu. Sessiz ve gergin bir bekleyiş içindeydiler. Fragmanda olsa sonunu çok merak ediyorlardı.

Duru yavaş yavaş arkasına döndü. Gözlerinde korkudan başka ışıltılar yoktu. Kalbini kan revan eden adam abisinin karşısında şimdi onu resmen eş istiyordu. Rüzgâr'ı ilk defa bu kadar ciddi bakarken, dururken görüyordu. İkili göz teması kuruduğunda Rüzgâr, bakışlarıyla ona güven aşılarken Duru, sonunu bekleyen idam mahkumu gibiydi.

Ali Rüzgar'ın aklı Karahan'la yaptığı konuşmaya gitmişti.

Sahil yolunda buluştuğu Karahan'la arabanın kaportasına yaslanmışlardı. Karahan merakla Rüzgâr'ın ne söyleyeceğini bekliyordu. "Evet seni dinliyorum." dedi.

Kollarını göğsünde bağlayan Rüzgâr, Karahan'a dönmüştü. "Kız kardeşin Duru." dedi. Açık ve net biçimde.

Karahan'ın kararan bulutlu bakışları Rüzgâr'ın yüzünde gezindi. "Ne olmuş Duru'ya? derken sesi sertleşmeye başlamıştı. Kararan göz bebekleri de buna dahildi.

"Ben onu gördüm. İlk otelde. Sonra başka bir yerde daha sonra başka bir yerde."

Kanı fokurdamaya başlayan Karahan, lafın nereye varacağını bilmiyordu. Ama dinlemesi gerektiğini söyleyen bir Nazlı vardı içinde.

"Sadede gel." dedi sert sesiyle. Ama Rüzgâr hiç aldırmadı.

"Kabul ediyorum ki ilk başta onu diğerleri gibi sandım. Basit biri, kalbimizden değilde gözümüzün önünden geçen birileri gibi." dediğinde Karahan sözünü sert bir şekilde kesti. Yaslandıgı yerden doğruldu.