The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 7

'Ja!' Roept Marit. 'Dat doen we gewoon! We gaan op avontuur en gaan mij land zoeken!' Dan bedenkt ze zich dat ze niet eens weet wat en waar haar land eigenlijk is. En ook bedenkt ze zich opeens dat ze, door dat ze een prinses is vaak in gevaar is. En is ze eigenlijk wel echt een prinses?

Als ze thuis komt, gaat ze gelijk naar haar kamer. Maar als ze op haar bed neer ploft ziet ze iets liggen. Dat...dat.. dat lijkt wel een envelop. Ze pakt hem op en bekijkt de voorkant. Vatoria, staat er met krulletters opgeschreven. Vatoria? Dan denkt ze aan het briefje van haar echte ouders. Daar stond ook Vatoria op. Die brief is dus voor haar! Ze maakt hem open en trekt er een brief uit. Er zit ook nog een klein wapen in. Het wapen legt ze naast zich neer en begint te lezen.

Lieve Vatoria, deze brief is voor jou. We weten dat je nog leeft, waar wij, je moeder, je zusje en ik, heel blij om zijn. Je zult je wel afvragen hoe deze brief hier komt. Dat leggen we later wel uit. Maar nu eerst, bewaar het wapen wat je hebt gekregen goed! Dit kan je gebruiken als je bijna thuis bent! Tot ziens! Je vader, Petrius. Koning van Avant.

Wat! Haar ouders hebben dus een brief naar haar gestuurd. Koning van Avant? Van dat land heeft ze nog nooit gehoord, misschien is het wel een onderaardse stad, of iets magisch. Maar dat zet ze maar gelijk weer uit haar hoofd. Magie bestaat niet, heeft nooit bestaan óók. Punt uit! Maar wat is Avant dan wel?

Maar wat is Avant dan wel? Met die gedachte loopt ze naar beneden en gaat naar buiten. Ze loopt naar Tessa en gaat bij haar in het stro zitten. Ze legt haar armen op haar knieën en legt dat haar hoofd op. Ze zucht. Waar komt die brief vandaan? Van Avant geeft ze zich zelf antwoord. En hoe komt hij hier? Dat leggen ze later wel uit. Raadsels, ze wordt er helemaal gek van! Dan bedenkt ze zich opeens dat het wapen nog op haar kamer ligt. Bewaar het wapen dat je hebt gekregen goed! Dit kan je gebruiken als je bijna thuis bent! Ze begrijpt er helemaal niks meer van, maar staat op, klopt het stro van haar af en gaat naar haar kamer. Als ze daar is, pakt ze het wapen en gaat op haar bed zitten. Tja, en nu? Waar zal ze het verstoppen?

Als ze de volgende ochtend op school komt vertelt ze haar vriendinnen dat ze met haar ouders, de vorige avond heeft afgesproken dat ze niks aan de rest van de school verteld. Ze kan in gevaar raken. Als ze in het lokaal komt en gaat zitten, komt er een meisje naar haar toe, Inez. 'Heb je het al gehoord?' vraagt ze. 'Nee? Wat is er?' vraagt Marit. 'Er gaan geruchten rond dat er een echte prinses op school zit! Super cool toch?' Marit verschiet van kleur en wordt wit. 'Van.. van w-wie heb je dat gehoord?' Ze kijkt met grote ogen naar Kiki die ook vol verbazing kijkt. 'O, ik liep door de gang en hoorde het van een meisje dat met haar vriendinnen aan het praten was. Maar stel je voor dat het echt zo is, misschien zit ze hier wel in de klas, of...' Marit glimlacht een beetje naar haar. 'Leuk, maar ik denk dat het gewoon een verzinsel is, hoor!' Dan draait ze zich om en kijkt naar Kiki. 'Ik wist eigenlijk wel dat ze er ooit achter zouden komen, maar zo snel... Ik ben benieuwd wie dat gerucht de wereld heeft in gebracht!'

Als ze tijdens de pauze met z'n vieren bij elkaar staan, vertelt Marit aan Noortje en Floortje wat er is gebeurt. Ook zij zetten grote ogen op. 'Ik kan het wapen hier dus niet bewaren. Dat wilde ik eigenlijk doen.' 'Mag ik het wapen is zien?' vraagt Noortje. Ze is dol op oude voorwerpen. 'Ja hoor, strakst buiten oké? Dan kunnen we gelijk even naar het winkelcentrum.' Noortje knikt en de bel gaat. Ze gaan de trap op naar het lokaal. 'Wat hebben we eigenlijk?' vraagt Kiki. 'Geschiedenis, dus we zitten bij elkaar in de klas.' antwoordt Noortje. 'Ik ga toch nog even het wapen in mijn kluisje opbergen. Als ik het kwijt raak...' Marit loopt naar beneden.

Als ze haar kluisje openmaakt, ziet ze dat er een jongen vlak bij haar staat. Nou ja, 1 jongen kan geen kwaad. Ze opent haar tas en kijkt om zich heen. Ze pakt het wapen er uit en bekijkt het nog eens goed. Dan ziet ze dat de jongen naar haar kijkt. Ze glimlacht en stopt het wapen in haar kluisje. 'Wat is dat?' Marit draait zich verschrikt om. Ze kijkt recht in de ogen van die jongen.

'Eh..' Ze voelt dat ze rood wordt en wil haar kluisje dicht duwen. 'Wacht!' Hij pakt de kluisjesdeur beet. 'Het is niks.' antwoordt Marit snel. Hij glimlacht en kijkt haar aan. 'Volgens mij wil je niet dat iemand het ziet, toch?' Marit knikt zwijgend. Hij geeft een knikje in de richting van het kluisje. 'Laat eens zien. Je kan me vertrouwen. Ik zeg het tegen niemand.' Marit zucht. Waarom kan ik nou geen nee zeggen? Ze pakt het wapen er uit. Ze kijkt nog een keer om zich heen. De jongen kijkt haar vriendelijk aan en pakt voorzichtig het wapen. 'Wees alsjeblieft voorzichtig.' smeekt ze. 'Het is belangrijk voor je, hè?' vraagt hij. Marit knikt. 'Wauw! Het is wel een heel mooi... eh... iets?' 'Dank je. Het is heel belangrijk voor me. Ik kan je het alleen niet vertellen.' Hij kijkt haar aandachtig aan. 'Het spijt me, het kan echt niet. Misschien ooit een keer.' zegt Marit en wil weg lopen. 'Wacht!' roept de jongen. Marit stopt en kijkt hem aan. 'Ik ben Lars, hoe heet jij?' Dat wordt te veel voor Marit. Ze zakt tegen haar kluisje aan op de grond en legt haar hoofd op haar knieën. 'Dat weet ik niet!' roept ze en ze barst in huilen uit.

Halloootjeessss! Nieuwe updateeee!

Voted please, reageer ennnn abboneer! Nee prank, graag mijn volgen. Word ik blij van.

Groetjes evamoos.