Deviant Blood

Kabanata 6

Alpha Sen's POV

Natahimik na lang ako sa sinabi niya. Kailangan ko lang gawin iyon dahil isa sa mga taksil ang taga-silbing iyon, binabalak niyang patayin ang prinsipe. Ang totoo niyan wala siyang pagtingin sa prinsipe. Gagamitin ko ang gayumang iyon para ako mismo ang tatapos sa buhay niya.

Napangisi na lamang ako sa aking isipan. Sa oras na mapa-ibig ko ang babaeng iyon, I take her virginity, and I dont care is she a freaking vampire. I’m a playful werewolf anyway.

I dont care about my moon, I dont want a fucking mate. Siya lang ang magpapahina sa akin, at ayokong magkaroon ng isang mahinang luna na ikababagsak ng aking nasasakupan, laban sa akin.

Ayokong maging mahina.

Napatingin na lamang ako sa binibining na sa aking harapan, hindi ko maitatangi na napakaganda niya. Hindi na ako magtataka kung ang prinsipe ng Pykolas ay nagkaroon ng Love at first sight, narinig ko lamang ang salitang iyan sa mundo ng mga mortal, nang ako ay napunta roon.

Napangiti na lamang ako sa kaniya, "Tatanggihan mo ba ang alok ng isang alpha, binibini?"

Alam kong gusto niyang tumangi sa alok ko, gagawa ako ng paraan upang mapapayag siya. Natawa na lang ako sa naisip ko, hindi ko alam kong anong magiging emosyon ng binibining ito.

"ganito na lang... kapag hindi mo gagawan ng isang gayuma hahalikan kita sa harap ng prinsipe?" napangisi na lamang ako sa nakatulala niyang mukha.

"Kaya mong gawin iyon sa harap ng prinsipe?" tumango ako, hindi ko talaga kayang gawin iyon. Pero gusto ko rin matikman ang mapula niyang labi.

Napangisi na lang ako ng pumayag siya. Ang galing mo talaga Sen.

"S-sige, ngunit paano kung mapahamak ako?" iniling ko ang aking ulo at muling ngumiti, "Hindi kita ipapahamak, pangako ’yan."

"Pangako na kailangan tuparin." hindi ko malaman kung bakit ko nasambit ang salitang pangako, lalo na’t hindi ko ito natutupad.

Tumango na ako, "Kailan ko ng umalis." bago ako makapasok sa loob, siya’y muling aking sinilayan. Nakasandal muli sa puno. Tuluyan na akong napangiti, sana ay makilala pa kita ng lubusan.

Hindi ko maiintindihan itong nararamdaman ko sa tuwing kasama ko siya.

Nang tuluyan na akong makapasok sa loob, agad akong pumasok sa silid kung saan naroon ang prinsipe. Ayaw niya talaga palitan ang trono ng hari.

"She’s your new girl?" napangisi ako. "Yes." i said.

Uminom muna siya sa isang tasang laman ay dugo bago magsalita, ‘‘Hilig mo talagang maglaro... bakit hindi mo na lang hanapin ang mate mo?’’

‘‘I dont care about my moon. She’s nothing.’’ tumango na lamang siya. ‘‘where’s your brother?’’

‘‘His death.’’ ang pangalawang prinsipe ng vampykolas ay patay na? How? Isa siya sa makapangyarihang bampira, paano siya mapapatay ng ganon lang?

‘‘The Deviant blood kill my brother. I swear, I make him/her suffer.’’ bigla na lamang nabasag ang hinawakan niya, isang tasa. Galit na galit siya.

‘‘Ano ng gagawin mo ngayon?’’ tanong ko.

Napangisi siyang napatingin sa akin, hindi niya inanintala ng ang pagkamatay ng kaniyang kapatid. ‘‘Hanapin ang... nagtataglay ng purong dugo.’’ umupo ako sa isang sofa.

"Paano ka nakakasiguro na pinatay niya ito." sambit ko.

"Naroroon ang aking kapatid, kung saan nagtatago ang purong dugo."

Hindi maaring mangyari ’yon. Isa na lamang ang natitirang purong dugo, at isa siyang babae. Nalaman ko iyon sa isang babaylan. Ayon sa kaniya... sa oras na mamatay ang nagtataglay ng dugong Deviant ay bababa ang isang diyos upang parusahan ang nagkasala sa kaniyang anak. Higit pa sa pagpaparusang kamatayan.

Alam kong mahirap paniwalaan ang bagay na iyon lalo na kung ang prinsipeng ito ay masyadong gustong angkinin ang walang hanggang kapangyarihan.

Walang makakapigil sa kaniya kahit, ipagsanib pwersa ang lakas o kapangyarihan ng mga diyos at diyosa. Ang lakas ng buong dugong makukuha niya ay katubas ng kapangyarihan na nagmumula sa taas.

At iyon ang kinatatakutan naming lahat.