Brother's best friend

Hoofdstuk 1

|Therese|

'Tessie, opstaan!' Schreeuwt Sammy terwijl hij met een kussen op mijn hoofd slaat. Ik schiet geschrokken overind en gil de plotse woede eruit. 'Sammy! Ik ga je vermoorden!'

Zijn gelach echoöt door mijn kamer terwijl hij de deur uitsprint en ik spring meteen achter hem aan, de trap af.

In de gang stopt zijn gelach. Halverwege de trap hoor ik gedempte stemmen, maar dat houdt me niet tegen. Van drie tredes hoog spring ik op Sammy's rug waardoor hij naar voren valt, met mij bovenop.

'En dat zijn onze kinderen.' Hoor ik mijn moeder lachen. 'Ga van me af!' Snauwt Sammy terwijl hij in het rond spartelt. Lachend rol ik van hem af. 'Maak me nooit meer zo wakker, begrepen?' Ik hoor hem vaag mompelen waarna ik de woonkamer inloop en tussen mijn moeder en vader ga staan.

'Tess, dit worden onze nieuwe buren!' Kirt mijn moeder vrolijk. Ik steek mijn hand uit, tegelijkertijd met de vrouw.

'Hallo, Christine Aghassaiy.' Glimlacht de vrouw terwijl ze mijn hand schudt.

'Therese Laurent, maar noem me maar Tess.' Glimlach ik ongemakkelijk en trek mijn hand weer terug. Die vrouw heeft een sterke grip. 

'Ach, wat ben jij toch een leuk meisje.' Lacht ze en aait me gauw over mijn hoofd voordat ze doorgaat naar Sammy. Ben ik een dier dat ze over mijn hoofd moet aaien, zoals 99,9% van de volwassene die ik ontmoet?

Ik ben zo diep in mijn gedachtes dat ik niet doorheb dat 'mijn nieuwe buurman' met zijn hand uitgestoken staat te wachten om zich voor te stellen. Gelukkig stoot mijn vader me zachtjes aan, met de nadruk op zachtjes, not.

'Hallo, Marcus Aghassaiy.' Lacht de man en schudt mijn hand. Ik zeg weer hetzelfde en sluit mijn ogen terwijl ik mijn hand terugtrek, hopend dat hij mij niet gaat aaien. En gelukkig doet hij dat ook niet.

Als mijn ouders weer in een gesprek verzeilen met de buren, loop ik naar Samny toe die naar mij toeloopt.

'Die vrouw heeft echt een sterke grip.' Fluistert Sammy lachend. Ik lach, 'Precies wat ik wilde zeggen!'

Het gesprek tussen mijn ouders en de buren is onverstaanbaar, totdat er een zin wordt gezegd.

'Vindt je niet dat ze leuk bij Rayan zou passen?' Hoor ik Christine dan zeggen. Wie is Rayan nou weer, hun hond?

Oké, natuurlijk weet ik wel wie ze bedoelen, hun zoon. Maar na dat geaai zou het me niet eens verbazen als ze me zouden koppelen aan hun hond.

'Lief, ze hebben hem nog niet eens gezien, maar ik denk wel dat ze leuk zouden zijn ja.' Lacht Marcus die glimlachend naar mij kijkt. Ik kijk snel ongemakkelijk naar Sammy, maar die grijnst.

'Ookal heb ik hem nog niet gezien, ik denk wel dat ze leuk zouden zijn,' lacht mama. 'Maar lieve Tess heeft al een vriend, toch Tessie?' Ik knik. 'Finn.'

'Excuses lieverd, je bent gewoon zo'n leuke meid.' Glimlacht Christine. Ik schenk haar een dankbare glimlach en kijk naar Sammy die -nog steeds- grijnst. Als ik weer terugkijk naar Christine zie ik dat ze iets op haar telefoon laat zien aan mijn moeder, waarschijnlijk een foto van Rayan.

'Ach wat een schatje! Kijk eens Stefan!' Kirt mama terwijl ze papa naar haar toe trekt. Sammy en ik nemen onze kans en rennen snel naar de trap.

'Pfoe dat was ongemakkelijk.' Lacht Sammy. 'Zeg dat wel ja.' Lach ik en stap mijn kamer binnen. Zuchtend laat ik mezelf achterover op mijn bed vallen en staar naar het plafond. Mijn gedachtes gaan naar Rayan, de zoon van onze nieuwe buren.