Brother's best friend

Hoofdstuk 22

|Rayan| //Half jaar later//

We zijn een half jaartje verder. Het is net mei wat betekent dat ik over enkele dagen jarig ben. Eigenlijk over een week of twee.

Wat er in dit half jaartje is gebeurd? Niet veel. Ik ging elke dag naar school, probeerde Camille te vermijden zoals ze wenste, volgde de toneellessen en ging na school naar de sportschool. Soms alleen, soms met Sammy en de rest of met Caleb. En ik moet zeggen dat ik wel degelijk resultaat zie en voel.

Mijn lichaam is wat gespierder en ik kan al wat meer tillen dan eerst. Voor de rest is er niets echt veranderd. Naast dat ik weer gewoon met Camille kan omgaan aangezien ze zei dat ze volledig over me heen is.

Ook zijn er heel veel feestdagen geweest. Zoals Kerst, Oud en nieuw en mijn moeders verjaardag. Allemaal heel erg leuk en gezellig, vooral door de vrienden die ik nu heb en die ik ook daadwerkelijk vrienden kan noemen.

Even terug op de toneellessen. De rollen zijn verdeeld en ik heb een van de hoofdrollen gekregen, fijn. Gelukkig ben ik niet de enige die een hoofdrol heeft, samen met Tess zal ik vaak in het filmpje komen. We zijn nu halverwege het filmen, en om eerlijk te zijn is het best vermakelijk om te doen.

'Rayan?' Klinkt door mijn kamer. Ik kijk geschrokken naar mijn deur en zie mijn moeder glimlachen. 'De jongens staan te wachten beneden.' Grinnikt ze waarna ze weer in de gang verdwijnt. Oh ja, we zouden ergens gaan chillen.

Haastend trek ik mijn schoenen aan waarna ik de trap afren, luid doei roep en de deur open waarna de jongens beginnen te juichen. 'Hehe, je bent er eindelijk.' Lacht Zaire die een arm om mijn schouders slaat. Lachend om een grap die Zaire vertelde raap ik mijn fiets op en fiets achter het groepje aan, weet ik veel waar heen.

'Hey Rayan, ooit gedacht aan een tatoeage?' Vraagt Caleb opeens. Ik denk na, en eigenlijk, ja. Maar wat? Dat weet ik niet. Nu ik er toch aan zit te denken, ik ben er nu oud genoeg voor.

'Ja,' antwoord ik. 'Hoezo?'

'Laten we er een gaan zetten, ik wil er sowieso nog een.' Lacht Zaire waarna iedereen zijn hoofd schudt. 'Mijn ma gaat me nu misschien echt vermoorden.' Lach ik ongemakkelijk waarna iedereen begint te lachen.

'Mama's jongen.' Grinnikt Sebastiaan waarna het waarschuwknopje uitgaat.

'Weet je wat, laten we dit doen.' Iedereen begint enthousiast te joelen en te juichen. Laten we hopen dat dit goed komt.

We komen aan in een beetje afgelegen deel van de stad, vol motors, mannen en vrouwen vol tatoeages en fel gekleurd haar. Iedereen zet zijn fiets tegen het raam waarna ze een tattoo-shop inlopen, ik er sloffend achterna.

'Yo, Nando!' Roept Zaire terwijl hij naar een grote en gespierde man toeloopt. Hij draait zich lachend om en doet een bepaalde handshake. De man lijkt rond zijn midden-dertig te zijn, misschien begin veertig?

Ik sta maar een beetje bij de rest totdat de man zich naar mij toedraait en naar me toeloopt. Ik voel mijn spieren aanspannen, hij is best intimiderend. 'Ontspan Rayan.' Fluistert Sammy terwijl hij me lachend tegen me bovenarm slaat. Ik knik als dank en kijk toe hoe de man, of terwijl Nando, voor me zijn armen over elkaar slaat.

'Rayan is het toch?' Vraagt hij vriendelijk waarna ik met een kleine glimlach knik. 'Dus, wat voor tatoeage wil je?' Ik haal mijn schouders op, ik heb er eigenlijk nog niet over nagedacht.

'Praat deze jongen überhaupt.' Lacht hij terwijl hij rondkijkt, niet specifiek naar iemand. 'Ja, hij moet misschien nog wennen aan hier.' Lacht Sammy die een arm rond mijn schouders slaat. 'Weet je wat, kijk daar maar even en dan maak ik alles alvast klaar.' Mompelt Nando terwijl hij wegloopt naar het tattoo-gerei. Ik slof zuchtend naar het tafeltje met een tatoeage-boek om er doorheen te bladeren.