The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 31

Half strompelend pakt Marit Tessa van de agent over. Ze slaat haar armen om de hals en duwt haar hoofd in de manen. 'Eindelijk.' fluistert ze zacht. De rest staat toe te kijken. 'Hoogheid? Kunt u even mee komen? We willen wat dingen weten.' Een vrouwelijke agente kijkt Marit vragend aan. 'Natuurlijk! Maar noem me alsjeblieft geen u. Ik ben nog maar 16.' Ze glimlacht vriendelijk en loopt met de vrouw mee.

'Dat was het. Je kunt gaan.' Marit staat opgelucht op. Ze heeft drie uur in een verhoorhokje gezeten. Ze loopt het gebouwtje uit en gaat naar de anderen die in het gras liggen. 'Hey.' De anderen kijken op. 'Hey. Wat vroegen ze allemaal? Het duurde mega lang!' 'Wat er allemaal was gebeurd enzo. Allemaal gezeik.' Marit pakt Tessa vast. 'Help eens?' Een minuut later zit ze op de rug van Tessa. 'Kom. We moeten verder!' De rest springt op en gaat achter Marit en Tessa aan, die rustig weg stapt.

'Het leven is saai.' Marit staart voor zich uit. De rest schiet in de lach. 'Wat bedoel je? Je bent er achter gekomen dat je een freaking kroonprinses bent, je gaat op avontuur met ons, je krijgt een stalker, Tessa was weg, jij liep weg om je stalker te doden, je kwam er achter dat je ontvoerd zou worden, je werd ontvoerd, je werd mishandeld, je brak twee ribben, je had een geheugenverlies, je geheugenverlies ging weg, je moest hulp krijgen, je ouders hielpen je op een magische manier, je kwam er achter dat je stalker Maartje was, je moest naar het ziekenhuis, had net een verhoor... En jij noemt het leven SAAI?' Kiki valt bijna van haar paard af van verbazing en van het lachen. De anderen gieren het uit. Marit haalt haar schouders op. 'Dat kan wel zo zijn, maar ik verveel me anders nu wel, hoor!' Ze krijgt geen reactie, want de anderen komen niet meer bij van de lach.

~

Marit sluit langzaam haar ogen. Waarom is ze zo moe? 'Je moet naar het strand. Daar ligt een boot voor je klaar. Je moet de zee op.' De stem van haar vader galmt door haar hoofd. Ze opent haar ogen. 'We moeten terug naar het strand. Daar ligt een bootje klaar.' Ze laat zich voorzichtig van Tessa afglijden en ploft op de grond. Lars springt van de huifkar waar Marit weer op klimt. Ze klikt met haar tong en het paard, Bruno, zet zich een zacht drafje. De anderen volgen.

Na een half uurtje zijn ze weer op het strand. Van verbazing houdt Marit halt. De anderen zes gaan verbaast naast haar staan. Pas na een paar minuten is Milou de eerste die wat zegt. 'Je zei... bootje?' Marit schudt haar hoofd. 'Dit moet een vergissing zijn, dit kan niet.' Voor hen ligt een enorm cruise schip. Zo groot hebben ze nog nooit gezien. 'Dat merken we snel genoeg!' Kiki draaft naar de boot. De anderen gaan achter haar aan. Als ze op het enorme schip staan zien ze als eerste zeven stallen. Ze zadelen de paarden af en zetten die in de stallen. Er is een ruimte voor de huifkar. Er is een open plek met gras waar de paarden eventueel kunnen staan. Er is een mega groot zwembad, fittnessruimte, paardrijbaan, een super de luxe restaurant en tennisbaan. En dat is nog maar een verdieping.

'Dit is zo groot! Ik heb nog geen andere mensen gezien, jij?' Kiki kijkt Marit vragend aan. 'Ik ook niet. Heb je de slaapkamers al gezien? Met jacuzzi en een grote inloopkast!' 'Welkom aan boord. Ik ben Thomas, jullie kapitein.' Marit en Kiki draaien zich om. Voor hen staat een man van rond de dertig. Hij heeft een komisch kapitein pak aan met een pet. 'Aangenaam. Ik ben Marit.' 'En ik ben Kiki.' De man knikt. 'Er zijn inderdaad voor de rest geen passagiers aan boord, behalve het personeel natuurlijk. Jullie zijn vrij in wat jullie willen doen. Als er eten is klinkt er een bel over het hele schip.' 'Waar gaan we heen?' Vragend kijkt Kiki Thomas aan. 'Dat weet Marit als het goed is. Ze zegt het tegen mij als we er zijn.' Hij geeft een tikje tegen zijn pet en draait zich om. 'Ik zie jullie nog wel. Prettige reis.' Kiki kijkt Marit aan. 'Zo. Dus jij weet wanneer we er zijn?' Marit haalt haar schouders op. 'Het zal wel met mijn intuïtie te maken hebben ofzo.' Ze haal haar schouders op en rent naar de rest.

'Zo zie ik het wel zitten.' Ontspannen leunt Milou achter over. Marit duwt Milou van het luchtbed af. Proestend komt ze boven water. 'Waarom doe je dat nou?' Marit grijnst en haalt haar schouders op. 'Leuk hè?' Ze zwemt naar de kant en klimt er voorzichtig op. 'Ik ga even bij de paarden kijken.' Ze slaat een handdoek om zich heen en schiet in haar slippers. Ze loopt langzaam naar de buitenplek waar de paarden rustig staan. 'Hier is zo te zien alles oké.' Ze loopt terug en springt voorzichtig in het zwembad. Ze claimt het luchtbed van Milou en gaat er voorzichtig op zitten. 'Je hebt gelijk. Als deze reis voor de rest zonder problemen verloopt, zie ik dit ook wel zitten. Er zijn dus blijkbaar ook voordelen aan het prinses zijn.' Ze laat zich naar achteren zakken en sluit haar ogen. 'Tenminste, dat hoop ik.'

Hoi, hoi, hoi, hoi! Nieuw hoofdstuk! Sorry dat het zo lang duurde! Ik ben op dit moment ook bezig met het boek, Our Secret Band, op mijn andere account @Fancygirls34

Hopelijk zijn jullie niet boos ofzo en ik wil iedereen bedanken die tot nu toe die boek trouw leest! Super erg bedankt! Hier boven staat trouwens Kiki!

-Vote?

-Comment?

- Follow?

X Evamoos