The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 26

'Is iedereen klaar?!' schreeuwt Marit. 'Klaar!' Marit stijgt op en stapt het strand op. Eindelijk gaan ze verder! Ze heeft geen idee waar ze heen moeten, maar ze gaan weg! En dat is al heel wat. Ze is sinds tijden weer super hyper. 'Waar moeten we heen, Marit?' gilt Milou. 'Geen idee!' gilt Marit terug. Tessa is een grote energie bom. Ze wil weer racen. Grijnzend zit Lars op de huifkar. 'Haha! Ik heb het geluk dat ik nu op de huifkar zit, want nu heb ik weer lekker kaasdorito's.' Hij steekt zijn tong uit naar Marit. Noortje hoort het allemaal hoofdschuddend aan maar als Lars dat zegt schiet ze in de lach. 'Haha! Hoor hoe hij dat zegt!' Ze zet een kinderachtig stemmetje op en kijkt als een klein kind dat heel graag een lolly wilt. 'Ik heb lekker kaasdorito's,' immiteerd ze Lars. 'Stelletje kleuters.' Kiki houdt het niet meer en draaft een stukje verder om rustig uit te lachen. Floortje zit met een serieus gezicht op haar paard. Tenminste, dat lijkt maar zo, want even later draaft ze naar de huifkar en probeert een zak chips te pakken. 'Oké!' zucht Floortje, 'Jullie zijn dus nu officieel echte baby's!' Grijnzend draaft ze weg.

'Waar gaan we heen?' vraagt Milou. Marit haalt haar schouders op. 'Geen idee.' Noortje reikt Milou een kaart aan. Milou kijkt een beetje onwennig naar het stuk papier in haar handen. 'Wat moet ik hier mee?' Noortje zucht. Noortje houdt heel erg van ouderwetse dingen. 'Dat is een kaart. Die moet je open vouwen en dan kijken waar je heen moet.' Milou vouwt hem open. 'Hoe kan je nu zien waar je heen moet! Ik bedoel, het zijn lijnen!' Marit grijnst. 'Geef eens aan mij.' Marit steekt haar hand uit en pakt de kaart. 'Ten eerste: je hebt hem op zijn kop en ten tweede: ik heb ook geen idee hie je kan zien waar je heen moet. Waar rijden we überhaupt?' Noortje zucht. Dit wordt niks, denk ze en trekt de kaart uit Marit haar handen. 'Laat die kaart maar zitten!' roept Milou. 'Ik heb het al!' Ze geeft haar telefoon aan Marit. 'Als we naar het einde van bet strand rijden, zijn we vlak bij de haven. Dat is ongeveer een dag rijden. Doen?' De rest knikt instemmend.

Na zeker een halve dag langs het strand te hebben gereden, krijgt Marit een tintelig gevoel in haar hoofd. Ze sluit haar ogen en laat zich even mee voeren naar de duisternis. Een fel licht. Dat is toch een iets andere duisternis dan dat ze had verwacht.

Haar vader verschijnt. 'Fijn je weer te zien. Ik wil je waarschuwen. Over twee uur gaat er iets gebeuren, iets waarbij je rustig moet blijven. Dit is gelijk een goede gelegenheid voor ons om te kijken of je je koel kan houden in minder fijne omstandigheden. Meer kan ik niet zeggen, maar als je in gevaar bent moet je zeggen: "Ik ben Vatoria, kroonprinses van Avant." Dat wist je natuurlijk al, maar dan houd je je wapen voor je en zeg je:"Geromina." Dat is het enige. De rest zie je vanzelf. Laat zien wie je bent en dat ze niet zomaar met je moeten spotten. ' Weer het felle licht en dan de bekende en lichte, fijne duisternis.

Langzaam opend ze haat ogen. Wat bedoelt haar vader? Er gaat iets gebeuren, een minder fijne omstandigheid. Een beetje nieuwsgierig en zenuwachtig vertelt Marit de rest wat haar vader zei. Ze wordt op de proef gesteld. 'Ik laat niemand met me spotten.' zegt ze zacht, maar het klinkt minder overtuigend dan dat ze had gehoopt.

Steeds weer kijkt Marit op haar telefoon. Nog tien minuten. Nog negen minuten... 'Marit! Kap nou eens met die telefoon.' roept Noortje. 'Ze is zenuwachtig! Dat zie je toch!' zegt Kiki. Marit hoort ze rest nauwelijks.
Nog acht minuten...

Nog zeven minuten...

Nog zes minuten...

Nog vijf minuten...

Nog vier minuten...

Nog drie minuten...

Nog twee minuten...

Nog een minuut...

De twee uur zijn voorbij. Het moet nu gebeuren. Een paard hinnikt. Wild draait Marit zich om. Wat is er aan de hand. De rest ligt in het gras en lijkt zich nergens zorgen om te maken. Ze springt op en rent naar de paarden. 'Ben zo terug, hoop ik.' Het laatste hoort de rest nauwelijks. Bij de paarden lijkt alles rustig. Ze aait een paard zonder te weten wie het is. Wacht! Ze weet niet welk paard dit is? Ze kijkt nog eens gor den ziet tot haar grote opluchting dat het Lynn is. 'Pfoe!' zucht ze zacht. Ze is veel te gespannen. Ze wil zich omdraaien, maar bedenkt zich en loopt verder. Naar Tessa. Even kijken hoe het met haar gaat. Tessa kijkt gelijk op en loopt langzaam naar haar toe. Ze is wel langzaam, maar heel onrustig. Ze duwt tegen Marit's schouders. 'Wat is er meid?' lacht Marit zacht. Weer een duw. Opeens krijgt ze het ijskoud. Tessa probeert haar iets duidelijk te maken! Langzaam draait ze zich om.

Achter haar staat een persoon. De persoon van de droom! flitst er door haar heen. Een zwarte, flader broek met een flader t-shirt en een rare cape. En masker met een enge grijns. Dit moet Point zijn. Hij staart haar aan. Dan klinkt er een krakerige stem. 'Slaap lekker!' Ze gilt. Een steek in haar arm. Ze voelt zich duizelig. En moe. Heel moe. Duisternis. Een prettige duisternis. Goed om te slapen. Langzaam zakt ze weg en het laatste wat ze voelt is de harde koude grond. Dan is alles zwart.

Heey! Hoofdstuk 26! Eindelijk. Als je met spanning zat te wachten: sorry!

Ik zit op een camping waar dus geen wifi is! Ik doe dit dus nu allemaal met data. Ik verveel me dus half dood en heb ook nog eens mijn oortjes kapot getrokken! Mijn ouders willen overal en nergens naar toe en de halve week op het strand liggen. Dan komt mijn broertje nog zeuren omdat hij vogels wil kijken en mijn zusje loopt continue achter me aan. Ik heb volgens mij al twee zakken wortels in 2 of 3 dagen op! Het is dat dat er een manege aan de overkant is, anders had ik de bus gepakt en was ik allang weer thuis. Het leven is goed zullen we maar zeggen!
Er is tot nu toe een voordeel: ik mag een strandrit maken op een super lieve pony! Yeeeh!

Hoe is jullie vakantie? Ik hoop voor jullie niet zo dood saai.

Ik ga proberen zo vaak mogelijk te ubdaten, maar zonder wifi en haast geen data wordt dat wel een beetje lastig...

X Evamoos