Brother's best friend

Hoofdstuk 10

|Therese| //Zaterdag//

'Wat ga jij doen in de tussentijd?' Vraag ik Finn als we steeds dichterbij Lindsey's huis komen. Hij haalt nonchalant zijn schouders op terwijl hij mee-neuriët.

Als Finn een parkeerplaats heeft gevonden -echt precies voor de deur- en geparkeerd, lopen we naar haar voordeur. Dakota doet vrolijk de deur open, maar haar glimlach verdwijnt als ze Finn ziet. Komop, beweeg ik met mijn lippen, maar ze zucht.

'Ik zie je later babe.' Zucht Finn waarna hij een kus op mijn voorhoofd drukt en richting de auto loopt. 'En thanks Kota.' Zucht ik terwijl ik naar binnenstap.

'Hey Tess! Ik dacht dat je niet meer kwam!' Gilt Charlotte terwijl ze naar me toesprint. 'Ik kan nu anders ook weggaan hoor.' Grinnik ik waarna ze snel haar hoofd schudt.

'Waar is de bruid?' Vraag ik als ik Lindsey nergens zie.

'Hier!' Lindsey huppelt vrolijk naar me toe. Na een korte knuffel kijk ik naar haar outfit. Een grijs jurkje met een paar hakken, lichte make-up en gekruld haar.

'En, wat vindt je van haar look?' Vraagt een trotse Charlotte die naast Lindsey komt staan. 'Prachtig.' Glimlach ik, niet zeker of ik het ook echt meen.

'Vertel even waarom je eerst niet kon komen.' Dringt Lindsey aan terwijl ze op de bank neerploft. Ik knik en begin te vertellen over het vragen, klimmen en vallen, het stukje over dat Rayan me knuffelde negerend.

'Heldhaftig!' Grinnikt Lindsey.

'Voor het eerst dat die kerel iets goed doet.' Mompelt Dakota lachend waarna de reat meelacht, behalve ik. 'Haha Kota.' Mompel ik sarcastisch en sta op. 'Hebben jullie al eten besteld?' Ze knikken stilletjes. 'Waar is het?'

'In onze maag, duh.' Grinnikt Charlotte. 'Behalve in de mijne.' Knipoogt Lindsey waardoor iedereen in de lach schiet.

Als de bel gaat rent Lindsey als een speer naar de voordeur. Charlotte, Dakota en ik zijn muisstil, proberen op te halen wat Lindsey en Rayan zeggen. Als voetstappen richting de woonkamer gaan, rennen Charlotte, Dakota en ik in paniek door de woonkamer, opzoek naar een verstopplek.

Ik zit achter een lange kast verstopt, Charlotte onder een tafel en Dakota achter een gordijn. 'Ik weet dat jullie er zijn, Dakota, Charlotte en Tess.' Grinnikt Rayan waarna voetstappen weer naar de voordeur gaan.

'Doei meiden!' Galmt door de woonkamer waarna we met z'n allen weer te voorschijn komen. Ik werp een blik naar de klok en zie dat het vijf over zeven is, tijd voor mijn "date".

'Doei meiden, nu heb ik mijn date.' Glimlach ik waarna ik naar de voordeur loop. Ik hoor ze nog vaag 'Veel plezier' roepen voordat ik de deur sluit en naar de grijze auto loop.

'En, niet verveelt in die twee uur?' Vraag ik als ik de auto instap. Finn schudt lachend zijn hoofd terwijl hij zijn telefoon wegstopt.

'En jij? Hoe was het daar binnen?'

'Gezellig.' Antwoord ik kort waarna hij de motor start en de straat uitrijdt.

Ik zing zachtjes mee met het liedje Sign Of The Times van Harry Styles, en ik ben niet de enige. Ja ja, Finn die zingt ook zachtjes mee.

Zo geluidloos als ik kan pak ik mijn telefoon en probeer zijn gezang op te nemen, gelukt.

Als we zijn oprit oprijden vergroten mijn ogen, ik was even vergeten hoe groot zijn huis was, hoe rijk zijn ouders wel niet zijn.

'Welkom bij je tweede huis.' Grinnikt Finn terwijl hij haastig uitstapt. Ik kijk toe hoe hij om de auto heen rent en mijn deur opent. Hij steekt zijn hand uit die ik maar al te graag aanneem.

Nadat hij me uit de auto heeft geholpen neemt hij mijn tas uit de kofferbak en overhandigd de huissleutels aan mij. Na een paar secondes puzzelen heb ik eindelijk de juiste sleutel in mijn handen waarna ik de deur open.

'Welkom thuis.' Begroet een vrouwelijke computerstem als we het huis betreden. 'Hoe cool!' Kir ik terwijl ik me vrolijk omdraai naar Finn die grinnikt.

'Ja hé? Heeft m'n neefje van twaalf geïnstalleerd.' Mijn mond valt open van verbazing. Twaalf jaar?

Als Finn de deur heeft gesloten loopt hij meteen de trap op, met mij op de hielen. In zijn gigantisch grote kamer legt hij mijn tas voor zijn deur. En alweer kijk ik met mijn mond open door zijn kamer. Het is zo groot, zo luxe.

'Heb je het gemist babe?' Vraagt Finn lachend terwijl hij me optilt. Ik schud mijn hoofd waardoor hij me verward weer op de grond zet.

'Jou heb ik wel gemist.' Grinnik ik waarna hij me weer optilt en ronddraait. 'Ik heb jou ook gemist.' Glimlacht hij waarna hij naar zijn bed loopt en mij er op gooit. Ik vlieg nog een paar keer de lucht in, op het randje van het bed. Net voordat ik kan vallen pakt Finn me bij mijn middel en rolt me terug op het bed.

'En voor de tweede keer heb je mijn leen gered.' Grinnik ik en sla mijn armen om zijn middel.

'Ik ben gewoon jouw held.' Lacht hij terwijl hij een superhelden positie doet.

|Lindsey|

De date gaat goed, de date is geweldig. We hebben eerst in een best chiq restaurant gegeten, en nu lopen we door een park met onze vingers in elkaar gehaakt.

Maar om eerlijk te zijn, mijn gedachtes zijn ergens anders. Ze zijn bij Finn.

Wat? Bij Finn? Wat bedoel je daarmee?

Alles wat Dakota en Charlotte, Sammy en andere mensen vermoeden is waar. Finn gaat vreemd, met mij. Met een vriendin van zijn eigen vriendin! Wat voor vriendin ben ik ook?

Ik weet niet hoe ik het moet noemen. Een geheime relatie? Ik noem het wel gewoon vreemdgaan.

Hij gaat al drie maanden vreemd, met mij. Door mij gedraagt hij zich zo raar. Ik wil stoppen, wat ik doe is slecht. Maar ik ben zo hopeloos verliefd op hem. Ik dacht dat Rayan hem misschien kan "vervangen". Maar mijn idee werkt niet voor honderd procent.

'Lindsey, gaat het? Je bent opeens zo afwezig.' Fluistert Rayan terwijl hij stopt met lopen. Zijn chocolade bruine ogen twinkelen prachtig in het maanlicht.

Als het Finn's bruine ogen waren..

Ik trek mijn hoofd weg, niet eens door dat Rayan naar voren leunde voor een zoen.

'Sorry.' Fluister ik terwijl ik mijn hand terug trek.

'Nee het spijt mij als ik te snel ging.' Ik verdien hem niet, hij is zo lief. Zo eerlijk.

'Euhm, ik heb nog nooit gezoend.' Lieg ik terwijl mijn wangen gloeien, een teken van dat ik lieg.

'Maakt niet uit, rustig aan.' Glimlacht Rayan terwijl hij een arm om me heen slaat. 'Het hoeft niet meteen.' Knipoogt hij terwijl hij weer begint te lopen. Ik glimlach opgelucht, hij is veels te lief.

'Mag dit wel?' Hij stopt om een kus te drukken op mijn voorhoofd. Dit keer begin ik weer te blozen, alleen dit keer van de vlinders die tot leven kwamen.

'Dat mag.'
---
Aw, wat een lieve poeperd is Rayan toch ook. Maar nu, LINDSEY GAAT AL DRIE MAANDEN VREEMD MET FINN?! Gaat ze het nog vertellen aan haar binnenkort-vriendje Rayan of aan haar goeie vriendin Tess? Hoe gaan die reageren? Je leest het in dit boek!

Wat vinden jullie tot nu toe van dit boek? Laat het me zeker weten! Je mag altijd tips/ideetjes achterlaten, wie weet of ik het ga gebruiken? Ik geef je dan wel credits of course!

Comment en vote om me te motiveren en ja joe! Xx

1240 woorden