Na ongeveer twee uur komt Marit bij het kamp aan. 'Marit! Je wilt niet weten hoe ongerust we waren!' Nog voor dat ze op de grond staat slaat Kiki al haar armen om haar heen. Dat is, volgens Kiki, haar traditionele knuffel als iemand weg is geweest. Het lijkt alsof ze Marit nooit meer los wil laten. Een felle pijn schiet door haar arm. Met een met pijn vertrokken gezicht probeert ze uit de omarming van Kiki te komen. 'Kun je me alsjeblieft los laten?' fluistert ze. 'Alles oké?' Kiki kijkt haar onderzoekend aan. 'Gevallen.' 'Laat zien.' Marit schudt haar hoofd. 'Het valt wel mee. Hoe gaat het met Tessa?' Marit wacht het antwoord niet af en loopt weg. Kiki kijkt haar fronsend na.
Marit zet Lynn in de wei en loopt gelijk door naar Tessa. 'Hey girl.' fluistert ze zacht. 'Hoe gaat het?' Tessa ligt op de grond en lijkt te slapen, maar als ze de stem van Marit hoort spitst ze haar oren. Marit gaat naast Tessa zitten. 'Sorry dat ik ben weg gegaan.' fluistert ze. Ze aait Tessa over haar rug. Met de verkeerde arm. Weer een felle, stekende pijn. Ze stroopt haar mouw op en kijkt. Ze draait haar arm zover als ze kan om. Een kleine snee. Dat kan toch niks voorstellen?
Haar telefoon trilt. Onbewust wordt Marit zenuwachtig. Wat als het Point is? Ze logt in en kijkt. Zie je wel! Haar mailbox! Met trillende vingers opent ze de app en dan het mailtje.
Lief prinsesje,
Wat jammer dat je bent weg gelopen. Gelukkig heb ik je wel gevonden, alleen in het bos. Jammer genoeg sprong dat rotpaard voor mijn neus toen ik je wilde vast maken aan de boom waar je tegen aan lag. Maar goed, dat komt nog wel een keer. Je mag nog van geluk spreken dat ik dat paard niet heb dood gemaakt! Probeer eerst maar eens je eigen paard in leven te houden. Het was vreselijk leuk om die wond te maken. Steigerend en springend van de pijn. En nu heb jij last van je arm, hoe zou dat toch komen?🔪 En die foto die ik van je maakte was nog mooier. Kijk maar in de bijlage!
Point
Met trillende vingers opent ze de bijlage. Er zit inderdaad een foto in. Van haar, tegen de boom aan liggend. Als ze inzoemt op haar arm, ziet ze dat een klein mesje in haar arm steekt. Geschrokken staart ze naar de foto en onbewust rilt ze. Point was vlak bij haar, heeft Tessa gewond gemaakt en haar. Ze zoemt nog een keer in. Point heeft de foto wel een beetje verkeerd genomen. Die zal het vast nooit ver schoppen als fotograaf want de schoenen zijn zichtbaar. Fel blauwe Nikes. Die komen haar bekent voor, maar ze kan niet plaatsen waar ze die heeft gezien. Hoe kan iemand zo wreed zijn om een paard gewond te maken? Ze sluit snel haar telefoon af. Vanavond laat ze aan de rest het mailtje wel zien. Eens kijken hoe die reageren.
Na zeker twee uur bij Tessa te hebben gezet, het verband hebben verwisselt en haar eten hebben gegeven, staat Marit op. Nogal stijf loopt ze de "stal" uit, naar de huifkar. Ze vindt er niks meer aan. Het liefst zou ze opgeven en terug gaan naar huis. Naar haar pleegvader en moeder. En naar Chris en Karen. Naar Maartje. Naar Pietje Puk. Naar de vertrouwde manege. Naar het oude huis met de enge zolder waar alles begon. Maar ze kan niet terug. Ze kan haar ouders niet in de steek laten. Ze moet doorzetten.
Lars, Milou, Kiki, Noortje en Floortje zitten in het gras. Marit staat achter de huifkar en hoort ze praten. Het is gemeen om ze af te luisteren, maar op een of andere manier wil ze horen wat ze zeggen. 'Ik weet zeker dat er iets met Marit is. Je had haar gezicht moeten zien toen ik haar mijn traditionele knuffel gaf!' zegt Kiki. Noortje kijkt een beetje vreemd. 'Dat kan wel zijn, Kiki, maar je moet toegeven; je traditionele knuffel is best wel hard.' Kiki haalt haar schouders op. 'Marit is wel wat gewent. Ze is de stoerste en sportiefste van ons allemaal. Ze is zelfs nog sportiever dan Lars.' Marit grijnst onbedoelt. Lars kijkt Kiki ongelovig aan. 'Echt?' Kiki knikt. 'Voor dat ze er achter kwam dat ze een prinses was, was ze zo ongeveer altijd bij de sportschool.' 'Wow.' fluisteren Lars en Milou tegelijk. 'Ze heeft mij gered toen ze aan het hardlopen was. Zo, man, zij had een kracht toen ze me van de weg afduwde!' Kiki grinnikt. 'Haha! Je moet bij haar echt uit kijken dat ze je niet te hard duwt, dan heb je misschien een gebroken arm.' Marit heeft genoeg hoort en loopt naar ze toe.
Marit komt bij hen zitten. 'Hey.' 'Hey!' zegt Milou. 'Kiki, je had toch gelijk.' Vragend kijkt Kiki haar aan. 'Ik had gelijk?' 'Er zit een snee in mijn arm.' fluistert Marit zacht. Gelijk springt Kiki op. 'Laat me zien!' Ze trekt de mouw van Marit omhoog. 'Waardan?' Marit wijst de plek aan. 'Maar die is heel klein.' Marit knikt. 'Klopt. Maar ik kreeg een mail van Point. Die heeft een mes heel diep in mijn arm gezet, dus vandaar dat het zoveel pijn doet.' Met grote ogen kijken ze haar aan.
'Point?' vraagt Lars na een tijdje verbaast verbaast. 'Mijn stalker.' verduidelijkt Marit. 'Laat die mail lezen.' beveelt hij. Marit haalt haar telefoon uit haar zak en geeft hem aan Lars. 'Let niet op mij, alsjeblieft. Ik zie er niet uit op die foto.' Lars grijnst. Als hij de foto ziet, verstrakt hij. 'Heb je de fel blauwe Nikes al gezien?' vraagt hij na een tijdje. 'Ja, ik weet alleen niet wie dat ook al weer droeg.' knikt Marit. Gefrustreerd haalt Lars een hand door zijn haar. 'Ik wel.' De rest is gelijk een en al oor. 'Weet je nog dat we samen in de bieb waren?' Marit knikt. 'Oehh, een date.' grijnst Milou met als resultaat een een boze blik van Lars. 'Weet je nog dat Amanda achter ons stond?' Weer knikt Marit. 'Ja, tuurlijk, met zo'n slijmerige stem. Toen vond ik haar al een verfpot.' Lars glimlacht even. Opeens gaat er een lichtje bij Marit branden. 'Nee, nee, nee, nee dat kan echt niet.' Verdrietig staart Marit voor haar uit. 'Nee, dat kan gewoon niet, echt niet!' 'Wat is er dan?' vraagt Milou. 'Amanda...Amanda droeg fel blauwe Nikes....'
Hoi allemaal! Hoofdstuk 24! Is Amanda de stalker? Heh heh, ik laat jullie in spanning. Cliffhanger?
Ik ga zaterdag op vakantie, maar ik proberen te updaten daar!
Good, vote? Comment? En natuurlijk tips!
Fijne vakantie!
X Evamoos
JE LEEST
The Lost Princess (VOLTOOID!)
AventuraWORDT HERSCHREVEN! Wat als je, na 16 jaar op een manege te hebben gewoond, daar heb les gegeven en allerlei dingen hebt gedaan, er achter komt dat je niet bent zo als je dacht? Je een kroonprinses bent? Dat je ouders je ouders niet zijn? Dat je een...