The Lost Princess (VOLTOOID!)

Hoofdstuk 35

'Ik ga even aan land vragen of dat ze een boot kunnen sturen, want we komen met deze boot niet aan land. Maak de paarden klaar, de huifkar en laat het schip stoppen, ik ben zo terug!' De rest heeft niet veel keus, want Marit is al vertrokken. 'Weet je HOE ongelofelijk vreemd dit er uit ziet! Tessa met Marit, dat vliegt!' Langzaam zien ze hoe Marit af daalt en dan... Zien ze haar niet meer.

Pov Marit

Ik vlieg naar de kant en stuur een beetje naar beneden. Ik vlieg vlak het strand heen en landt dan. Tessa galoppeerd door en mindert langzaam vaart. Er staan mensen naar mij te kijken en te wijzen. Er komt typisch mannetje naar mij toe. Een soort haar band, vriendelijke ogen, sandalen aan. Ik kijk hem vriendelijk aan. 'Goedemiddag! Is hier ergens een boot? Mijn vrienden en ik moeten hier aan wal.' De man schudt vriendelijk, maar beslist zijn hoofd. 'Er is hier een boot beschikbaar, maar jullie mogen hier niet aanmeren. Dit is privétoegang en uiterst geheim.' Ik glimlach weer. 'Dat begrijp ik volkomen. Maar ik moet u corrigeren. Ik mag hier wel degelijk aanmeren. De koning heeft mij persoonlijk gevraagd of dat ik hier heen kan komen. Ik ben namelijk de verdwenen kroonprinses, ziet u...'

De man kijkt me met open mond aan. 'De verdwenen kroonprinses...' fluistert hij zacht. Dan kijkt hij met grote verbaasde ogen op. 'De koning zei u?' Ik knik. 'Het spijt me vreselijk, maar de koning is al jaren lang verdwenen. Het schijnt dat hij, samen met zijn vrouw en dochter, wordt gevangen gehouden in een grot, door het kwaadaardige volk, maar niemand weet waar.' Dan ben ik degene die grote ogen opzet. Langzaam laat ik de woorden tot me door dringen. Mijn ouders zitten ergens gevangen? Hoe...?

'Oké, dan heeft mijn vader me dus daarom geroepen...' stamel ik en kijk de man aan. 'Ik moet mijn vrienden hier aan wal laten komen, nu! We hebben vijf paarden op die boot staan. Heeft u een geschikte boot?' De man knik en loopt weg. 'Volg mij maar.'

Ik zucht vermoeid. 'Verschrikkelijk, Tessa, ik heb nog nooit zo officieel gepraat. Vraag niet hoe ik dat heb gedaan, maar oké...' Ik zucht en schudt mijn hoofd. 'Laten we die man maar volgen.' Ik spoor Tessa aan en volg het mannetje.

'Dit is een boot voor speciale situatie's, hij kan hiermee de storm door.' Er ligt een soort gepantserde boot voor mijn neus. Ik knik en bekijk de boot even. Daar moeten vijf paarden op kunnen. 'Stuur hem maar naar dat cruise schip, ik vlieg er heen en laat die boot mij volgen, oké?' Het mannetje knikt en ik draai me om. Dan bedenk ik me iets en draai weer om.

'Heeft u toevallig iets om geheugens mee te wissen?' Het mannetje knikt en loopt naar een hutje. Na wat gerommel loopt hij weer naar buiten met een soort kleine stofzuiger. 'Laat dit afgaan en er ontstaat een soort rook die geheugens wist. De boot van koers laten veranderen en klaar. Ik knik en neem de stofzuiger of hoe dat ding ook heet aan. Ik bedankt hem, draai weer om en laat Tessa aan galopperen. 'Go, Tessa, vliegen!'

Ik vlieg voor de boot-in-speciale-situatie's uit en ga naar ons cruise schip. Op de boot zie ik de paarden al klaarstaan met de anderen er op. Het schip ligt stil en deint mee op de golven. Ik vlieg naar de boot-in-speciale-situatie's. 'Ik ga naar boven en laat de laadklep zakken. Zorg dat de boot er goed voor ligt.' De bestuurman knikt een beetje en ik vlieg langzaam omhoog.

'Hallo! Ben ik weer!' Ik spring van Tessa af en duw de teugels in Lars zijn hand. Ik druk op een knopje van en de laadklep (A/n heet dat zo?) zakken. 'Zet de paarden en de huifkar er maar op. Ik moet...ehm...nog wat regelen.' Ik ren weg, de rest verbaast achterlatend.

Thomas zit op zijn bestuurdersstoel te slapen. Dat komt mooi uit. Ik pak een briefje en pen en schrijf:
Beste Thomas,
Je herinnert ons niet meer, dat spijt ons. We moesten dit doen uit noodsituatie. We willen je voor alles bedanken en als we ooit weer een stuurman nodig hebben, zullen we aan jou zeker denken!
Tot ziens,
MLMKNF
Ik vouw het briefje dicht. Dan pak ik de hendel vast die het schip kan laten draaien enzo. Ik zet het schip in beweging en langzaam begint het te varen, terug naar de bewoonde wereld. Dan pak ik de stofzuiger. 'Op hoop van zegen.' Ik duw een mouw voor mijn gezicht en zet de stofzuiger aan. De ruimte vult zich met rook. Ik zet hem snel uit en duw de deur achter me dicht. 'Het spijt me...' Dan ren ik naar de keuken en doe het zelfde.

'We kunnen gaan!' De laadklep gaat omhoog en ik zet Tessa in beweging. 'Naar het eiland!' De boot zet zich ook in beweging en vaart met een aardige snelheid naar het eiland. Ik vlieg door de lucht naar het eiland en kijk nog een keer naar het enorme cruiseschip waar we zeker drie weken op hebben overleeft. Dan draai ik me om en kijk naar het eiland. 'Kom op, Tessa. Daar is ons nieuwe thuis. Daar begint weer een nieuwe avontuur.'

Hoi, hoi! Woop woop nieuw hoofdstukjeeee. Ik heb trek in chocola. Hier een kilometer boven staat Floortjeeee.

Lees allemaal het boek, forever lonely van Kyra_Groenez! Ik weet zeker dat het een super leuk boek gaat worden!

-voteee
-commentt
-van follow word ik echt enorm blij!

Greetzzzz van een enorm drukke unicornn